Η διάγνωση µιας χρόνιας ασθένειας, όπως είναι ο καρκίνος, επηρεάζει με πολλούς τρόπους τη ζωή του παιδιού και της οικογένειάς του.

 Η καθημερινότητά του παιδιού και της οικογένειάς του αλλάζουν. Ένα καινούριο πλαίσιο μπαίνει στη ζωή του παιδιού και της οικογένειας. Ένα πλαίσιο που περιλαμβάνει  ιατρικές εξετάσεις, εισαγωγές στο νοσοκομείο, παρακολούθηση, θεραπείες, παρατεταμένες απουσίες από το  σχολείο και από τις δραστηριότητές του. Τα πρώτα συναισθήματα που διακατέχουν το παιδί είναι η αγωνία, η λύπη, ο φόβος, ο θυμός,  η ανάγκη για επικοινωνία. Τρία πράγματα το ανησυχούν κυρίως:  η ασθένεια αυτή καθ’ αυτή (συµπτώµατα,  διάρκεια), η µελλοντική του κατάσταση σε σχέση µε την ασθένεια και η σχέση του με την οικογένειά του.

Οι αντιλήψεις του παιδιού για την  ασθένειά του επηρεάζονται από την  ηλικία του, την προσωπικότητά του, την ικανότητα του να προσαρμόζεται και να αντιμετωπίζει συνθήκες που προκαλούν άγχος. Το παιδί επηρεάζεται από τη στάση και την αντίδραση των γονιών του απέναντι στην ασθένειά του,  αλλά και από παράγοντες που σχετίζονται με την ίδια την ασθένεια όπως είναι η φύση, η σοβαρότητα, η διάρκειά της. Οι αντιλήψεις των οικογενειών για την ασθένεια είναι ποικίλες. Υπάρχουν οικογένειες που κινητοποιούνται αποτελεσματικά,  διότι αντιλαμβάνονται την  ασθένεια ως πρόκληση στην οποία πρέπει να ανταποκριθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Άλλες οικογένειες  αντιλαμβάνονται την ασθένεια ως «δοκιµασία» της πίστης τους ή των σχέσεων τους. Συνήθως οι οικογένειες αυτές  έχουν έντονες θρησκευτικές αντιλήψεις. Για άλλες οικογένειες η ασθένεια είναι «κακοτυχία»  ή  «θέληµα της µοίρας»  και για άλλες  «τιµωρία» . Καθώς κάθε οικογένεια είναι μοναδική αντιμετωπίζει την ασθένεια με το δικό της μοναδικό τρόπο.

Η οικογένεια:  οι πρώτες αντιδράσεις

Απο την στήλη ΥΠΕΡ ΥΓΕΙΑΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΝΕΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ