-
Αρχική > Τοπικά νέα > Πόλη φάντασμα θυμίζει η Καστοριά (Άρθρο του  Λεωνίδα Εκιντζόγλου )

Πόλη φάντασμα θυμίζει η Καστοριά (Άρθρο του  Λεωνίδα Εκιντζόγλου )

Ολοι λένε ότι στην Καστοριά κάτι πρέπει να γίνει. Αλλά για να γίνει χρειάζονται πλέον μέθοδοι και

ικανότητες πολύ ανώτερες του μέσου όρου Η Καστοριά χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο από έναν απλό Δήμαρχο. Χρειάζεται έναν εμπνευσμένο CEO, έναν καλά διαβασμένο manager.

Ο πληθυσμός της πόλης μειώθηκε -σύμφωνα με εκτιμήσεις της τοπικής αστυνομίας- κατά 10.000 περίπου πέφτοντας κάπου στα 8.500 με 9.000 άτομα. Και πρόκειται για έναν πληθυσμό σαφώς γερασμένο, παρά τις τονωτικές ενέσεις που του γίνονται με τον φοιτητόκοσμο των ΤΕΙ. Παρόμοια μείωση λόγω εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης έχει υποστεί και όλος ο νομός πράγμα που σημαίνει ότι και τα χωριά ακόμα που έχουν περάσει στην δικαιοδοσία του διευρυμένου -λόγω Καλλισθένη- Δήμου Καστοριάς και αυτά ακόμα βιώνουν ένα ελλιπές ανθρώπινο δυναμικό. Η εθνική και η τοπική οικονομική κρίση των τελευταίων δέκα ετών έχει πλήξει ανεπανόρθωτα την εμπορική φυσιογνωμία και δομή της πόλης. Δρόμοι ολόκληροι με παραδοσιακή εμπορική κίνηση έχουν πλέον εκκενωθεί παντελώς από καταστήματα και παρουσιάζουν ένα θλιβερό θέαμα. Μια μοναδική απαξίωση ιδιοκτησίας συντελείται αλλά και διόλου προγραμματισμένες de facto αλλαγές στην χρήση της γης.

Η Μητροπόλεως και η Αγίου Αθανασίου έχουν πια μετατραπεί σε ερήμους. Οι άδειες βιτρίνες που κάποτε έσφυζαν από ζωή, φαντάζουν πιο σκοτεινές κι από φωλιές Ζόμπι. Το παλιό Γυμνάσιο αποκεντρώθηκε και εγκαταλείφθηκε.

Το μαθηταριό που κάποτε κινούνταν καθημερινά προς και από εκεί, κερνώντας σφρίγος και ζωντάνια την επάνω πόλη, δεν υπάρχει πια. Η ευωχία των παλιών χρόνων έχει μετατραπεί σε αραχνιασμένη μνήμη. Το σπουδαιότερο. Η κεντρική πηγή ενέργειας της πόλης, η Γούνα και τα γουναράδικα έχουν ολοσχερώς σχεδόν αφανιστεί. Σταματούρες στον δρόμο δεν βλέπει κανένας πια. Οι εργάτες που πήγαιναν κι ερχόντουσαν, οι εργάτες που τρώγανε στα φαγαδικα του κέντρου, που συχνάζανε στις καφετέριες, που γλεντούσαν στα κέντρα διασκέδασης, έχουνε οριστικά εκλείψει.

Τα εισοδήματα που τροφοδοτούσαν την τοπική οικονομία έχουνε αποσυρθεί. Τι μένει? Ένα αποστεωμένο οικιστικό σύμπλεγμα που ξόδεψε όλα του τα καύσιμα και κάθε κίνηση ανάπτυξης του έχει πια νεκρωθεί. Μια πόλη που φυτοζωεί και παραπαίει και ζει έναν καθημερινό θάνατο. Μια τέτοια πόλη δεν μπορεί να ενδιαφέρεται πρωτίστως για το πώς μαζεύονται τα σκουπίδια. Δεν μπορεί να ενδιαφέρεται μόνον για το αν ανάβουνε οι φανοστάτες την νύχτα στα έρημα στενά της. Αν έχει χλωριωμένο νερό ή διακοπές νερού, αν δουλεύουνε τα εκδοτήρια των εισιτηρίων parking. Πράγματα δηλαδή που είναι ιδιαιτέρως σημαντικά σε οποιαδήποτε ζωντανή κι ακμάζουσα πόλη, χάνουν πάρα πολλή από την βαρύτητα τους σε μια πόλη φάντασμα…

Ο νέος δήμαρχος της Καστοριάς θα πρέπει να εκπονήσει ένα ολιστικό σχέδιο τοπικής αναζωογόνησης. Να βρει τρόπους να ξαναζωντανέψει την πόλη, να επαναφέρει πηγές εισοδήματος και ακμής. Δει δη χρημάτων ώ άνδρες Καστοριείς και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι.** Αλλά τα χρήματα θέλουν τρόπους.

Μα Γούνα θα λέγονται αυτοί, μα Τουρισμός, το χρήμα θα πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί τρόπος να ξανακυλήσει στους δρόμους της πόλης. Χρειάζονται καλές ιδέες, συλλογική προσπάθεια, οργάνωση, μέθοδος, έλεγχος επιμονή, πειθαρχία και πείσμα. Πάνω από όλα απαιτείται να βρεθεί ένας νέος χαρισματικός άνθρωπος που -σαν τον Δαβάκη- να τεντώσει το χέρι του και να δείξει μια κατεύθυνση, έναν προορισμό. Να πείσει τους πολίτες ότι από εδώ που βρεθήκαμε μπορούμε πραγματικά να πάμε κάπου καλύτερα. Να ξαναγεννήσει μέσα τους την ελπίδα. –

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Top
Enable Notifications OK No thanks