Δεν θα ήταν ενδεδειγμένο, κάποιες κινήσεις κατά το παρελθόν, που δεν ευοδώθηκαν, να μας οδηγήσουν στην παρούσα περίσταση, σε ατολμία και αδράνεια

, εν όψει του φόβου νέων άστοχων ή ατελέσφορων αποφάσεων, τη στιγμή ακριβώς που ο τόπος έχει ανάγκη από τολμηρές και δυναμικές πρωτοβουλίες.

Σε ένα παράδειγμα θα περιοριστώ, το καραβάκι του δήμου, που θεωρώ ότι αποτέλεσε μια υπέρβαση αναγκαία για την πόλη και τη λίμνη της, αλλά υψηλού-όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε-ρίσκου, πριν όμως εκδηλωθεί η οικονομική κρίση και σε μια περίοδο, κατά την οποία ο τουρισμός πρόβαλλε και εξακολουθεί να αποτελεί, ελπιδοφόρα και εναλλακτική στη “μονοκαλλιέργεια” της Γούνας, προοπτική. (Αρχικά, ο ελλιμενισμός του καραβιού στην είσοδο της πόλης, αλλά σε περίοπτη θέση, και, μετέπειτα, η επαναλειτουργία του, είναι επιβεβλημένη.