-
Αρχική > Απόψεις > Τουρισμός και άλλα περιφερειακά παραμύθια (Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου )

Τουρισμός και άλλα περιφερειακά παραμύθια (Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου )

Το ποσοστό του πληθυσμού που κερδίζει τα προς το ζειν από τον τουρισμό στην περιφέρεια ανέρχεται ,

– Στις αρχές του μήνα, το Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης της Δυτικής Μακεδονίας, διοργάνωσε στο Ξενοδοχείο «Λιμναίον» για λογαριασμό της Περιφέρειας, ένα σεμινάριο με τίτλο «Νέες προσεγγίσεις στον τομέα του τουρισμού, σε επίπεδο τοπικής, περιφερειακής, διασυνοριακής και ευρωπαϊκής συνεργασίας».

Επροκειτο για μία μία ακόμη δράση που χρηματοδοτήθηκε από το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα INTERREG, μία ακόμη δράση που κατέληξε τόσο άχρηστη, όσο κι όλες οι προηγούμενες της. Το εύκολο με αυτά τα ευρωπαικά προγράμματα, όταν πέφτουν σε ελληνικά χέρια, είναι η απομύζηση τους με διάφορες αληθοφανείς δικαιολογίες. Το δύσκολο είναι να αποδώσουν πράγματι, σε τοπικό επίπεδο, κάτι το χειροπιαστό.

Τα στοιχεία λένε ότι -μέχρι τώρα τουλάχιστον- δεν το έχουν καταφέρει και πως η μάχη του Τουρισμού για την περιφέρεια της Δ. Μακεδονίας έχει αρχίσει να χάνεται (αν δεν θεωρηθεί ήδη χαμένη). Στην τελική έκθεση πεπραγμένων του σεμιναρίου που δημοσιεύτηκε στα ΜΜΕ αναφέρθηκε -επί λέξει- πως σε αυτό «παρουσιάστηκαν και συζητήθηκαν καλές πρακτικές που έχουν εφαρμοστεί με μεγάλη επιτυχία στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας» και είχαν σαν αποτέλεσμα «την αύξηση της τουριστικής δραστηριότητας της περιοχής» Δεν ξέρω για ποιον ακριβώς λόγο βαπτίστηκαν «καλές» αυτές οι πρακτικές την στιγμή που οι εθνικές και έγκυρες στατιστικές δείχνουν τα τουριστικά πράγματα στην περιφέρεια μας να έχουν πάρει τα τελευταία χρόνια την κατιούσα.

Συγκεκριμένα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (Έρευνα Εργατικού Δυναμικού -Επεξεργασία SETE) μεταξύ των ετών 2010 και 2017 το ποσοστό του πληθυσμού που κερδίζει τα προς το ζειν από τον τουρισμό στην περιφέρεια, μειώθηκε κατά μία ποσοστιαία μονάδα.

Από 7% που ήταν το 2010 έπεσε στο 6% πέρυσι. Και σημειωτέον πως εδώ μιλάμε για ένα ποσοστό που αναλογεί στο σύνολο του οικονομικά απασχολούμενου πληθυσμού (και όχι του συνολικού ή του οικονομικά ενεργού) υπό συνθήκες, ούτως ή άλλως, εξαιρετικά υψηλής ανεργίας (24% περίπου) Αυτό, σε απλά ελληνικά, σημαίνει πως ο τουρισμός σε αυτό το σημείο της χώρας δεν πάει καλά. Δεν πήγαινε που δεν πήγαινε ποτέ αλλά και δεν λέει να πάει εφεξής.

Το 6% συνιστά απαράδεκτο δείκτη σε μια επικράτεια η διοίκηση της οποίας ισχυρίζεται πως καταστρώνει σχέδια απεγκλωβισμού από τις μονο-οικονομίες της γούνας και της ενέργειας. Και για να μη βλέπουμε τα πράγματα μόνο από την πλευρά του αντίκτυπου του όποιου τουριστικού ρεύματος στο μέγεθος της τοπικής απασχόλησης, ας τα δούμε και από την πλευρά των προσελεύσεων. Τι δείχνουν τα δεδομένα? Καταλήγουν σε μερικά αδιαμφισβήτητα συμπεράσματα.

Από το 2010 έως το 2017 ο τουρισμός της Δ. Μακεδονίας βαίνει σταθερά μειούμενος.

Με την εξαίρεση της Καστοριάς (λόγω γουνοποιίας) ο συνολικός τουρισμός της περιφέρειας κρίνεται ως κατ’ εξοχήν εσωτερικός και τα τελευταία έξη χρόνια εμφανίζει μια συνολική μείωση της τάξης του 40%.

Στην Καστοριά την ίδια έχει σημειωθεί πτώση ¼. Οι 58.286 αφίξεις ημεδαπών του 2010 έγιναν 50.374 αφίξεις το ’16. Αλλά ακόμη και ο ξένος τουρισμός της Καστοριά παρουσιάζει ΚΑΙ αυτός αντίστοιχη μείωση.

Οι αφίξεις των ξένων στον νομό μας μειώθηκαν τόσο σε απόλυτα όσο και σε ποσοστιαία νούμερα κατά τα τελευταία 6 χρόνια. Οι 13286 αφίξεις αλλοδαπών του 2010 έγιναν 10579 το 2016. Απώλεια 3000 περίπου ατόμων, σε εποχές μάλιστα που επιχειρήθηκε μια υποτιθέμενη αναβάθμιση της απήχησης και προσελκυστικότητας της διεθνούς έκθεσης γούνας…

Η πληρότητα των ξενοδοχειακών μονάδων εν τω μεταξύ, από το 30% του 2010, έπεσε στο 20% το 2016. Πληρότητα η οποία μπορεί να κριθεί ευθύς εξαρχής ως χαμηλή και η οποία, με το νέο της χαμηλό, θέτει πλέον σε καταφανή κίνδυνο την οικονομική επιβίωση των καταλυμάτων της επικράτειας.

Στην Καστοριά τουλάχιστον, οι 34 ξενοδοχειακές μονάδες (των τριών αστέρων στην πλειονότητα τους) και τα σχεδόν 900 δωμάτια φιλοξενίας, που χρηματοδοτήθηκαν από τα διάφορα προγράμματα τουριστικής ανάπτυξης των περασμένων δεκαετιών, κινδυνεύουν στα σοβαρά να κλείσουν, καθώς το όνειρο μιας στοιχειώδους και διαρκούς πληρότητας δεν φαίνεται δυνατόν να εκπληρωθεί, παρά τις «καλές πρακτικές» της περιφερειακής διοίκησης…

Αλλά και αυτή καθεαυτή η ύπαρξη του περιφερειακού μας αεροδρομίου τίθεται εν εκπτώσει. Από τα στοιχεία της YΠΑ, (Επεξεργασία SETE) που δημοσιεύτηκαν μέσα στο 17 φαίνεται ότι λιγότερα από 3000 άτομα προτιμούν κάθε χρόνο την διακίνηση τους μέσω αεροπλάνου προς και από την Καστοριά.

Πρόκειται για έναν αριθμό εξαιρετικά συρρικνωμένο, ο οποίος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να διασφαλίσει ούτε την οικονομική επιβίωση του τοπικού αεροδρομίου, αλλά ούτε και κάποιες αξιόλογες υπηρεσίες εδάφους σε αυτό. Διεθνείς πτήσεις είναι ανύπαρκτες, ΠΑΡΑ την ύπαρξη αεροδιαδρόμου διεθνών προδιαγραφών και αυτό λέει πολλά για τον τρόπο που αυτό σχεδιάστηκε και προγραμματίστηκε.

Οι πτήσεις είναι όλες εσωτερικού, από και προς το Ελ. Βενιζέλος της Αθήνας. Ως μήνας με τον μεγαλύτερο φόρτο δεν παρουσιάζεται ο Μάιος, (όπως θα ανέμενε κάποιος λόγω της Διεθνούς Εκθεσης Γούνας σε αυτόν) ή έστω ο Ιανουάριος (λόγω του βαρέος τουριστικού πυροβολικού μας των καρναβαλιών) αλλά ο Ιούλιος με 225 άτομα συνολικά μέσα στο 2017.

Και εδώ ο υποτιθέμενος στρατηγικός τουριστικός σχεδιασμός και οι υποτιθέμενες ‘καλές πρακτικές’ θα πρέπει κάποια στιγμή να τεθούν επί τάπητος και να αποτελέσουν αντικείμενο εκτεταμένης και σοβαρής συζήτησης. Πολύ σοβαρής συζήτησης!

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Top
Enable Notifications OK No thanks