Η απογοητευτική εικόνα που παρουσιάζει ο τόπος μας έχει γίνει αντιληπτή από όλους,
επισκέπτες και κατοίκους της Καστοριάς, τα τελευταία χρόνια. Μέχρι τώρα όμως αναφερόμασταν κυρίως στην οικονομική απραγία, στην ανεργία, στην εγκατάλειψη του κόσμου και στην παντελή απουσία και αποτυχία των τοπικών αρχών.
Τις τελευταίες ημέρες όμως, δυο γεγονότα ήρθαν να διαταράξουν ακόμα και αυτά τα λιμνάζοντα νερά της αντιληπτής τοπικής στασιμότητας μας. Αρνητικά περιστατικά που γινόμασταν μάρτυρες μόνο μέσα από τους δέκτες της τηλεόρασης ή/και , ειδικά το τελευταίο καιρό, μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πιστεύαμε ότι δεν μας αφορούν. Παρόλα αυτά, γεγονότα που νομίζαμε ότι αφορούν μόνο τις ξένες πόλεις ή τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας μας, αν όχι αποκλειστικά τις κινηματογραφικές ταινίες, είδαμε να λαμβάνουν χώρα στην μικρή μας Καστοριά και τα περίχωρα της.
Πιο συγκεκριμένα, η αυτοκτονία με τον ιδιαίτερα τραγικό αυτό τρόπο μιας νεαρής κοπέλας στην Φωτεινή, μπροστά σε συγγενείς της και μέσα στο οικείο περιβάλλον της, πριν από λίγες ημέρες αποτέλεσε ένα ηχηρό χτύπημα στο στομάχι όλων των Καστοριανών. Η απώλεια μιας ζωής ενός κοριτσιού της διπλανής πόρτας μας κάνει να αναρωτηθούμε για το ποιον μας σαν κοινωνία και σαν άνθρωποι πλέον στην Καστοριά.
Ένα ακόμα θύμα της οικονομικής κρίσης ίσως σχολιάσει κάποιος μεγάλο-δημοσιογράφος από την Αθήνα. Είχε κάποια θέματα και προβλήματα άρχισαν να σιγοκουβεντιάζουν οι τοπικοί δημοσιογράφοι και θαμώνες των καφενείων μας, σε μια προσπάθεια όλοι μαζί να μεταφέρουμε αποκλειστικά την ευθύνη μακριά από εμάς. Τι κάναμε όμως όλοι μας, ατομικά σαν συνάνθρωποι, φίλοι, γείτονες κι συλλογικά, σαν φορείς, θεσμοί, σύλλογοι και κοινωνία, για να αποτρέψουμε μια τέτοια κατάσταση;
Βλέπαμε και δεν μιλούσαμε, σε μια Καστοριά που όσοι απομείναμε γνωριζόμαστε μεταξύ μας; Γνωρίζαμε και αδιαφορούσαμε, σε μια Καστοριά που έχουμε πληθωρισμό φιλανθρωπικών συλλόγων κα δράσεων; Ξέραμε αλλά δεν ασχολιόμασταν, γιατί δεν αρμόζει στους καθώς πρέπει ή μήπως δεν προλαβαίναμε γιατί ήταν Παρασκευή, δεν έχει λεφτά ο Δήμος και τρέχαμε για να ξεδώσουμε στις εκδηλώσεις και φεστιβάλ που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια;
Που είναι επιτέλους η απλή ανθρωπιά, ο συνδετικός κρίκος της συλλογικότητας μας σαν κοινωνία; Που είναι το ενδιαφέρον ακόμα και για την κατσίκα του γείτονα που μας ξεχώριζε εμάς τους περισσότερο αυθεντικούς ανθρώπους στη Καστοριά; Εξανεμίστηκαν όλα, στο όνομα μιας μεταμοντέρνας επιβαλλόμενης υποκουλτούρας και αρχοντοσυμπεριφοράς που δεν μας απασχολεί ακόμα και αν καεί το σπίτι του γείτονα; Εξαφανίστηκαν όλα, στο όνομα μιας διοικητικής ανασυγκρότησης όπου το ανθρώπινο ενδιαφέρον υποκαθίσταται από την τοπική αυτοδιοίκηση, εάν φυσικά δεν τρέχει σε φεστιβάλ βουνών, λίμνης και ποταμιών, και μόνο εάν υπάρχουν λεφτά στους κωδικούς;
Επιπλέον του τραγικού αυτού συμβάντος, είδαμε αυτές τις μέρες την Καστοριά μας να «διαφημίζεται» σε εθνικής εμβέλειας μέσα μαζικής ενημέρωσης για τις επιδόσεις των καταστηματαρχών της στις πολεμικές τέχνες απέναντι σε κρατικούς δημοσιονομικούς ελεγκτές. Ειδικότερα, η είδηση ότι τοπικός επιχειρηματίας, διπλά αγανακτισμένος, από την οικονομική απραγία και τους επαναληπτικούς ελέγχους της εφορίας, προέβη στον ξυλοδαρμό των ελεγκτών υπαλλήλων της τοπικής ΔΟΥ έπεσε σαν βόμβα στα αυτιά των περισσοτέρων. Όχι όμως όλων, μιας και υπήρχαν σποραδικές φωνές, που κατά καιρούς φωνάζουν για τα αδιέξοδα που έχει περιέλθει η τοπική κοινωνία και δη οι επιχειρηματίες της.
Παρόλα αυτά, δεν είχε εμφανιστεί νωρίτερα στην Καστοριά, την φιλόξενη και πολλά προσδοκώμενη από τον τομέα του τουρισμού πόλη μας, φαινόμενο τέτοιων σκληρών βιαιοπραγιών και μάλιστα απέναντι σε κρατικούς λειτουργούς. Και σε αυτή την περίπτωση, τέτοια περιστατικά είχαμε συνηθίσει κυρίως να βλέπουμε, μέσα από τα δελτία ειδήσεων, να λαμβάνουν χώρα στην πρωτεύουσα και σε πολυσύχναστα νησιά του Αιγαίου.
Μεμονωμένο περιστατικό από χωριάτη, σχολίασαν ήδη κάποιοι ωραιοποιειτές των τοπικών συμβάντων, που καμία σχέση δεν έχει με τον φιλόξενο καστοριανό λαό. Τι να κάνει και ο άνθρωπος, απάντησαν οι συνήγοροι του επιχειρηματία, δεν φτάνει που έχει αναδουλειές να έχεις και την εφορία συνέχεια στην πόρτα σου! Απαράδεχτη η συμπεριφορά των υπαλλήλων, που ήταν ειρωνικοί και απειλητικοί, κατακριτέα και η στάση του επιχειρηματία, που ήταν άξεστη και αγενής, συμπλήρωσαν οι γνωστοί άγνωστοι ειρηνοποιοί της μέσης οδού!
Τι να υπάρχει άραγε πίσω από αυτό το περιστατικό; Έχει ιδρώσει τα αυτί κανενός τοπικού άρχοντα για τα όσα ξεκάθαρα φαίνονται με γυμνό μάτι στην πρώτη μισή ώρα που κάποιος θα κάνει βόλτα στην πόλη μας και πολύ εύστοχα έχουν επισημάνει πολλές φορές ομάδες ενεργών πολιτών αλλά και το site μας για την οικονομική παράλυση στην Καστοριά; Έχει σκύψει κάποιος επαγγελματικός φορέας, και λοιποί θεσμοί να εξετάσουν τρόπους υποβοήθησης και ενίσχυσης των προσπαθειών των τοπικών επιχειρηματιών, πέρα από τα σεμινάρια μαρκετινγκ και e-shops, που συνήθως οι ίδιοι οργανώνουν και υλοποιούν; Αντιλαμβάνονται, ακόμα και οι τοπικές ελεγκτικές υπηρεσίες την αγωνία και την κρισιμότητα των στιγμών για την κάθε επιχείρηση και γενικότερα για την τοπική οικονομία της υπερβολικής αυστηρότητας και των υψηλών προστίμων σε μια εγκαταλελειμμένη ακριτική πόλη; Ανησυχούν οι τοπικοί προύχοντες, ακόμα και αυτοί που είναι σε θέση αντιπολίτευσης σήμερα, για την βιωσιμότητα της πόλης μας ή ακόμα ενδιαφέρονται για την καλή αγωγή στα κομματικά όργανα, όπως και παλαιότερα έχουμε καυτηριάσει από την στήλη αυτή; Αλλά και ο πολίτης ακόμα, ο ανταγωνιστής επιχειρηματίας, αυτός που έχει γνωστό ή συγγενή στον Δήμο και την Περιφέρεια, στην εφορία και την αστυνομία, έχει αντιληφθεί τα φαινόμενα ντόμινο όταν προβαίνει σε καταγγελίες και μηνύσεις έναντι ¨αντιπάλων¨;
Δυστυχώς, διαφαίνεται ότι ο κοινωνικός ιστός της κοινωνίας μας δέχεται πολλαπλά χτυπήματα και απειλείται σοβαρά με διάρρηξη και απρόβλεπτες αρνητικές συνέπειες. Είναι στο χέρι μας αποκλειστικά, ατομικά και συλλογικά, να την διαφυλάξουμε και να την ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο.
Ας μην χάσουμε το μεγαλύτερο συγκριτικό μας πλεονέκτημα, σαν κάτοικοι και σαν τόπος. Ας μην χάσουμε την ανθρωπιά μας!