Την εβδομάδα που μας πέρασε είχαμε άλλο ένα amber alert, άλλη μια δημόσια ανακοίνωση εξαφάνισης εφήβου από την περιοχή της Καστοριάς
– . Μαζί με αυτόν εξαφανίστηκαν συνολικά 6 πρόσωπα από την αρχή του χρόνου.
Τρία τον Μάιο, δυο τον Ιούνιο κι ένα τον Ιούλιο. Κοινά στοιχεία ανάμεσα τους ήταν πως όλα τους ήσαν αγόρια ηλικίας από 14 έως 18 έτη, όλα τους ξένοι μουσουλμάνοι που φιλοξενούνταν στο ξενοδοχείο ‘Δέδες’ με βάση τα προγράμματα διασποράς του ελληνικού κράτους από την «Δομή Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Προσφύγων»
Τι συμβαίνει αλήθεια με αυτά τα παιδιά? Πως εξαφανίζονται, που πηγαίνουν και τι κατάληξη σε βάθος χρόνου είχε η έρευνα που υποτίθεται πως έγινε έως τώρα για την τύχη του καθενός? Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα.
Τα παιδιά απλά την μια μέρα ήταν εδώ και την άλλη άνοιξε η γη και τα κατάπιε. Κανένα πτώμα δεν βρέθηκε πουθενά, κανένας μάρτυρας δεν τα είδε, κανείς πληροφοριοδότης δεν τηλεφώνησε στο χαμόγελο του παιδιού ή σε κάποιο αστυνομικό τμήμα να δώσει έστω και την πιο αμυδρή υποψία θέασης τους σε κάποιο σημείο της επικράτειας.
Τα παιδιά αυτά ήταν ‘ασυνόδευτα’. Που πα να πει πως ήταν μόνα τους στον κόσμο, δίχως συγγενείς και κηδεμόνες να σχετίζονται και να ενδιαφέρονται για αυτά. Κανένας δικός τους άνθρωπος δεν ανέφερε την εξαφάνιση τους, κανένας δεν πίεσε τις αρχές να πραγματοποιήσουν σοβαρές έρευνες για τον τυχόν εντοπισμό τους τις πρώτες κρίσιμες είκοσι τέσσερεις ώρε
Η Δομή φιλοξενίας όταν αντελήφθηκε την απουσία τους -προφανώς σε κάποιο σημείο καταγραφής παρουσιών- ανέφερε το θέμα στις αρχές και από εκεί, στόμα με στόμα και μετά από μια καθυστέρηση δυο ημερών περίπου για την κάθε περίσταση η πληροφορία κατέληξε στα χέρια του χαμόγελου του παιδιού, το οποίο και είναι ο μόνος ελληνικός φορέας που ασχολείται σοβαρά με το αντικείμενο. Και είναι μάλιστα φορέας μη κρατικός!
Από εκεί και ύστερα η κοινοποίηση πέρασε στα ΜΜΕ τα οποία έπραξαν το καθήκον τους και μετέδωσαν έναν προκαθορισμένο αριθμό αναμεταδόσεων, με την ελπίδα ότι κάποιος κάπου θα είχε τυχόν δει κάτι, κάποιου το μάτι θα είχε πιάσει κάπου μια ασυνήθιστη κίνηση την οποία και θα έσπευδε να αναφέρει στις αρχές… Δεν συνέβη όμως τίποτε τέτοιο. Λόγω της ξενικότητας κυρίως, το ενδιαφέρον παρέμεινε στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο και το θέμα γρήγορα εξαφανίστηκε από την επικαιρότητα. Συζήτησα με ένα άτομο της αστυνομικής διεύθυνσης Καστοριάς που ειδικεύεται στην αντίστοιχη θεματογραφία.
Το παιχνίδι σε αυτές τις περιπτώσεις μου είπε κρίνεται μέσα στις πρώτες 24 ώρες. Μέσα σε αυτά τα χρονικά πλαίσια, είτε το παιδί βρίσκεται σε καλή συνήθως κατάσταση, είτε, από κει και πέρα, χάνεται για πάντα ή ξαναβρίσκεται μετά από αρκετό διάστημα συνήθως σε πολύ κακή κατάσταση. Για τα συγκεκριμένα παιδιά ωστόσο η υποψία των αστυνομικών κύκλων δεν περιστρέφεται και τόσο πολύ γυρω από το θέμα μιας αυτόβουλης απεγνωσμένης φυγής ή έστω γυρω από το ενδεχόμενο μιας εγκληματικής απαγωγής με καταχθόνια κίνητρα. Λόγω του φύλλου, της ηλικίας και του σωματότυπου των εξαφανισμένων οι υποψίες κυρίως κατευθύνονται στο ενδεχόμενο μιας οργανωμένης επιχείρησης εγκατάλειψης της χώρας μέσα από επιλεγμένες Αλβανικές διόδους.
Η αστυνομία δηλαδή υποπτεύεται ότι τα εν λόγω παιδιά, από μόνα τους ή σε συνεργασία με την Αλβανική Μαφία, διέσχισαν την μεθόριο και κατευθύνονται πλέον προς την βόρεια Ευρώπη. Το ενδεχόμενο είναι πως δεν θα ξανακούσουμε
https://www.google.com/search?biw