Μέχρι τώρα όλοι ακούγανε για το Υπερταμείο αλλά είχαν μια τελείως ασαφή ιδέα για αυτό. Κάτι που είχε να κάνει με την δημόσια περιουσία
και που δημιουργήθηκε μετά από εντολή των δανειστών, εντάξει, αλλά τι ακριβώς ήταν αυτό?
Μέχρι που κυκλοφόρησε προχθές η αναλυτική λίστα με τα τοπικά ακίνητα που περνάνε στην δικαιοδοσία του. Οσο να πεις, εκεί παγώσαν όλοι!
Διότι άλλο πράγμα να έρχεται ο πάτερ φαμίλιας το βράδυ στο σπίτι και να λέει στην οικογένεια ‘ξέρετε παιδιά η κατάσταση είναι δύσκολη και χρωστάμε’ κι άλλο πράγμα να έρχεται ο δικαστικός επιμελητής και να κολλάει χαρτάκια στον καναπέ, στην τηλεόραση, στο σκρίνιο, «ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΑ» και «ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ».
Ε, όπως και να το κάνουμε πολύ δύσκολα απλώνεις ξανά με άνεση την αρίδα σου σε έναν δεσμευμένο καναπέ και πολύ δύσκολα χαμογελάς παρακολουθώντας μια κωμωδία σε μια δεσμευμένη τηλεόραση…
Οι πολίτες σ’ όλη την χώρα δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι δημόσιοι χώροι, εκτάσεις και ακίνητα ιδιαίτερης κοινωνικής, πολιτιστικής και ιστορικής σημασίας φεύγουν πλέον από την απόλυτη κυριότητα του ελληνικού δημοσίου και περνάνε προς εκποίηση σε έναν υπερεθνικό οργανισμό. Κι αυτή είναι η αλήθεια διότι το Υπερταμείο δεν ελέγχεται 100% από το ελληνικό κράτος. Μπορεί μεν να αποτελεί εξέλιξη του παλιού ΤΑΙΠΕΔ αλλά πλέον έχει αποκτήσει μια διοίκηση στην οποία συμμετεχουν ΚΑΙ αλλοεθνείς τεχνοκράτες, δεν λογοδοτεί στην ελληνική κυβέρνηση και τα μέλη του έχουν κερδίσει ασυλία στην λήψη και στην εκτέλεση των αποφάσεων τους. Πρακτικά δηλαδή συνιστά έναν οργανισμό που μπορεί να δράσει όπως θέλει, ακόμη και τελείως ενάντια στα συμφέροντα της χώρας εφόσον η πλειοψηφία του ΔΣ του το κρίνει απαραίτητο. Κάτι που είναι μάλλον αναμενόμενο μιας και δημιουργήθηκε γι αυτόν ακριβώς τον λόγο. Για να διασφαλίσει τα συμφέροντα των δανειστών του ελληνικού δημοσίου με καπάρο αξίες γης.
Αν δηλαδή έρθει ποτέ μια μέρα που η Ελλάδα δεν μπορέσει να αποπληρώσει τα δάνεια της, τότε αυτό το Υπερταμείο θα προχωρήσει σε εκποίηση των κτηματολογικών στοιχείων που έχει στην κατοχή του σε βαθμό και έκταση αναγκαία για την πλήρη κάλυψη της χασούρας των ξένων.
Μπορεί να μην είναι διατυπωμένο σαν πρωτεύουσα πρόβλεψη αυτό στο καταστατικό του υπάρχει ωστόσο ρητή μνεία σαν δευτερεύον πλάνο και αυτή είναι που σε τελική ανάλυση έχει σημασία. Τα υπόλοιπα δεν είναι παρά καλολογικά στοιχεία και ανούσιες φλυαρίες, ειδικά διατυπωμένες για να συσκοτίζουν τον πραγματικό σκοπό.
Στην Καστοριά, η ζημιά πρέπει να θεωρείται μάλλον κολοσσιαία. Τεράστιες παραλίμνιες εκτάσεις δεσμεύονται στο εξωχώριο κτηματολόγιο. Δεσμεύεται προς πώληση το Διοικητήριο της πόλης, τα ΤΕΙ και η γύρωθεν τους περιοχή, ο Τούρκικος Μενδρεσές, το σχολείο της Πολυκάρπης, ένα σωρό παλαιά αρχοντικά ένα μεγάλο σύνολο δασικών εκτάσεων και πάρα πολλά ακόμα στοιχεία real estate εντός κι εκτός της πόλης.
Η δέσμευση είναι για 99 χρόνια το λιγότερο. Τρείς γενιές δηλαδή Καστοριανών θα μεγαλώσουν γνωρίζοντας ότι κτήρια και τοποθεσίες δίπλα τους που μέχρι τώρα θεωρούνταν αναπόσπαστο μέρος της πόλης και του νομού, παύουν να είναι δικά τους και ίσως μία μέρα πουληθούν σε Ολλανδούς, Νορβηγούς, Σαουδάραβες, Γερμανούς, έτσι ‘για το καλό τους’…
Λεωνίδας Εκιντζογλου