Ενα επίκαιρο και ενδιαφέρον άρθρο που αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα που βιώνουμε .

Ερχονται δημοτικές εκλογές μου ειπε η μάνα μου. Ερχονται συμφώνησα. Πως θα λέγεται ο δικός σου συνδυασμός? Ποιος συνδυασμός ρε μάνα, δεν έχω συνδυασμό? Δεν έχεις συνδυασμό? Όχι. Δημοτικό δεν έχω.

Μοναχά στο κινητό έχω έναν, Ενα μεγάλο ‘Ζ’ σαν του Ζορρό για να το ανοίγω… Μα καλά δεν θα κατέβης για Δημαρχος? Δεν κάνω τέτοια δύσκολα και κουραστικά πράματα… Γιατί καλό μου? Ο Προκόπης  δηλαδή της κυρά Μαρίκας που κατέβηκε κι ο Πετράκης της Σουλτάνας της γειτόνισσας από τον απάνω μαχαλά καλύτεροι ήσαν από σένα? Εμ έτσι φαίνεται.

Ένα σωρό κόσμος τους ψήφισε. Και σένα θα σε ψηφίσει ένα σωρό κόσμος. Μπαααα δεν έχω ρεύμα. Γιατί καλό μου. Θα σε ψηφίσουν ολοι οι συγγενείς. Οι γειτόνοι, εκείνα τα ρεμάλια οι φίλοι σου, οι πελάτες σου, αυτοί που σου χρωστάνε, αυτοί στους οποίους χρωστάς, αυτοί από τους οποίους ψωνίζεις, αυτοί που χαιρετάς κάθε μέρα…

Ασε και κανέναν απόξω ρε μάνα. Δεν ψηφίζει έτσι ο κόσμος. Σαν πως ψηφίζει δηλαδή ο κόσμος? Βλέπει ποιοι κατεβαίνουν για δημαρχαίοι, βλέπει ποιοι είναι οι πιο δυναμικές προσωπικότητες, ποιοι έχουν το καλύτερο σχέδιο δράσης, ακούει τις ιδέες τους αναλύει την αληθοφάνεια των προτάσεων τους, ζυγίζει τα συν και τα πλην, σκέπτεται, αποφασίσει και ψηφίζει τον καλύτερο. Απόμκε σα στήλη ανάλατη να με κοιτά ασκαρδαμυκτί για κανά πεντάλεπτο η μάνα μου. Ασε γυόκα μου, είπε στο τέλος. Δίκιο έχεις. Καλύτερα που δεν κατεβαίνεις. Με τέτοια μυαλά, ούτε την δική μου ψήφο δεν θα εύρισκες…

Αλέκτωρ εφώνησε