Μετά την ολοκλήρωση της πρόσφατης τετραπλής εκλογικής διαδικασίας, όπου όλοι μας (τρόπος του λέγειν με τέτοια χαμηλά ποσοστά συμμετοχής) αποφασίσαμε για εκπροσώπους στην τοπική, δημοτική, περιφερειακή και ευρωπαϊκή βαθμίδα, ήρθε η στιγμή να αποφασίσουμε για τους αντιπροσώπους μας στο εθνικό κοινοβούλιο.
Οι βο(υ)λευτικές εκλογές απέχουν λίγες μόνο ημέρες και ο «σοφός» λαός καλείται να αποφασίσει τόσο για την κυβέρνηση που θα εκλέξει, άρα και το πρόγραμμα πολιτικής που θα εφαρμοστεί, όσο και για τους αντιπροσώπους της τοπικής μας κοινωνίας στο εθνικό κοινοβούλιο, εκεί δηλαδή που παίρνονται οι σημαντικότερες αποφάσεις.
Σαν νομός, περιφερειακή ενότητα πιο σωστά πλέον, η Καστοριά κατέχει πολύ μικρό ποσοστό επί του εθνικού πληθυσμού και ακόμα μικρότερο, και μάλιστα συνεχώς να βαίνει μειούμενο, ποσοστό επί του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ). Παρόλα αυτά, ο μικρός μας τόπος συνεχίζει και εκλέγει δυο βουλευτές και έχει ευτυχήσει να δει αρκετούς από αυτούς να καταλαμβάνουν θέσεις στα υπουργεία, στο προεδρείο της Βουλής και στα κεντρικά επιτελεία των κομμάτων τους.
Πέρα όμως από τις προσωπικές επιτυχίες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, σύντομες ή μακροχρόνιες, το κοινό σημείο των τοπικών μας βουλευτών είναι η ομολογούμενη πλέον αποτυχία τους να διασφαλίσουν ένα επίπεδο προόδου στην Καστοριά μας. Σίγουρα όλοι τους έκαναν τις προσπάθειες τους και φυσιολογικά είχαν καλά και σωστά κίνητρα, αλλά το αποτέλεσμα είναι δυστυχώς απογοητευτικό για όλους συνολικά, ειδικά όταν γίνονται συγκρίσεις με άλλους νομούς της Ελλάδος, ακόμα και γειτονικούς.
Μια τέτοια δυσμενή διαπίστωση είναι αρκετή για τους περισσοτέρους ώστε ν αρχίσουν να κατηγορούν συλλήβδην τους βουλευτές μας, ακόμα και το πολιτικό σύστημα, τα κόμματα, κτλ. Όμως, στα αλήθεια, ποιους θα πρέπει άραγε να κατηγορούμε για την κατάντια μας, σε ποιους θα πρέπει να απευθύνουμε ερωτήματα και να αναζητήσουμε ευθύνες; Μας φταίνε για άλλη μια φορά οι βολικοί άλλοι ή το δικό μας το μυαλό;
Η αλήθεια είναι ότι κανένας εκπρόσωπος δεν πέφτει από τον ουρανό. Κανείς βουλευτής δεν ξεπηδάει από το πουθενά. Όλοι τους εκλέγονται και όλοι τους κατέχουν την θέση που έχουν επειδή ψηφίστηκαν. Και ψηφίστηκαν από εμάς τον κυρίαρχο και σοφό λαό, που μόλις κάνει την επιλογή του, αρχίζει να κρίνει, να μετανιώνει και να κατηγορεί. Το ίδιο έργο εδώ και χρόνια: ατυχείς επιλογές που πολύ γρήγορα διαψεύδονται, χωρίς κανένα όμως αντίκρισμα για τα επόμενα 4 χρόνια της θητείας τους.
Ας ψηφίσουμε επιτέλους με γνώμονα το κοινό καλό, την δυνατότητα ευημερίας του τόπου μας και όχι μιας απλής εξυπηρέτησης μικροπολιτικής φύσης. Τι είναι τελικά αυτό που θέλουμε και έχουμε ανάγκη περισσότερο; Την μετάθεση του γιού μας 1-2 μήνες νωρίτερα, την απόσπαση του συγγενή μας αστυνομικού στον Έβρο για ένα μήνα παραπάνω, το σβήσιμο μιας κλήσης από την τροχαία, την ολοκλήρωση της διαδικασίας σύνταξης μερικές εβδομάδες νωρίτερα, την ένταξη του άνεργού παιδιού μας σε κάποιο τρίμηνο ελεημοσύνης, την πίεση ακόμα και σε ιδιώτες για να πάρουν και να βολέψουν έναν «δικό» τους από το εκλογικό τους γραφείο ή επιτέλους μια ελπίδα, μια δυνατότητα, μια προοπτική για ένα καλύτερο και πιο αξιοπρεπές μέλλον για όλους μας, ανάλογα φυσικά των δυνατοτήτων και θελήσεων του καθενός μας;
Δύσκολο φυσικά να συμφωνήσουμε όλοι σε κάποιο πρόσωπο. Όλοι μας θα κάνουμε τις διαφορετικές επιλογές μας και αυτό είναι φυσικό και θεμιτό. ΘΑ πρέπει όμως να αναλογιστούμε την ευθύνη της επιλογής μας και τις συνέπειες που θα επιφέρουν σε όλους μας. Και αυτό επιτυγχάνεται μονάχα αν σκεφθούμε κάποια βασικά κριτήρια ικανοτήτων και δεξιοτήτων των υποψηφίων του κάθε κόμματος. Πλέον υπάρχουν δυνατότητες επιλογής σε κάθε πολιτικό κόμμα. Νέοι, γηραιότεροι, έμπειροι, ενθουσιώδεις, πετυχημένοι ή όχι, δοκιμασμένοι, νεοεισερχόμενοι, άνδρες, γυναίκες και ότι άλλο κριτήριο επιθυμεί ο καθένας.
Το ερώτημα είναι τι μπορούν και κάνουν για τον τόπο και τους ανθρώπους τους, ψυχρά και λογικά, πέρα από συναισθηματισμούς και άλλες σχέσεις εξάρτησης.
Για αυτό λοιπόν, ας φροντίσουμε πρώτα να δράσουμε εμείς οι ίδιοι υπεύθυνα και κατόπιν να απαιτήσουμε το ίδιο και από τους εκλεγμένους μας αντιπροσώπους.
Όπως λέει και ο σοφός λαός μας, εξάλλου, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, οπότε ας προσέξουμε καλά τι κεφάλι θα επιλέξουμε αυτή την φορά να μας κατευθύνει, με γνώση και λογική, μακριά από μαγκιές και μικροκομματικές αντιλήψεις παλαιού τύπου …
Θεοδώρα Κωτσοπούλου