Είχαμε κι ένα ατυχές περιστατικό χθες στο εκλογικό τμήμα που υπηρέτησα. Ένα μέλος της εφορευτικής έπαθε τελείως απρόοπτα μια επιληπτική κρίση. Να γιατί θα πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ όλοι οι πολίτες να εκπαιδεύονται στην διαχείριση απρόοπτων ιατρικών περιστατικών. Οι δέκα στους δέκα έχασαν τελείως την ψυχραιμία τους και άρχισαν να τρέχουν πάνω κάτω σαν μυρμήγκια που άδειασε κάποιος στην φωλιά τους ζεματιστό νερό.
Εντυπωσιάστηκα.
Για νάμαι ειλικρινής όταν μας τα λέγανε οι εκπαιδευτές μας δεν τα πολυπίστευα αλλα το είδα στην πράξη. Δεν ήταν καν σε θέση να σκεφτούν λογικά. Πηγαίνανε στα παραθυρα και φωναζαν βοήθεια, άλλος φώναζε πάρτε το 100, άλλος το 199, άλλοι τρέχανε αλλόφρονες πάνω κάτω στον διάδρομο, άλλες το βάλανε στα πόδια “γιατί δεν άντεχαν τέτοιο θέαμα” λέει…
μια κατάσταση γενικά για τα πανηγύρια.
Γύρισε η γλώσσα του, μου έλεγε ο άλλος, να του τραβήξουμε την γλώσσα έξω, να βρούμε μια τανάλια…
Τι να λέμε τώρα…
Διαχειρίστηκα το περιστατικό και τον πεσμένο, τους είπα να καλέσουν 166, προστάτευσα το κεφάλι του όταν τελείωσε η κρίση τον γύρισα σε στάση ανάνηψης και ήρθε το ΕΚΑΒ τον πήρε. Δεν είναι τίποτε το ιδιαίτερο μια επιληπτική κρίση αλλά αγριεύει πολύ τους παραστεκάμενους.
Το θέμα είναι τι θα γινόταν αν σημειωνόταν κάποιο έμφραγμα….
Πάτε ρε παιδιά, μάθετε ένα-δυο πραγματάκια…
Κάντε την χάρη στον εαυτό σας και σε κάποιον άλλο. Μια μέρα θα χρειαστεί σίγουρα να σώσετε μια ζωή.

Λεωνίδας Εκιντζογλου

https://www.google.com/search?q