Όχι μία, αλλά δύο από τις πλέον εμπορικές superhero ταινίες όλων των εποχών θα ήταν ολότελα διαφορετικές αν γινόταν το γινάτι του βασιλιά της ποπ, που καρδιοχτυπούσε να παίξει τόσο στο «Spider-Man» όσο και στους «X-Men»!
Ο Τζάκσον ήταν άλλωστε μια πραγματική εκδοχή του Πίτερ Παν, κι αυτός δεν έκρυβε την αγάπη του για τους σούπερ ήρωες, γεμίζοντας τη Neverland με αγάλματα του Batman, του Spider-Man και του Superman.
Όπως αποκάλυψε ο ζωντανός μύθος της Marvel, Σταν Λι, o Τζάκσον είχε ένα σχεδόν μεταφυσικό κόλλημα με τον Άνθρωπο-Αράχνη εκεί στη δεκαετία του 1990, πολύ πριν σκεφτεί δηλαδή η Marvel να προσλάβει κάποιον Tobey Maguire να τον ενσαρκώσει στο πανί.
Ο Σταν Λι είχε πει μάλιστα στην έκθεση Comic-Con του Σαν Ντιέγκο το 2009: «[Ο Μάικλ] πίστευε πως ήμουν εγώ αυτός που θα του έδινα τα δικαιώματα για να κάνει μια ταινία με τον Spider-Man, κι εγώ του είπα πως δεν μπορούσα. Θα έπρεπε να πάει στη Marvel». Μια Marvel που στη δεκαετία του 1990 δεν ήταν ο κολοσσός των δισεκατομμυρίων που είναι σήμερα και πάλευε μάλιστα με την οικονομική δυσπραγία.
Και ο Τζάκσον ήθελε να την αγοράσει, τόσο για να τη σώσει από τις επιχειρηματικές περιπέτειές της όσο και για να παίξει τον ήρωα της καρδιάς του. Και όπως έχει γίνει γνωστό, προσπάθησε μάλιστα να την αποκτήσει στα σοβαρά, η συμφωνία χάλασε όμως, κι έτσι δεν θα ερμήνευε ποτέ τον Άνθρωπο-Αράχνη στη μεγάλη οθόνη.
Ο Σταν Λι σχολίασε γι’ αυτό στο «Moviefone»: «Νομίζω πως θα ήταν καλός. Νομίζω πως θα ήταν πολύ καλός. Πρέπει όμως να πω πως ο Tobey Maguire ήταν θαυμάσιος … Ο Μάικλ δεν ήταν μεγάλος επιχειρηματίας».
Ο Τζάκσον προσπάθησε μάλιστα μετά το φιάσκο με τη Marvel να παρεισφρήσει και στο σύμπαν των ηρώων του «X-Men». Σύμφωνα με τον σεναριογράφο των X-Men, David Hayter, ο Τζάκσον λαχταρούσε να παίξει τον Professor X! Όπως είπε στο THR: «Με προσέλαβαν όταν έκαναν casting, κι έτσι στάθηκα αρκετά τυχερός να είμαι εκεί όταν ήρθαν κάποιοι άνθρωποι, όπως ο Terence Stamp για τον Xavier και οι Τζάνετ Τζάκσον και Μαράια Κάρεϊ για τη Storm. Και ο Μάικλ Τζάκσον ήρθε, επειδή ήθελε να παίξει τον Professor X. Ήταν απίστευτο»…