Το νέο της τροφοδοσίας της πόλης της Καστοριά και των παραλίμνιων οικισμών με φυσικό αέριο κάποια στιγμή μετά το 2020, μόνο σαν ένα εξαιρετικά θετικό νέο μπορεί να ακουστεί. Γιατί είναι στ’ αλήθεια επιτακτική ανάγκη να μειωθεί η εξάρτηση της θέρμανσης σπιτιών και των επιχειρήσεων από την καύσιμη ύλη των ξύλων. Πράγματι, αν από ένα πανοπτικό σημείο (προφήτης Ηλίας/ Αη Θανάσης) κοιτάξει κανείς την χερσόνησο της λίμνης ένα χειμερινό δειλινό με άπνοια, θα προβληματιστεί έντονα με την εικόνα που θα αντικρύσει.
θα δει ένα πυκνό πέπλο αιθαλομίχλης να καλύπτει τα πάντα. Ένα πέπλο παρ’ όλα αυτά ελάχιστα ορατό εκ του σύνεγγυς από τους κατοίκους αλλά -παρ’ όλα αυτά- πανταχού παρόν και πανταχού εισχωρούν, με άγνωστες και ανησυχητικές συνέπειες..
. Κάποτε, τα τζάκια συνιστούσαν μέσο θέρμανσης των φτωχών και μόνον οικογενειών. Μετά άλλαξαν οι εποχές και αυτά μετατράπηκαν σε μόδα.
Εγιναν μέσο εποχιακής και κατ’ εξαίρεση θέρμανσης των πλούσιων κατοικιών. Σήμερα, απ ‘ότι όλες οι στατιστικές δείχνουν, άπαντες έχουν επιστρέψει σε αυτά, βλέποντας τα σαν την πλέον συμφέρουσα λύση στο πρόβλημα κόστους που αντιμετωπίζουν με τα καύσιμα γενικά. Και δεν φτάνει μόνον αυτό.
Δεν είναι μόνον το ότι η πλειονότητα των κατοικιών έχει επιστρέψει στην καύση του ξύλου. Είναι και το τι είδους ξύλου έχει αποφασίσει να καίει…
Αν κάποιος κάνει μια προσεκτική βόλτα στον λοφίσκο της Καλλιθέας θα δει την ζημιά που έχει αρχίσει ήδη να γίνεται εκεί. Αγνωστοι κομμάντο εκτελούν επιδρομές υλοτόμησης πεύκων τις πλέον προχωρημένες ώρες της νύχτας και έχουν αρχίσει να αποψιλώνουν το τοπίο με μεθοδικότητα και μαεστρία.
Αφήνουν ανέπαφες για ξεκάρφωμα τις πρώτες σειρές δέντρων και ξεπατώνουν τις δεύτερες και τρίτες στις οποίες έχουν μία εξίσου εύκολη πρόσβαση από τον δρόμο.
Πρόκειται για ανθρώπους που είτε δεν διαθέτουν την οικονομική επιφάνεια να προμηθευτούν ένα κανονικό φορτίο ξύλων από το εμπόριο, είτε δεν θέλουν να το κάνουν από τσιφουτιά.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι η καύση ξύλων μη καταλλήλων προς καύση. Πολλοί άνθρωποι στην προσπάθεια τους να μειώσουν όσο δεν πάει παραπέρα τα κοστολόγια τους, συλλέγουν και καίνε ο,τιδήποτε πέσει στον δρόμο τους. Πανάρια, χαρτόνια, κόντρα πλακέ, μαδέρια οικοδομών. εμποτισμένη ξυλεία, βαμμένα και λουστραρισμένα κομμάτια επίπλων, ο,τιδήποτε.
Όλα αυτά όμως παράγουν αναθυμιάσεις εξαιρετικά τοξικού χαρακτήρα που διαχέονται εντός και εκτός της οικίας τους. Με απρόβλεπτες συνέπειες στο αναπνευστικό σύστημα των κατοίκων της συνολικής πόλης. Και το πιο σοβαρό κομμάτι της όλης ιστορίας είναι αυτό που κατέδειξε μια μελέτη του ΑΠΘ ήδη από το 2013. Σύμφωνα με αυτήν, στην χειμερινή ατμόσφαιρα όλων των πόλεων της Βορειοδυτικής Ελλάδας παρατηρήθηκαν μεγάλες συγκεντρώσεις του ραδιενεργού στοιχείου Καισίου, συγκεντρώσεις οι οποίες αποδόθηκαν στην καύση ξύλων για οικιακή θέρμανση.
Που οφείλεται αυτό? Σύμφωνα με την γνώμη της καθηγήτριας Μ. Μανωλοπούλου οφείλεται στις εναποθέσεις του ραδιενεργού νέφους του Τσερνόμπιλ που σκέπασε την χώρα μας το 1986 και που εξαιτίας των τότε επικρατουσών βροχών επικάλυψε όλη την δασική μας βλάστηση.
Καίγοντας σήμερα τα δέντρα εκείνων των μολυσμένων δασών, ξανα-αποδίδουμε αυτό το ραδιενεργό στοιχείο στην ατμόσφαιρα και ακολούθως το εισπνέουμε.
Τι θα μας συμβεί? Τίποτε το καλό σύμφωνα με την γνώμη του ομότιμου καθηγητή πνευμολογίας του ΑΠΘ, Λ. Σιχλετίδης Μόνο που για την πλήρη αποτίμηση των συνεπειών θα πρέπει να περιμένουμε την επόμενη μελέτη…
Λεωνίδας Εκιντζόγλου
/www.google.gr/search?q φωτογραφία