Εξίσου απαράδεκτη είναι η προσπάθεια καλλιέργειας αλυτρωτικών βλέψεων από θερμοκέφαλους της γειτονικής χώρας που θα εκμεταλλευτούν την αποδοχή από την χώρα μας σημείων της συμφωνίας για την γλώσσα,την εθνικότητα, τα προϊόντα κλπ .

Ο ρόλος της χώρας μας όμως είναι να καλλιεργήσει τις σχέσεις καλής γειτονίας και συνεργασίας με όλους, όντας και η ισχυρότερη χώρα στην περιοχή και η μόνη μέλος της Ευρωζώνης (παρά την οικονομική της κρίση) , σχέσεις όμως που πρέπει να βασίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό και αυτό δεν επιτυγχάνεται με την συμφωνία των Πρεσπών.

Το πρόβλημα είναι βέβαια εξαιρετικά δύσκολο, γιατί περίπλοκα είναι τα δεδομένα των σχέσεων και των επιδιώξεων των χωρών της περιοχής , αλλλά και τα στρατηγικά συμφέροντα τρίτων ισχυρών χωρών.(πχ στο ενεργειακό,ζώνες επιρροής) κλπ.

Εδώ λοιπόν η Ελληνική Κυβέρνηση έκανε και ένα ακόμη τραγικό λάθος, να μην μπει σε μια σκληρή διαπραγμάτευση με τις μεγάλες δυνάμεις εκείνες της διεθνής σκηνής, που έχουν συμφέροντα και να απαιτήσει ανταλλάγματα για την χώρα έστω σε άλλα εθνικά ζητήματα που έχει.( και όχι μόνο).
Το σύνδρομο του καλού παιδιού είναι εμφανές και ειδικά σε μια ανίκανη και άπειρη Κυβέρνηση.

Η διπλωματία έχει πολλά μονοπάτια και έπρεπε η Κυβέρνηση τουλάχιστον να είχε το νου της. Δεν το έκανε με αποτέλεσμα να διαγράψει τις καθαρές κόκκινες γραμμές μονοκονδυλιά και χωρίς αντάλλαγμα.

Η κερκόπορτα του αλυτρωτισμού από τους θερμοκέφαλους των Σκοπίων παραμένει ορατή για το μέλλον δυστυχώς.

Προσωπικά για εμένα, στο ζήτημα για το οποίο δεν έχω κρύψει την προσωπική μου ευαισθησία η διαφαινόμενη κύρωση της συμφωνίας στο Κοινοβούλιο, θα είναι επώδυνη και ιστορικά δύσκολα διαχειρίσιμη από την χώρα.

Εύχομαι πάντως να διαψευστώ.