Ο μόνος τρόπος να βγει κάποιος από την Καστοριά είναι να διέλθει μέσα από έναν νοητό λαιμό μπουκαλιού.
Από μια στένωση του εδάφους και του αστικού ιστού, στο σημείο που το νησί που ήταν κάποτε η περιοχή ενώνεται με το υπόλοιπο οροπέδιο, με το αρχαίο ‘Αργαίο πεδίο’ κατά πως το αποκαλούσε ο μακαρίτης ο Ηρόδοτος…
Κατά αναλογία λοιπόν και η όποια πολιτική αλλαγή είναι να συμβεί στην Καστοριά θα πρέπει να συμβεί με τους πόνους μιας κύησης.
Να αποφασίσουν δηλαδή μια μέρα οι κάτοικοι να ξεφύγουν από τα τετριμμένα,, από την πολιτική ρουτίνα αιώνων και να βγάλουν ως δήμαρχο τους έναν άνθρωπο που να έχει σχέδιο και τσαγανό και όρεξη να συγκρουστεί με θεούς και δαίμονες για την ευημερία αυτού του τόπου.