Ήταν παραμονή του Δεκαπενταύγουστου του 1996 όταν η ελληνική κοινή γνώμη συγκλονίστηκε από το αποτρόπαιο έγκλημα που έλαβε χώρα στην Αμμόχωστο της Κύπρου, τη δολοφονία του 26χρονου ελληνοκυπρίου Σολωμού Σολωμού από τις τουρκικές κατοχικές δυνάμεις

.Τρεις μόλις ημέρες νωρίτερα είχε δολοφονηθεί από Τούρκους και Τουρκοκύπριους εξτρεμιστές ο εξάδελφος του Σολωμού, Τάσος Ισαάκ, στο οδόφραγμα της Δερύνειας.

Στις 14 Αυγούστου 1996, ημέρα της κηδείας του Τάσου Ισαάκ αλλά και ημέρα μνήμης της κατάληψης της Αμμοχώστου, μια ομάδα Ελληνοκυπρίων κατευθύνθηκε προς το οδόφραγμα της Δερύνειας, για να αφήσει στεφάνια και λουλούδια στον τόπο της δολοφονίας του Tάσου Iσαάκ.

Με την οργή και τη συγκίνηση να είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα στους κόλπους των συγγενών και φίλων του Ισαάκ αλλά και εν γένει των Ελληνοκυπρίων, αρκούσε απλώς μια σπίθα για να τεθεί η κατάσταση εκτός ελέγχου.

Ο πετροπόλεμος που έγινε πεδίο μάχης

Αυτό έγινε τελικά πραγματικότητα, όταν εμφανίστηκε μια ομάδα Γκρίζων Λύκων και ξεκίνησε τον πετροπόλεμο, μετατρέποντας την περιοχή σε πεδίο μάχης. Ξαφνικά, ξεπετάχτηκε μέσα από την ομάδα των Ελληνοκυπρίων ο Σολωμός Σολωμού και, αφού ξέφυγε από τους Κυανόκρανους του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, πέρασε στην κατεχόμενη ζώνη και προσπάθησε να ανέβει σε έναν ιστό, για να κατεβάσει μια τουρκική σημαία.

Σκοπευτές από το απέναντι τουρκικό φυλάκιο πυροβόλησαν και δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον Σολωμό Σολωμού την ώρα που προσπαθούσε να αναρριχηθεί στον ιστό.

Η κηδεία του Σολωμού Σολωμού έγινε παρουσία πλήθους κόσμου στις 16 Αυγούστου 1996, στο Παραλίμνι.

Το τραγούδι του 

Aξίζει να σημειωθεί ότι  το τραγούδι «Πάντα Γελαστοί» που ερμήνευσε ο Μητροπάνος με τους πασίγνωστους στίχους του «Όσοι με το χάρο γίναν φίλοι, με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη…»  του στιχουργού Άλκη Αλκαίου είναι εμπνευσμένο από τη στιγμή που ο Σολωμού ανεβαίνει στον ιστό με το τσιγάρο, που ήξερε πως θα είναι το τελευταίο του.