Πολλοί δεν θέλουν να το πιστέψουν ακόμη αλλά δυστυχώς έτσι είναι. Οι «Τρεις κι ο κούκος» που ασχολούνται ακόμα μαζί της, απλώς δείχνουν το μέτρο των πραγμάτων.

Οι εποχές έχουν αλλάξει και η ανθρωπότητα πλέον δείχνει πως δεν ενδιαφέρεται άλλο για ενδύματα ζωικής προέλευσης. Μπορεί και να είναι μια περιστασιακή στάση αυτό αλλά όμως υπάρχει.

Κανείς Καστοριανός δεν χαίρεται με αυτή την διαπίστωση και κανέις δεν εύχεται αυτή η διεθνής νοοτροπία να κρατήσει, δείχνει πάντως σημάδια μονιμότητας και παγίωσης. Οπότε μας μένει τί? Η ΓΕΟΚ ίσως με τα μήλα ή η ΑΓΡΟΚΑ με τα φασόλια? Μήπως η βιολογική κτηνοτροφία στις υπώρειες του Γράμμου? Μήπως οι χαμένοι συνεταιρισμοί του κάστανου και η μανουφακτούρα κατασκευής στρατιωτικών στολών του Νεστορίου? Τίποτε άξιο λόγου δεν υπάρχει ολόγυρα ικανό να συγκρατήσει τον πληθυσμό του Νομού. Γι αυτό και ο Νομός αδειάζει.

Τα χρήματα που χρειάζεται κάποιος για να μείνει εδώ είναι πολύ περισσότερα από τα χρήματα που μπορεί να βρει τρόπο να βγάλει. Η φυγή πια καταντά είναι η μόνη του διέξοδος. Οι τοπικοί άρχοντες θα μπορούσαν σίγουρα να παίξουν έναν επιτελικό ρόλο που θα ανέστρεφε αυτή την τάση. Αλλά αυτό θα προυπέθετε ανθρώπους μορφωμένους, με τσαγανό με φαντασία και ολοκληρωμένες ιδέες. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι τοπικοί άρχοντες έχουν αποδείξει -με τον πιο απόλυτο τρόπο- πως δεν έχουν ιδέα τι ακριβώς πρέπει να κάνουν.

Κι ούτε και όρεξη. Απλά τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις. Καταλαμβάνουν οφίτσια μόνο και μόνο για να εξασφαλίζουν έναν μισθό για τον εαυτό τους και μερικούς κολλητούς κι αφήνουν τον υπόλοιπο πληθυσμό στην τύχη του. Οπότε αναπόδραστα η Καστοριά θα αδειάσει. Ούτε τα ισχνά πορτοφόλια των φοιτητών του ΤΕΙ μπορούν να την σώσουν, ούτε ο αναιμικός τουρισμός των ΚΑΠΗ, ούτε οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων.

Εν κατακλείδι η  Καστοριά  περιμένει πλέον από την νέα δημοτική αρχή  να αλλάξουν προς το καλύτερο τα πράγματα.

Λεωνίδας Εκιντζόγλου