Πέρασαν μόνο λίγες μέρες από την στιγμή που η είδηση «έφυγε ο μικρός Νικόλας» πάγωσε όλους τους Καστοριανούς.
Ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, ο μικρός Νικόλας, ο δικός μας μικρός άγνωστος στους περισσοτέρους αλλά πολύ αγαπητός σε όλους Νικόλας, ταξίδεψε για την γειτονιά των αγγέλων…
Θλίψη και στεναχώρια κυριάρχησε σε όλο το νομό Καστοριάς. Ένα δάκρυ κύλησε και ένα αβάσταχτο γιατί Θεέ μου ψυλλίστηκε από όλων μας τα χείλη. Κρίμα και πάλι κρίμα για τον μικρό μας φίλο, την οικογένεια και τους οικείους του.
Ο μικρός μας φίλος όμως δεν έφυγε έτσι απλά στην αγκαλιά Του Θεού! Μας άφησε πολύτιμες παρακαταθήκες και παρέδωσε αιώνια μαθήματα…
Πρώτα από όλα, τόσο ο ίδιος όσο και ολόκληρη η οικογένεια του έδωσαν μαθήματα ζωής, αγώνα και αξιοπρέπειας. Ξέρανε τις δυσκολίες αλλά δεν τα παράτησαν ούτε μια στιγμή. Αγωνίστηκαν κόντρα σε προγνωστικά και πιθανότητες, ενάντια σε δυσκολίες και κακουχίες και κατάφεραν να κερδίσουν. Να κερδίσουν την ελπίδα, την χαρά του αγώνα και στιγμές. Στιγμές ζωής που θα τους συντροφεύουν για πάντα και θα αποτελούν ορόσημο για την επόμενη ημέρα και γενιές.
Ο μικρός Νικόλας έδωσε το στίγμα του και κατάφερε κάτι που ελάχιστες έως μηδαμινές φορές έχει συμβεί στον τόπο μας: Να ενώσει όλο τον κόσμο, όλους τους καστοριανούς για έναν αληθινό και υγιή αγώνα και σκοπό. Για πρώτη φορά υπήρξε τέτοια συσπείρωση και αδελφοποίηση στη Καστοριά μας. Ιδιώτες, επιχειρήσεις, εκκλησία, σύλλογοι, ενώσεις και φορείς παραμέρισαν κάθε διαφορά και αντιπαράθεση για να ενωθούν για ένα και μόνο λόγο: την ελπίδα για ζωή!
Καθ’όλη την διάρκεια του αγώνα του επίσης, ο μικρός μας ήρωας και η οικογένεια του δίδαξαν ταπεινοφροσύνη και συνέπεια λόγων και πράξεων.
Αφοσιωμένοι στον δικό τους αγώνα, ταπεινά και υπομονετικά ενημέρωναν τον κόσμο για την πορεία του και ευχαριστούσαν κάθε έναν χωριστά και όλους μαζί για την συμπαράσταση και στήριξη που λαμβάνανε.
Αλλά και τις δύσκολες στιγμές του αποχωρισμού, τις στιγμές του ύστατου αποχαιρετισμού, ο μικρός Νικόλας και η οικογένεια του παρέδωσαν ήθος και διδάγματα με την ψυχραιμία, την σεμνότητα και την αξιοπρέπεια τους.
Χωρίς ακρότητες, με πόνο και θλίψη, αλλά με επίγνωση και ψυχραιμία, ζήτησαν τον ίδιο σεβασμό από όλους και τον δέχθηκαν έτσι ακριβώς όπως τους άρμοζε!
Καλό Παράδεισο μικρέ μας Νικόλα, άγνωστε και πολυαγαπημένε μας. Σ ευχαριστούμε που μας θύμησες πως τίποτα δεν είναι αυτονόητο και ποια είναι τα σημαντικά πράγματα για τα οποία πρέπει να αγωνιζόμαστε.
Σου χρωστάμε πολλά, που μέσα από τον πόνο και την στεναχώρια σου κατάφερες να ενώσεις όλη την Καστοριά και να μάθεις στους καστοριανούς συμπεριφορές σεμνότητας και ταπεινοφροσύνης.
Καλό κουράγιο σε όλη την οικογένεια και τους φίλους σου και Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του