Το ζήτημα των μεταναστών έχει αρχίσει πλέον να βαραίνει πλέον και τις δικές μας πλάτες όπως βάρυνε τις πλάτες πολλών άλλων δήμων της ηπειρωτικής χώρας.
• Θα δεχθούμε άραγε -όπως λέει ο Μητσοτάκης κι οι υπουργοί του- να κάνουμε κι εμείς κάτι προς την κατεύθυνση της αποσυμφόρησης των νησιών ή όχι?
• Φυσικά η πρόχειρη και πλέον αυθόρμητη απάντηση που έρχεται στα χείλη όλων είναι το ‘όχι’. Για ποιον στ’ αλήθεια λόγο να χαλάσουμε το ειρηνικό μοντέλο ζωής που έχουμε μέχρι τώρα συνηθίσει μπαίνοντας σε περιπέτειες συγχρονισμού με ανθρώπους άλλων φυλών, άλλων πολιτισμών και άλλης θρησκευτικότητας?
• Κανένας άνθρωπος στα συγκαλά του δεν θα επιδίωκε τέτοιες ανακατωσούρες στην ζωή του αν του δινόταν δικαίωμα επιλογής. Ο μόνος ουσιαστικός λόγος που θα συζητούσαμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ήταν για λόγους ανθρωπισμού ή εξ ανάγκης ή και για τα δύο ταυτόχρονα. Να επιδεικνύαμε δηλαδή μια έμπρακτη αλληλεγγύη προς τους αδελφούς νησιώτες -που έχουν προ πολλού ξεπεράσει τα όρια τους- αλλά και να εκφράζαμε κι ένα αίσθημα συμπαράστασης και αρωγής προς ανθρώπους ταλαιπωρημένους που εγκατέλειψαν άρον άρον την χώρα τους για να σωθούν…
• Εδώ που τα λέμε πάντως , το παιχνίδι της μίξης των φυλών στην χώρα μας θα πρέπει να θεωρείται πια χαμένο. Τα μεταναστευτικά ρεύματα που κινούνται από όλα τα σημεία της Αφρικής και της Ασίας προς ημάς είναι πια πρακτικά αδύνατον να ανακοπούν. Από δω και πέρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αρχίσουμε να εκπονούμε σχέδια πολυπολιτισμικής συνύπαρξης με αυτούς τους νεοεισερχόμενους, ευελπιστώντας σε μία ειρηνική κατά το δυνατόν συνύπαρξη και σε μια μελλοντική συγχώνευση. Μπορεί η ιστορία της Ευρώπης από το 1975 και εντεύθεν να είναι άκρως απογοητευτική προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
• Διαφορετικά μπορούμε να στρέψουμε το καράβι μας προς μια ολοκληρωτικά νέα κι αχαρτογράφητη ρότα. Μπορούμε να ενεργοποιήσουμε μια πολύ πιο επιθετική πολιτική από αυτή που ακολουθούσαμε μέχρι σήμερα ξεκινώντας μαζικές εκδιώξεις.
• Μόλις προχθές το ευρωπαικό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου συνεδριάζοντας με ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΘΕΣΗ δέχτηκε μια εκκρεμούσα από το 2015 πρόταση της Ισπανίας περί μαζικών επαναπροωθήσεων λαθρομεταναστών, προτάσσοντας ένα σοβαρό και συμπαγές σκεφτικό:
• Αυτός που προσέρχεται σε μια χώρα σαν ικέτης πολιτικού ασύλου και σαν πρόσφυγας, είπε το ΕΔΔΑ, δικαιούται να αντιμετωπίζεται σαν τέτοιος ΜΟΝΟΝ στην περίπτωση που επιχειρεί να εισέλθει από τις κανονικές και νομοθετημένες διόδους πρόσβασης. Οποιος πάει να πει λάθρα, διασχίζοντας φράκτες, ποτάμια, θάλασσες, βουνά σε φυλασσόμενα ή σε αφύλακτα σύνορα, αυτός θεωρείται, εκ της ιδίας της πράξεως του, παράνομος και η χωρα οιονεί καταφυγής του μπορεί να του αρνηθεί κάθε ατομικό δικαίωμα να τον μπουζουριάσει με συνοπτικές διαδικασίες και να τον ξαποστείλει από κει που ήρθε.
• Αν επιχειρήσουμε λοιπόν να εφαρμόσουμε αυτή την ρηξικέλευθη νομολογία μπορεί και να επιτύχουμε να αναθεωρήσουμε όλους τους ψευδεπίγραφους περιορισμούς με τους οποίους μας απειλούσαν έως σήμερα ευρωπαίοι εταίροι μας. Μπορεί και να καταφέρουμε έτσι να ξεφορτωθούμε έως και το 90% της σάρας και μάρας των τυχοδιωκτών όλου του κόσμου που συνέρρευσαν οίκαδε εκμεταλλευόμενοι τις αναχαιτιστικές παροχές των ευρωπαικών ταμείων και τα συμφεροντολογικά παιχνίδια των ΜΚΟ.
- Κανείς δεν ξέρει μέχρι να δοκιμάσουμε…
Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου