Ποια είναι όμως, η συγγραφέας η οποία, κατάφερε ν’ αποτυπώσει στο χαρτί μία αληθινή ιστορία, παράλληλα με την παρουσίαση των ιστορικών γεγονότων και γεγονότων της εποχης;

Για όσους δεν γνωρίζουν η Μάρθα Πατλάκουτζα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη από γονείς που κατάγονται από την Ανατολική Θράκη. Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε μέσα σε αλάνες και βιβλιοθήκες. Η αγάπη της για τα παιδιά την οδήγησε στην απόφαση να σπουδάσει Παιδαγωγικά στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου αποφοίτησε το 1990. Από το 1996 διδάσκει σε Δημοτικά σχολεία όλης της χώρας και τα τελευταία χρόνια σε Δημοτικά της Θεσσαλονίκης. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο κοριτσιών.

Από τις εκδόσεις ΕΞΗ κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο της “Άγιος Παίσιος, ο Αγειορείτης”.

Περίληψη:

Οκτώβρης 1922…Στις όχθες του ποταμού Έβρου στέκει ένα νεαρό κορίτσι με βρώμικα ρούχα και πρόσωπο βουτηγμένο στην απόγνωση. Νιώθει το βάρος της ευθύνης να συνθλίβει τους μικροκαμωμένους ώμους της…Πρέπει να διασχίσει το ποτάμι μαζί με την αδερφή της, το κάρο και τα ζωντανά.

Ορφανή από μητέρα, ξεριζωμένη από πατρίδα, η Μερτζανή δεν σταματά να αγωνίζεται και να ξεπερνάει τον εαυτό της.

Ποιος τη στηρίζει στα χίλια βάσανα, στον θάνατο, στον αβάσταχτο πόνο; Μονάχα μία φωνούλα μέσα της, μία γλυκιά φωνή που δε σιωπά ποτέ, μία διακριτική λάμψη που δεν την αφήνει να παραδοθεί, όσο κι αν λιγύζει. Και η Μερτζανή θα λυγίσει πολλές φορές. Χάνει το στήριγμά της ξανά και ξανά, χάνει τις μεγάλες της αγάπες, χάνει κάθε δύναμη…

Η συγκλογιστική ιστορία μιας γυναίκας που δεν έχασε ποτέ την αξιοπρέπειά και την τόλμη της.

Μερτζανή…κοράλλι σπάνιο, όπως και η ψυχή της. Μια ψυχή που συνεχώς διώκεται…ένας διωγμός που τέλος δεν έχει…

Αυτή είναι η ιστορία της.

Απόσπασμα:

Μέσα στο έρεβος της νύχτας δε φαίνεται πια το ποτάμι, αλλά το υπόκωφο βουητό θυμίζει σε όλους ποιος κάνει κουμάντο σε αυτή τη γωνιά της γης. Οι ψυχές όλες μοιάζουν με παγιδευμένες πυγολαμπίδες που αναζητούν μια ελπίδα στο φως. Η νύχτα είναι βουτηγμένη στη θλίψη. Ακόμα και οι άγγελοι έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά. Κοιτούν πέρα στην ανατολή, προς τα μέρη της Θράκης.

Η συγγραφέας με την γλαφυρότητα του λόγου και τις δυνατές περιγραφές, καταφέρνει να ζωντανέψει εικόνες, αποτυπώνοντας τις παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα του Θρακιώτικου πληθυσμού ταξιδεύοντας τον αναγνώστη στον 20ο αιώνα.

Η έντονη πλοκή κρατάει σε αγωνία τον αναγνώστη. Η ιστορία της Μερτζανής είναι μία ιστορία γεμάτη ανατροπές, δύσκολες αποφάσεις, θυμό, δάκρυα, που θα λύγιζαν τον καθένα. Βιώνει την ανταλλαγή πληθυσμών το 1922, τον Δεύτερο Παγκόσμιο και τον εμφύλιο πόλεμο. Πόσο μπορεί να αντέξει μια αγνή ψυχή τα δεινά τέτοιων εποχών;

Πόσες αλήθειες, πόσος πόνος και πόσες ανατροπές κρύβει τελικά η ζωή; Η ηρωίδα του βιβλίου αλλά και ηρωίδα της ζωής, μας διδάσκει ότι, ο άνθρωπος έχει δύναμη κρυμμένη μέσα του, που ούτε ο ίδιος τη γνωρίζει. Αυτή η κινητήριος δύναμη υπαρχει για να συνεχίζει να παλεύει καθημερινά στα “κύματα” των δυσκολιών και να στέκεται όρθιος, όπως στάθηκε και η πρωταγωνίστρια.

Και το ταξίδι στο κόσμο του βιβλίου συνεχίζεται…