-
Αρχική > Απόψεις > Σε τι οφείλεται η απειθαρχία των Καστοριανών στις συστάσεις

Σε τι οφείλεται η απειθαρχία των Καστοριανών στις συστάσεις

• Το αληθινό περιστατικό με την δυσκολία που επανειλημμένως βίωσε το ασθενοφόρο στην προσπάθεια του να προσεγγίσει το νοσοκομείο αποκάλυψε και τις πραγματικές διαστάσεις της καστοριανής απείθειας στις οδηγίες για αυτοπεριορισμό στο σπίτι.

• Απείθεια που είχα άλλωστε την ευκαιρία να διαπιστώσω ιδίοις όμασι κι εγω ο ίδιος όταν προχθές κι αντιπροχθές επιχείρησα μια βόλτα στην βόρεια παραλία.

• Πάνω από πενήντα νοματαίοι ήταν συγκεντρωμένοι και ψαρεύανε στην περιοχή του Αη Σωτήρα, δεκάδες ζευγάρια σεργιανίζαν στην προβλήτα, παρέες καθόντουσαν για μαμπέτι στο συντριβάνι και στα παγκάκια, δεκάδες αυτοκίνητα και ποδήλατα κάνανε τον γύρο της λίμνης, θαρρείς σχεδόν και ήμασταν στην μέση μιας καλοκαιρινής ραστώνης και δεν συνέτρεχε καμία ανάγκη περιορισμών…

• Ευτυχώς δηλαδή που στο τέλος, το πήρε το μήνυμα ο αντιπεριφερειάρχης και έκλεισε την λίμνη στο ψάρεμα. Τώρα, το αν θα συμμορφωθούν όλοι αυτοί που εξορμούσαν για τσουκάνια, είναι κάτι που μένει να το δούμε.

• Προς τι όμως αλήθεια, όλη αυτή η αντίδραση, η κόντρα, η απειθαρχία των πολιτών στα άνωθεν κελεύσματα?

• Τι είναι αυτό ακριβώς που δεν έχουν καταλάβει οι καστοριανοί σχετικά με την κρισιμότητα των στιγμών που διάγουμε και γιατί παίρνουν τα πράγματα τόσο χαλαρά κι αψήφιστα?

• Μια πιθανή ερμηνεία θα μπορούσε να είναι ο ρόλος που έπαιξε ο επαγγελματικός τους προσδιορισμός, το επάγγελμα του γουναρά που ασκούσαν επί τόσες δεκαετίες. Ένα επάγγελμα άκρως ανταγωνιστικό, επιθετικό και ελευθεριάζον, ένα επάγγελμα που τους εξώθησε στο να χτίσουν συνειδήσεις erga omnes.

• O μέσος καστοριανός στο κυνήγι νέων αγορών έβλεπε πάντοτε σαν εν δυνάμει αντιπάλους τους συνδημότες του και φρόντιζε πάντοτε να κάνει κινήσεις εξουδετέρωσης τους.

• Να προηγείται αυτών, να ‘χτυπάει’ πρώτος τους πελάτες, να κάνει κινήσεις προσποίησης και ξεγελάσματος των συναδέλφων του.

• Ο μέσος καστοριανός είχε πάντα μια επιφύλαξη απέναντι στους ομοίους του και δεν ανέπτυξε ποτέ του τρυφερά συναισθήματα για αυτούς.

• Ετσι, σήμερα, όταν καλείται να λειτουργήσει σαν υπεύθυνος δημότης και να αυτοπεριορίσει την δική του βολή χάριν της συλλογικής ασφάλειας, αδυνατεί να εισπράξει και να κατανοήσει το μήνυμα. Να χαλάσει –σκέπτεται- την δική του ζαχαρένια για να βοηθήσει ποιους? Αυτούς τους ‘λοιπούς’ που δεν τον ενδιαφέρουν? Που ποτέ δεν τον ενδιέφεραν…

• Δεν θα το κάνει ποτέ με την θέληση του.

• Μόνο υπό ένα καθεστώς αυστηρών περιοριστικών μέτρων και υπό μία διακινδύνευση μιας κοστοβόρας τιμωρίας!

 Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου

 

Top
Enable Notifications OK No thanks