Εσύ που κάθεσαι στο τρίτο θρανίο, με το σκυμμένο κεφάλι και τα μελαγχολικά μάτια……..εσύ που φέρνεις στο μυαλό σου τις τελευταίες συμβουλές του καθηγητή σου για τα  μαθηματικά ……..εσύ που φεύγεις από το σπίτι με την ευχή της μάνας να ανταποκριθείς στις προσδοκίες σου και να ξεπεράσεις τον εαυτό σου…..εσύ που κατακλύζεσαι από ποικίλα συναισθήματα και δέχεσαι πιέσεις από τον ίδιο τον εαυτό σου να σταθείς αντάξιος των προσδοκιών σου…….εσύ που σηκώνεις το βαρύ φορτίο για να ικανοποιήσεις τους καθηγητές σου, τους γονείς σου, τον περιγυρό σου και στο τέλος τον εαυτό σου……..Εσύ που αμήχανα παίζεις με το στυλό σου, εναποθέτοντας το άγχος σου μέχρι να χτυπήσει το πρώτο κουδούνι που θα σε προειδοποιήσει ότι τα θέματα σε λίγο φτάνουν στον προορισμό τους…….εσύ που με τρεμάμενη φωνή ζητάς λίγη δύναμη από τον καθηγητή σου προκειμένου να σου καλμάρει το άγχος σου και να μπορέσεις να συγκεντρωθείς για να γράψεις……εσύ που κυνηγάς το άριστα για να εισαχθείς στη σχολή της πρώτης σου προτίμησης……γιατί στις άλλες θεωρείσαι αποτυχημέμος……..ΡΩΤΗΘΗΚΕΣ ποτέ αν όλα αυτά που σου φόρτωσαν οι άλλοι ανταποκρίνονταν στα θέλω σου; ρωτήθηκες ποτέ αν θα μπορούσες να αντιδράσεις και να κάνεις αυτό που σου λέει η ψυχή σου…. Σίγουρα για αλλού είχες βάλει πλώρη και αλλού η ΖΩΗ σε έβγαλε…….