Παγκοσμίως, το ζήτημα της προστασίας από την απειλή του ιούCOVID-19, θα συνεχίσει να ανησυχεί την ανθρωπότητα. Αυτό παρατηρείται, έως ορισμένο βαθμό, και στην πόλη της Καστοριάς
, στην οποία καταγράφηκαν θάνατοι και κρούσματα από τον ιό, δυσανάλογα με το πληθυσμό της και πολλά περισσότερα από άλλες περιοχές της Ελλάδας. Στην σκιά του κινδύνου αυτού, η πόλη επανέρχεται στους φυσιολογικούς ρυθμούς της. Αυτοί οι κανονικοί ρυθμοί ζωής στην πόλη, ήταν οι αργοί ρυθμοί μιας επαρχιακής πόλης με πληθυσμό, που συρρικνώνεται συνεχώς.
Επί τούτου, για να καταφέρει η «αρχόντισσα της Δυτικής Μακεδονίας», να εξέλθει από την κατάσταση ύφεσης, στην οποία έχει περιέλθει εδώ και καιρό, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή μη του COVID-19, είναι σημαντικό να πραγματοποιηθεί ένα «follow»της περίφημη «έννοιας της φιλοπατρίας», που ορίζεται ως η αγνή και εγκάρδια εκτίμηση ενός ατόμου για τον τόπο, που ορίζεται ως«πατρίδα» του.Και τι καλείται πατρίδα; Ποια είναι η πατρίδα του κάθε ανθρώπου; Είναι προφανές ότι, τη συγκεκριμένη έννοια, μπορούμε να την ορίσουμε ως τις πατρογονικές εστίες ενός ανθρώπου, του τόπου που διατηρεί παιδικές αναμνήσεις, εκεί όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε ή και εργάστηκε, και βρίσκεται ή όχισε μόνιμη βάση εκεί. Έτσι, κρίνεται σκόπιμο να τονιστεί ότι η «φιλοπατρία», ωςεπιστημονικός όρος, απέχει από τον εθνικισμό, για τον οποίο ο γνωστός Γάλλος πρόεδρος Σαρλ Ντε Γκωλ, υποστήριξε ότι «είναι η κατάσταση όπου το μίσος για τους άλλους έρχεται πρώτο».
Η επίδειξη της αγνής αγάπης για την «πατρίδα», γι’ αυτούς που δεν κατοικούν στην πόλη για οποιοδήποτε λόγο, μπορεί να είναι μια επίσκεψη σ’ αυτή. Αυτή, η έστω και για λίγες μέρες,μετάβαση στα «πάτρια εδάφη», που συχνά σε παρέες στα καφενεία, καλείται ως η«επιστροφή του Ασώτου Υιού», από την γνωστή παραβολή της χριστιανικής ορθόδοξης πίστης, δύναται να ενισχύσει την οικονομία της πόλης.Αυτός ο μαγευτικός τόπος, προτείνεται να καταστεί πόλος έλξης αποδήμων.Είναι αυτοί, που κατάγονται από τον τόπο, που τον επισκέπτονται για ολιγοήμερες διακοπές. Εάν υποθέσει κανείς ότι θα πραγματοποιήσουν την βόλτα τους στην πόλη, ίσως γίνουν κάποιες συναλλαγές, που θα βοηθήσουν τις τοπικές επιχειρήσεις.
Από την άλλη πλευρά, γι’ αυτούς, που διαβιούν σ’ αυτή, το πιο σημαντικό ζήτημα είναι η ύπαρξη οποιασδήποτε οικονομικής δραστηριότητας, εκ μέρους τους. Μια λύση, δύναται να είναι η ενασχόληση με τον πρωτογενή τομέα, προς ενίσχυση της οικονομίας του τόπου, όπως για παράδειγμα ο κλάδος της μελισσοκομείας, από την στιγμή που υφίσταται άφθονος φυσικός πλούτος στην περιοχή. Είναι λογικό κάθε εργασιακή ενασχόληση να έχει τις δυσκολίες της και ένα ποσοστό φθοράς, ψυχικής ή οικονομικής. Παρά ταύτα, το μέλι, ως προιόν, είναι αρκετά δύσκολο να σταματήσει να καταναλώνεται από τον Ελληνικό λαό, καθώς είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο για την ανθρώπινη υγεία και ανήκει στην ελληνική διατροφική κουλτούρα, από αρχαιοτάτων ετών.
Καταλήγοντας, αξίζει να επισημανθεί ότι η Καστοριά, δεν αποτελεί μόνο σημαντικό παράδειγμα των πολιτισμικών κληροδοτημάτων των προηγούμενων γενεών στη χώρα, στις νεότερες, όπως λόγου χάρη τα ήθη – έθιμα και οι παραδόσεις γενικότερα, αλλά διαθέτει μια πλούσια ιστορία, με χαρακτηριστικήπερίπτωση, το αίμα για την ελευθερία της ευρύτερης περιοχής που έδωσαν οι αγωνιστές Μακεδονομάχοι, με ηγέτη την ηρωική μορφή του Παύλου Μελά. Όπως έγραψε και ο Έλληνας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στον «Ύμνο εις την ελευθερία»:
«Τότε εσήκωνες το βλέμμα,
μες στα κλάηματα θολό,
και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα,
πλήθος αίμα Ελληνικό.»
Έτσι και για την Καστοριά, της αξίζει η δικιά της ελευθερία και οικονομική ανάταση.
Γράφει ο Αριστείδης Ρούνης, Προπτυχιακός φοιτητής του Τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη.