• Ο Ναυτικός Όμιλος φαίνεται πως λόγω του ιού έχει πλέον μόνον θαμώνες. Οχι αθλητές. Το άνω διάζωμα του κτηρίου, αυτό που ανήκει στην επιχείρηση, προχώρησε σε ένα είδος συναινετικής –φαντάζομαι- κατάληψης και του κάτω διαζώματος, αυτού που ανήκει στο αθλητικό σωματείο
. Τραπεζάκια έξω λοιπόν σε νέο πλακόστρωτο δάπεδο. Μπαράκι υπαίθριο, μουσικούλα από κάτι θεόρατα ηχεία, (τα οποία συνήθως παίζουν στο ψιθυριστό, αλλά έτσι και τύχει κι έρθει ο DJ στα κέφια, ή αν οι παρέες το ζητήσουν κάποια νυχτερινή στιγμή, ένα απαλό γυρισματάκι του διακόπτη θα αρκέσει για να μεταβάλει την Καστοριά σε Ιεριχώ κι όλη την απέναντι πλαγιά της Καλλιθέας να την σωριάσει ηχοβολιστικά σε ερείπια).
• Προς το παρόν πάντως ας χαρούμε το νέο μας outdoor μπαράκι. Εξωτικά ποτάκια δίπλα στο κυματάκι, ατμόσφαιρα φευγάτη, τροπική και tre neoleik!
• Είναι όλο αυτό μια κατάσταση που δείχνει τι μπορεί να συμβεί όταν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους κάπως ατονούν και δεν ασκούν τον έλεγχο που είναι απαραίτητος. Δείχνει πως το επιχειρείν σκαρφίζεται ολοένα και πιο επεκτατικές κι επιθετικές λύσεις και πόσο είναι ικανό να ξεχειλώνει και να καταπίνει όλα τα υπόλοιπα πράγματα. Και ιδέες και αθλητικά ιδεώδη και προπονητικές ανάγκες και αθλητικές αλέες και ελπίδες διάκρισης αυτής της πόλης στην κωπηλασία που -ας μη το λησμονούμε αυτό παρακαλώ- όλο και μας έφερνε κάτι μετάλλια, μέχρι και ολυμπιακά.
• Το σίγουρο είναι ένα! Ότι το αίθριο του ομίλου έχει συρρικνωθεί τραγικά πλέον για τους αθλητές και έχει καταληφθεί από τους θαμώνες. Και μπορεί κάποιος να πει ότι αυτό συνέβη νομιμότατα και με σύμφωνη την γνώμη του σωματείου αλλά –κι έτσι ακόμη να έγινε- χειροτερεύουν μάλλον παρά διορθώνονται τα πράγματα. Γιατί τότε το σωματείο δείχνει να σφίγγει το ίδιο την θηλιά στον εαυτό του και να μπαίνει οικειοθελώς σε μια περιδίνηση υπομείωσης…
• Να θυμίσω εδώ πως ο ΝΟΚ εξαρχής, ως κτήριο, μας προέκυψε αυθαίρετα. Μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά έχω την αίσθηση ότι έως σήμερα ακόμη εκκρεμεί η πολεοδομική του τακτοποίηση. Το ξέραμε ανέκαθεν αυτό όλοι οι παλιοί καστοριανοί αλλά σφυρίζαμε αδιάφορα. Ποιούσαμε κάπως την νήσσα, κάναμε και λίγο στραβά μάτια, μιας κι η ύπαρξη του ήταν για καλό. Εξυπηρετούσε τον ιερό της αθλητικής μας διάκρισης και την προβολή της πόλης μας πανελληνίως και διεθνώς.
• Φαίνεται όμως πως δεν το βλέπαμε όλοι έτσι. Οι κατά καιρούς επιχειρηματίες του άνω ορόφου όλο και προσθέτανε κάποια καινούργια λιθαράκια, με την ανοχή των από κάτω. Κι έτσι το αρχικό κτήριο σιγά- σιγά τεντώθηκε, επιμηκύνθηκε, ξεχείλωσε και μεγάλωσε. Με τις αναδομήσεις κέρδισαν φυσικά λίγο χώρο οι αθλητές, αλλά το πλεονέκτημα της επέκεινα δόμησης, στο μεγαλύτερο μέρος του, το καρπώθηκαν οι επιχειρήσεις άνωθεν
. • Και παρ’ όλα αυτά δείτε τώρα τι γίνεται.
• Παρά όλες αυτές τις κατά καιρούς επεκτάσεις, παρ’ όλα τα φαρδιά μπαλκόνια και τις μεγαλειώδεις ναυτικές θέες, παρ’ όλες τις κατά καιρούς ανακαινίσεις, το ‘μαγαζί’ θέλει όλο και περισσότερα. Πνίγεται φαίνεται στον μεγαλύτερο -από κάθε άλλο ψυχαγωγικό κατάστημα της Καστοριάς- χώρο που ήδη διαθέτει και αναζητεί ακόμη περισσότερο. Μπορεί αυτό να είναι ένα απλό επακόλουθο της χωροταξικής κακοδαιμονίας του ιού, μπορεί να συμβαίνει με την συναίνεση των από κάτω, δεν παύει όμως έτσι κι αλλιώς να συνιστά μια υπερβολή και μια πλεονεξία.
• Πώς να το δούμε λοιπόν όλο αυτό?
• Να κάνουμε άλλη μια φορά τα στραβά μάτια?
• Ελλοχεύει ο κίνδυνος, αν αφήσουμε το πράγμα στην διακριτική ευχέρεια του nautical hall in business κι αν δεν πιέσουμε τις αρμόδιες αρχές του τόπου να επέμβουν και να κάνουν κάτι, να ξημερώσει μια μέρα που θα δούμε να σερβίρονται mojito ακόμα και μέσα σε οκτάκοπους ή να δούμε τραπεζάκια να ανηφορίζουν κατά τον προφήτη Ηλία…
Του Λεωνίδα Εκινζόγλου