Αναμνήσεις του ΚΟΣΜΑ ΡΕΚΑΡΗ από την άλλοτε γαλάζια λίμνη της Καστοριάς
Μικρός, που μόλις μπορούσα να ξεχωρίσω το ωραίο από το άσχημο και το καλό από το κακό, για κάποιο σοβαρό λόγο έπρεπε να με πάνε οι γονείς μου από το χωριό μου στην Καστοριά. Για εμένα ο κόσμος μου ήταν μέχρι εκεί που έβλεπαν τα μάτια μου.
Τότε για λεωφορείο υπήρχε ένα παμπάλαιο φορτηγό με ξύλινα καθίσματα. Και ευτυχώς που βρισκόταν και αυτό. Η διαδρομή για την Καστοριά ήταν σε χαλικόστρωτος δρόμος με λακκούβες και με πέτρες από τον Αλιάκμονα, και όσοι ήταν καθιστοί τινάζονταν τριάντα με σαράντα εκατοστά πάνω από το κάθισμα, για ν’ αποφύγει τις λακκούβες ο οδηγός έκανε φιδίσια διαδρομή.
Αγγελικη Γιωτη