• Όταν έχεις μια αρρώστια η οποία, μέσα σε τρεις μέρες επιβεβαιωμένα ξαποστέλνει στον άλλο κόσμο 26 ανθρώπους, παρά τα αυστηρότατα μέτρα προστασίας που έχεις πάρει εναντίον της επιμόλυνσης της
(τα αυστηρότερα από αυτά κάθε άλλης) αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεσαι αντιμέτωπος με έναν φονιά με τον οποίο δεν μπορείς να παίξεις. Δεν πρέπει να τον αψηφάς, να τον παίρνεις χαλαρά ή να τον αγνοείς όλως διόλου….
• Κι όμως ένα μεγάλο σύνολο ανθρώπων κάνουν αυτό ακριβώς.
• Δεν λαμβάνουν διόλου στα σοβαρά την ύπαρξη, την δράση και τα αποτελέσματα της μόλυνσης του κορωνοιού, με αποτέλεσμα να διευκολύνουν κατά πολύ την εξάπλωση του. Τον θεωρούν ένα είδος εκ των άνωθεν συνωμοσίας μια πρόφαση που δήθεν χρησιμοποιεί η κυβέρνηση προκειμένου να επιβληθεί στους πολίτες και να τους αποστερήσει τα ατομικά τους δικαιώματα. Δεν της αναγνωρίζουν καλές παρά κακές προθέσεις, δεν πιστεύουν ότι δρα για το καλό τους παρά για το κακό τους και τελικά, με την όλη αντίδραση και συμπεριφορά τους, διευκολύνουν τα μέγιστα την ταχεία εξάπλωση του ιού μέσα στο κοινωνικό σώμα.
• Η αδυναμία που επιδεικνύουν ώριμοι και σοβαροί, κατά τα άλλα, άνθρωποι, να αναγνωρίζουν και να αποδεχθούν την ύπαρξη αυτού του κινδύνου, είναι πραγματικά απίστευτη. Τόσο απίστευτη που σε κάνει να αναρωτιέσαι για την φύση και δύναμη του πνεύματος τους.
• Το αναντίρρητο γεγονός πάντως είναι ένα:
• Η φετινή πανδημία -στην δική μας χώρα τουλάχιστον- χωρίστηκε σε δύο φάσεις:
• Στην φάση Α, κατά την οποία αντιμετωπίστηκε με συνολικά μέτρα που λήφθηκαν με ευθύνη της κυβέρνησης (καραντίνα) και στην φάση Β, στην οποία αντιμετωπίζεται με συνιστώμενους περιορισμούς και με ατομική ευθύνη των πολιτών (την τρέχουσα).
• Η πρώτη-η κυβερνητική- φάση αντίδρασης στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Το στίγμα του ιου μέσα στην κοινωνία σχεδόν μηδενίστηκε. Η δεύτερη- η ατομικής ευθύνης φάση- έχει οδηγήσει και οδηγεί σε γεωμετρική αύξηση όλων των κακών δεδομένων της ασθένειας.
• Οι λόγοι του γιατί συμβαίνει αυτό είναι πολλοί και συζητήσιμοι όμως η πραγματικότητα αυτού του διαχωρισμού είναι αναντίρρητη και από μόνη της ρίχνει το βάρος της ευθύνης εκεί όπου πρέπει να πέσει:
• Στον κάθε ένα από εμάς.
Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου