Πρόδηλο είναι ότι, στον καθορισμό της εξωτερικής πολιτικής των κρατών, σημαντικό μερίδιο λαμβάνει η διεξαγωγή επισκέψεωναπό τους διπλωματικούς τους αξιωματούχους. Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον μας στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και ειδικότερα στα βορειοδυτικά σύνορα της Ελλάδας με την Αλβανία, πραγματοποιήθηκε πριν δυο εβδομάδες συνάντηση του Έλληνα υπ.Εξ κ. Νίκου Δένδια με τον πρωθυπουργό της όμορης χώρας, κ. Έντι Ράμα. Κύριο θέμα στην ατζέντα των δυο αξιωματούχων ήταν η επίλυση του ζητήματος των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δυο χωρών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Αρχικά, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ποιοι αξιωματούχοι αποτελούν τους διπλωματικούς αξιωματούχους.Είναι αυτοί που βρίσκονται «υψηλά» στην ιεραρχία του κράτους και ταυτόχρονα εφαρμόζουν την εξωτερική πολιτική. Έτσι, ανάλογα με το Σύνταγμα κάθε χώρας, εξωτερική πολιτική ασκεί ο αρχηγός κράτους, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή ο βασιλιάς. Ακολούθως, ο Πρωθυπουργός, που προΐσταται του Υπουργού Εξωτερικών. Οι τρεις αυτοί αξιωματούχοιυποστηρίζονται από ένα διπλωματικό επιτελείο, όπου ανήκει ακόμα ο υφυπουργός Εξωτερικών, ο αναπληρωτής Υπουργός, καθώς και οι επικεφαλής και υπαλλήλοι των κατά τόπους προξενικών αρχών.
Έτσι, οι διπλωματικοί αξιωματούχοισυναντώνται με τους ομολόγους τους στα άλλα κράτη και προβαίνουν σε συνομιλίες που μπορεί να είναι είτε τυπικές, είτε να καταλήγουν στην ενίσχυση των διμερών σχέσεων, είτε στην επίλυση πιθανών προβλημάτων με αυτά. Ας επικεντρωθούμε στην τελευταία κατηγορία. Στο πλαίσιο αυτό, σε συμφωνία για παραπομπή του ζητήματος των θαλασσίων ζωνών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατέληξαν Ελλάδα και Αλβανία. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του κ. Δένδια, «έχοντας εξετάσει ενδελεχώς το ζήτημα, συμφωνήσαμε να προχωρήσουμε Ελλάδα και Αλβανία από κοινού στην υποβολή του ζητήματος αυτού στη διεθνή δικαιοσύνη, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης».
Τα ζητήματα που άπτονται των κανόνων Δικαίου της θάλασσας,βασίζονταιστη διεθνή σύμβαση UNCLOS (United Nations Convention on the Law of the Sea). Στην εν λόγω Συνθήκη, που έχει υπογραφεί από τα περισσότερα κράτη του κόσμου (η Τουρκία δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτά), προβλέπονται τέσσερις θαλάσσιες ζώνες, όπου ένα παράκτιο κράτος δικαιούται να έχει ή μπορεί να κηρύξει. Οι ζώνες αυτές μετριούνται από την ακτή του παράκτιου κράτους. Είναι η Αιγιαλίτιδα ζώνη, πουεκτείνεται έως και 12 ναυτικά μίλια (ν.μ), η Συνορεύουσα ζώνη έως και τα 24 ν.μ, η υφαλοκρηπίδα από 200 έως 350 ν.μ, ενώ η ΑΟΖ εκτείνεται μέχρι τα 200 ν.μ.
Καταλήγοντας, είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό ότι, κάθε διπλωματικός αξιωματούχοςέχει ένα θεμελιώδη στόχο, που θεωρείται ότι βρίσκεται στο «επίκεντρο» της διεθνούς διπλωματίας. Και αυτός δεν είναι άλλος από τις προσπάθειες που καταβάλλει καθημερινά για την εκπλήρωση των συμφερόντων του κράτους που υπηρετεί, με σκοπό να παραμένει ανοιχτός ένας δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ δυο ή περισσότερων χωρών.
Πηγές
–https://www.skai.gr/news/opinions/thalassies-zones-ta-vasika
Γράφει ο Αριστείδης Ρούνης,
Φοιτητής του Τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας