Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι
Σήµερα, 47 χρόνια µετά, η 17η Νοεµβρίου, η
επέτειος της εξέγερσης του
Πολυτεχνείου, αποτελεί για όλους μας
παντοτινή μνήμη. Είμαστε εδώ για να
διατηρήσουμε ζωντανή την φλόγα, της
βούλησης και της ελπίδας, για τη
δικαίωση του οράματος των χιλιάδων
νεαρών πολιορκηµένων σ’ εκείνο το
κάστρο της λευτεριάς των τριών ημερών.
Το πνεύμα του Πολυτεχνείου, ως
θεμελιώδες συστατικό της συλλογικής
μνήμης του Ελληνικού λαού, είναι παρόν
εν μέσω των δυσχερών συνθηκών της
πανδημίας. Και υπάρχει και μια ακόμα
μεγαλύτερη ιδέα, που έγινε πράξη στο
Πολυτεχνείο, εκείνη της θυσίας. Τα
θύματα της πανδημίας είναι αμέτρητα
πλέον σε παγκόσμια κλίμακα. Το ίδιο
αμέτρητα είναι και τα θύματα του φόβου,
της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Ως συνδικάτα στεκόμαστε λοιπόν,
ταπεινά, µπροστά στη µνήµη των
αγωνιστών της εποχής, αναλογιζόµαστε
το χρέος µας και δίνουμε το δικό μας
διαφορετικό αγώνα.
Είμαστε λοιπόν στην πρώτη γραμμή αυτού
του αγώνα, για την υπεράσπιση της
δημοκρατίας, της εργασίας, της δημόσιας
παιδείας και υγείας, της ελευθερίας και
της ισότητας.
Η αξιοπρέπειά μας, ο αυτοσεβασμός μας
είναι η δύναμή μας. Aς σκεφθούμε, με
αφορμή το Πολυτεχνείο, την ευθύνη που
στον καθένα μας αναλογεί για το όνειρο,
για την υγεία και τη ζωή μας στην
πράξη…
_ _
_ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ Ε.Κ.Κ._
_ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ __
Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ_
_ _
Γ. ΜΑΛΕΑΣ
ΑΘ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ