Η γούνα αυτομπλοκαρίστηκε και έκοψε τελείως μόνη τον λαιμό της.Είχε τις ευκαιρίες της αλλά τις αποποιήθηκε

. Αν θέλουμε να λέμε τα σύκα σύκα θα πρέπει να παραδεχθούμε πως η Γούνα υπήρξε ευχή και κατάρα για αυτή την πόλη.

Οσο έβγαζε εύκολα λεφτά, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ της για τίποτε παραπέρα, για κάτι περισσότερο.

Ζούσε μόνον το Σήμερα με την πεποίθηση μιας παγιωμένης πραγματικότητας. Πίστευε πως το ποτάμι θα κατεβάζει κάθε μέρα ξύλα.

Ακόμα και στα μεγάλα της σκοντάματα το παγιωμένο μότο όλων των καστοριανών γουνεμπόρων και γουνεργατών ήταν ένα:

«Η γούνα αρρωσταίνει μα ποτέ δεν πεθαίνει». Κι έτσι, δίχως καν να το καταλάβουμε, τελείως ανέτοιμοι κι απροετοίμαστοι, φτάσαμε στο τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Φτάσαμε στο σημείο να καθόμαστε και φιλοσοφούμε επάνω από τον τάφο όλων των ονείρων μας.

Λεωνίδας Εκιντζογλου