Θα μπορούσε άραγε μια άκρως προβληματική εταιρία σαν την ΔΕΡΑΣΕΝ να μετατραπεί σε ατμομηχανή προόδου για το Νεστόριο και ολόκληρο τον νομό Καστοριάς;
Μια σειρά από πατέντες που θα είχαν σαν στόχο την επένδυση κι υπόδηση των παγκόσμιων κοινών περιπέτειας και των extreme sports θα μπορούσαν πραγματικά να αναζωογονήσουν όχι μόνον την ΔΕΡΑΣΕΝ αλλά ολόκληρη την χειμάζουσα καστοριανή βιοτεχνία γούνας!
Ξεδιπλώνοντας το ιστορικό του θέματος διακρίνουμε ότι η ΔΕΡΑΣΕΝ υπήρξε μια από εκείνες τις ‘αναπτυξιακές’ ιδέες που κατά καιρούς διακατείχε ο αείμνηστος βουλευτής Καστοριάς Φίλιππος Πετσάλνικος. Ιδρύθηκε το 1995, συνεταιρικά μεταξύ του Δήμου Νεστορίου (51%) και μιας παραφυάδας του Υπουργείου Άμυνας, των ‘Ελληνικών αμυντικών Συστημάτων’ (49%).
Η Ιδέα ήταν να αποτελέσει το κατ’ εξοχήν ραφείο του ελληνικού στρατού κι όλες οι στολές του ένοπλου προσωπικού μας να ραβότανε σε αυτήν
Οι προοπτικές της φαινόταν άκρως ευοίωνες, αφού, η νομική της σύνθεση και μόνο φαινόταν να συνιστά εγγύηση της εμπορικής της επιτυχίας. Το Υπουργείο θα της έδινε ετήσιες παραγγελίες κι η εταιρία, προκειμένου να τις διεκπεραιώσει, θα δούλευε 365 μέρες τον χρόνο, κάθε χρόνο. Εγγυημένη δουλειά -για όσο τουλάχιστον θα υπήρχε ελληνικό κράτος και ελληνικά στρατά . Πέρα όμως από αυτά θα μπορούσε να δημιουργήσει και από μόνη της πελατολόγιο ..
Ο αρχικός προγραμματισμός μιλούσε για 70 θέσεις εργασίας . Αυτό, για έναν μικρό Δήμο, όπως το Νεστόριο, σήμαινε πως κάθε οικογένεια θα είχε έναν τουλάχιστο εργαζόμενο σε αυτήν ένα γεγονός που προσέδωσε αρχικά πολλές ελπίδες.
Ωστόσο τα πράγματα στην πορεία δεν εξελίχθηκαν έτσι . Το τότε στο Διοικητικό Συμβούλιο για να ανταπεξέλθει πήρε ένα δάνειο 73,367 ευρώ με επιτόκιο 20,70% (!!!!). Με αυτό ‘προ- εκπαίδευσαν’ μερικούς ντόπιους στις διαδικασίες συρραφής και στη συνέχεια περίμεναν να ανοίξουν οι ‘δουλειές.
Παραγγελία δεν δόθηκε ποτέ, ούτε για στολές, ούτε για πουκάμισα, ούτε ακόμη για ένα ζευγάρι κάλτσες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η εταιρία εισήλθε σε μια παρατεταμένη κατάσταση αφάνειας και μετατράπηκε σε ένα νεκροζώντανο νομικό σχήμα και ως προς την μεν εργασία και το σώμα των εργαζομένων ήταν ανύπαρκτη .
Και το μόνο που επέτυχαν οι διοικούντες ήταν να βλέπει η ΔΕΡΑΑΣΕΝ τα χρέη της, χρόνο με τον χρόνο, να αυγατίζουν.
Το τελικό ποσό, εν έτει 2020, ανήλθε στο 1.107.633, 20 ευρώ. Μοιρασμένο σε δυο οφειλές: Μία προς το ελληνικό Δημόσιο (λόγω μιας παλαιάς επιδότησης και ΦΠΑ και τελών επιτηδεύματος) που ανερχόταν στο ύψος των 511 χιλιάδων περίπου ευρώ και μία προς τα Fund εκείνα τα οποία εξαγόρασαν το παλιό της τραπεζικό δάνειο και έφτασε να ανέρχεται στο ύψος των 596 χιλ. περίπου ευρώ.
Ετσι, η υπόθεση της ΔΕΡΑΣΕΝ μετατράπηκε σε κανονική γάγγραινα για τον Δήμο Νεστορίου και τραίναρε, περνώντας από διάφορα Δημοτικά συμβούλια φτάνοντας στο παρόν.
Μέχρι που ήρθε και την φρενάρησε ο τωρινός Δήμαρχος Νεστορίου Χρ. Γκοσλιόπουλος Ο οποίος κατάφερε το ακατόρθωτο. Τρέχοντας με πείσμα κι επιμονή μεταξύ κεντρικής διοίκησης και περιφέρειας, ΕΣΒΗΣΕ το ένα από τα δυο της χρέη. Αυτό προς το Δημόσιο. Οσοι ξέρουν το πώς αντιδρούν οι οικονομικές υπηρεσίες του κράτους όταν πρόκειται να χάσουνε λεφτά, αντιλαμβάνονται πως αυτό που πέτυχε ο κ. Γκοσλιόπουλος δεν ήταν διόλου μικρό πράγμα. Ήταν κάτι σαν άθλος του Ηρακλή.
Αυτό που μένει πλέον προκειμένου να καθαρίσει και να μετατραπεί σε άσπιλη ξανά η ΔΕΡΑΣΕΝ, είναι να απαλειφθεί το χρέος της και προς τον τραπεζικό τομέα. Μια σειρά από πατέντες που θα είχαν σαν στόχο την επένδυση κι υπόδηση των παγκόσμιων κοινών περιπέτειας και των extreme sports θα μπορούσαν πραγματικά να αναζωογονήσουν όχι μόνον την ΔΕΡΑΣΕΝ αλλά ολόκληρη την χειμάζουσα καστοριανή βιοτεχνία γούνας!
Σε περίπτωση που επιτευχθεί ΚΑΙ αυτό, τότε η εταιρία –θεωρητικά μιλώντας- μπορεί να ξαναμπεί στην αγορά χωρίς κανένα από τα βαρίδια του παρελθόντος. Με ένα νέο επαγγελματικό πλαίσιο, με ένα νέο πελατολόγιο και με έναν νέο εργοστασιακό κύκλο παραγωγών.
Και τώρα το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου: Τι αλήθεια θα μπορούσε να κάνει η ΔΕΡΑΣΕΝ στην τρέχουσα συγκυρία;
Μια ιδέα που αξίζει να διερευνηθεί είναι να παντρέψει την παραγωγή στρατιωτικού ρουχισμού με την γουνοποιία. Εκατοντάδες γουνο-βιοτεχνίες κινούνται και αυτές στον νομό μας μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Θα μπορούσαν κάλλιστα να συνεργαστούν στην δημιουργία μιας καστοριανής πατέντας. Ενός ελαφριού στρατιωτικού, εξερευνητικού, ορειβατικού -και όχι μόνον- τζάκετ, με εξελιγμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά ικανού να προστατεύει τον χρήστη του σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες, κάνοντας μερική, ή ολική, χρήση κουρεμένης γούνας στο εσωτερικό του φοδράρισμα. Η παγκόσμια αγορά διψά για τέτοιου είδους προϊόντα.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΕΚΙΝΤΖΟΓΛΟΥ