Eδώ και έναν χρόνο  όλη η χώρα έχει μπει και υποδύεται έναν μεγάλο αγώνα επιβίωσης κατ’ επέκταση και η περιοχή μας

παλιά, φανταζόμασταν την επιβίωση σαν μια πολύ ηρωική διαδικασία, όπου οι ήρωες της αντιμαχόταν θεούς και δαιμόνους και περνούσαν του κόσμου τα βάσανα, του κόσμου τις κακουχίες και κινδύνους προκειμένου να τα καταφέρουν να βγούνε ζωντανοί μέσα από τους εναγκαλισμούς μίας καταστροφής.

Διαπιστώνουμε τώρα πως τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ πιο τετριμμένα από αυτή την δραματοποιημένη εκδοχή, πως ο θάνατος μπορεί να επελαύνει με πολύ λιγότερες ιαχές και φιοριτούρες κατά πάνω μας. Διαπιστώνουμε πως ο κίνδυνος μπορεί να βρίσκεται αφανής ακριβώς δίπλα μας, μια σκιά και ένας σιωπηρός συνοδός της καθημερινότητας μας.

Το αστείο είναι ότι είμαστε πια στο σημείο εκείνο όπου έχει γίνει ορατό το φως στην άκρη του τουνελ. Οι εμβολιασμοί επιτείνονται κι όπου να είναι  το ποσοστό ανοσίας θα πιάσει το κρίσιμο εκείνο όριο που απαιτείται για την ολιστική προστασία του πληθυσμού με αποτέλεσμα τα μέτρα να αρθούν και να επιστρέψουμε στην κανονικότητα.

Ωστόσο  υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσα μας που κάνουν τα πάντα προκειμένου να δυναμιτίζουν αυτή την εξέλιξη και να απομακρύνουν αυτό το ενδεχόμενο.

Χρειάζεται λίγη ακόμη ταλαιπωρία, λίγη ακόμα πειθαρχία και υπομονή.