Η διαδρομή στον κόσμο του βιβλίου συνεχίζει το μαγευτικό της ταξίδι με την Ιταλίδα συγγραφέα Έλενα Φερράντε και το μυθιστόρημά της Μέρες Εγκατάλειψης, από τις Εκδόσεις Πατάκη. Μετάφραση: Σταύρος Παπασταύρου

 Έλενα Φερράντε είναι το ψευδώνυμο μιας διάσημης Ιταλίδας συγγραφέως της οποίας η πραγματική ταυτότητα παραμένει άγνωστη από το 1992 που κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο Βάναυση αγάπη, στο οποίο βασίστηκε η ομώνυμη ταινία του Μάριο Μαρτόνε. Έχει γράψει μεταξύ άλλων το βιβλίο La frantumaglia, στο οποίο αφηγείται τη συγγραφική της εμπειρία, καθώς και την ιστορία για παιδιά Η παραλία τη νύχτα (Εκδ. Πατάκη, 2017). Το 2011 εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο της Τεχνολογίας της Νάπολης με τίτλο Η υπέροχη φίλη μου (L’ amica geniale) που κατέκτησε παγκοσμίως κοινό και κριτικούς. Ακολούθησαν τα υπόλοιπα βιβλία της τετραλογίας, Το νέο όνομα (Storia del nuovo cognome) το 2012, Αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν (Storia di chi fugge e di chi resta) το 2013 και Η ιστορία της χαμένης κόρης (Storia della bambina perduta) το 2014.

Μία γυναίκα, νέα ακόμη, ήρεμη και ικανοποιημένη απ’ τη ζωή της, κάθε άλλο παρά αδρανής μέσα στον ασφαλή κύκλο της οικογένειας στο ωραίο τους σπίτι στο Τορίνο, εγκαταλείπεται ξαφνικά από τον σύζυγό της. Η Όλγα τότε βυθίζεται σε μια σκοτεινή, αρχέγονη άβυσσο. Μένοντας μόνη με δύο παιδιά κι έναν σκύλο, σημαδεμένη βαθιά από τον πόνο και την ταπείνωση, καταλήγει να στροβιλίζεται ανάμεσα στα φαντάσματα των παιδικών της χρόνων στη Νάπολη. Από τούτο το σημείο αρχίζει μια καταστροφική πτώση που κόβει την ανάσα, μια αφήγηση που αιχμαλωτίζει, παρασέρνοντας τον αναγνώστη στα μύχια βάθη της γυναικείας εμπειρίας.

Οι Μέρες εγκατάλειψης διαθέτουν τις εξάρσεις και τις αποχρώσεις της αρχαίας τραγωδίας, με μια δύναμη που πηγάζει κατευθείαν από τα μύχια της ψυχής, μολονότι πρόκειται για μια συνηθισμένη ιστορία, που ο ρυθμός της υπαγορεύεται από τη ζωή μιας απλής οικογένειας.

“Η Φερράντε ανατέμνει με εξαιρετικά σπάνια οξυδέρκεια ένα θέμα “κλασικό”, χαρίζοντας στην ηρωίδα της την αθανασία… Εκπληκτικό”.

Janet Maslin, The New York Times

“Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Η Έλενα Φερράντε θα σας συνεπάρει…” Alice Sebold

Μονάχη μου μιλούσα. Έτσι ξεκινάνε όλα, με το ν’ απαντάς στα ίδια σου τα λόγια, λες και ανήκουν σε άλλον. Τί σφάλμα. Έπρεπε να γαντζωθώ από τα πράγματα, να δεχτώ τη συμπαγή τους υπόσταση, να πιστέψω στη σταθερότητά τους. Η γυναίκα ήταν παρούσα μόνο μέσα στις παιδικές μου αναμνήσεις. Δεν έπρεπε να σκιαχτώ, αλλά ούτε να της δώσω σημασία. Μέσα στο κεφάλι μας κουβαλάμε τους ζωντανούς και τους νεκρούς, ώσπου να πεθάνουμε. Το σημαντικό είναι να έχουμε ένα μέτρο, για παράδειγμα να μην απαντάμε ποτέ στα ίδια μας τα λόγια. Για να συνειδητοποιήσω που βρισκόμουν, ποια ήμουν βύθισα και τα δύο μου χέρια μέσα στο τρίχωμα του Όττο, που ανάδινε μια ζέστη ανυπόφορη.

Με γλώσσα λιτή η συγγραφέας μας παρουσιάζει ένα δυνατό ψυχογράφημα που πραγματεύεται το άβολο θέμα της συζυγικής εγκατάλειψης.

Παρακολουθούμε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, όλα τα στάδια που περνάει το ζευγάρι ωσπου να φτάσει στον χωρισμό και όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας μέχρι το συναισθηματικό τσουνάμι να φέρει την οριστική ρήξη. “Τι πολύπλοκο αφρισμένο μείγμα που είναι ένα ζευγάρι. Ακόμα και αν η σχέση ξεφτίσει και τελικά διακοπεί, εξακολουθεί να δρα μέσα από δρόμους μυστικούς, δεν πεθαίνει, δεν θέλει να πεθάνει.”