Στην περιοχή Καστοριάς/Σιάτιστας, εδώ και αιώνες, το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο που ακολουθήθηκε ήταν η γουνοπαραγωγή. Από κομματιαστά αρχικά, από δέρματα κατόπιν. Ένα εξαιρετικά επιτυχημένο οικονομικό σχήμα το οποίο όμως -και σ’ αυτή την περίπτωση- έφτασε στα απώτατα όρια του καθώς συνετρίβη επάνω στο παγκόσμιο κίνημα προστασίας των ζώων. Η ένδυση με γουναρικά θεωρείται πλέον σήμερα από την διεθνή συνείδηση, όχι απλώς ξεπερασμένη και αναχρονιστική, αλλά σχεδόν εγκληματική. Κι αυτό δεν συνιστά δική μου ιδέα– δεν θέλω να παρεξηγηθώ εδώ- κι ούτε την υπερασπίζομαι στο παραμικρό. Συνιστά μια αδήριτη πραγματικότητα η οποία ξεκίνησε να δίνει δείγματα των κατευθύνσεων της από τις αρχές του 21ου αιώνα και την οποία αρχικά οι καστοριανο-σιατιστινοί παρεγνώρισαν, μετά την υποτίμησαν, κατόπιν την καταπολέμησαν -όσο τους ήταν δυνατόν- και τελικά κατατροπώθηκαν από αυτήν, περνώντας σήμερα σε μια φάση ολιστικής και οριστικής αποδόμησης απορρύθμισης και ανεργίας.

Τα δε Γρεβενά κι η Φλώρινα στο τέλος- τέλος, ανέκαθεν θεωρούταν περιθωριακά οικονομικά μεγέθη μιας κι παρακολουθούσαν ένα περιορισμένο -μα ήπιο και δίχως μεγάλα σκαμπανεβάσματα – αγροτο/κτηνοτροφικό οικονομικό μοντέλο (και από κάθε άποψη αυτό συνεχίζουν να ακολουθούν έως και σήμερα).

Οπότε τα πράγματα για την επικράτεια μας οδηγούνται πια και συνολικά σε ένα κομβικό σημείο.

Το τι θα συμβεί από εδώ και πέρα ουδείς γνωρίζει -και πολύ λιγότερο οι πολιτικοί καριέρας της περιοχής- οι οποίοι δίνουν καθημερινά δείγματα του πανικού και της απόγνωσης που τους έχει καταλάβει.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι, είτε θα βρεθεί μια νέα ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ δραστηριότητα η οποία θα καταφέρει να σπρώξει προς τα έξω ένα νέο, ελκυστικό και καλοπληρώσιμο προιόν, είτε όλη η περιοχή θα μπει σε μια οικονομική δίνη της οποίας η αναπόφευκτη κατάληξη θα είναι η μαζική μετανάστευση.

Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου