Το σχολείο μου στο Πευκόφυτο Καστοριάς κτισμένο το 1952 από τους συγχωριανούς. Εδώ τώρα αν μιλούσε θα έλεγε πολλά και διάφορα. “Ο αγιασμός με τον ασκητικό παπαθανάση και στην Α’ τάξη τον δάσκαλό μου Μπάρλα από την Πελοπόννησο, τον Ηλιάδη από τις Σέρρες, τον Νοτίδη τον Φλωρινιώτη και τέλος το Νίκο το Γακίδη από το Επταχώρι μας στις τρεις τελευταίες τάξεις καθόρισαν την όλη παιδεία μας.

Οι εικόνες εκείνης της εποχής μιλούν λιτά, απέριττα, μονοθέσιο σχολείο, στους τοίχους οι ήρωες, επιγραφές μεταλλικές με σοφά λόγια, “ρητά” και ο δάσκαλος γραβατομένος με σκαρπίνι απέναντι από τους ηλιοκαμένους ελάχιστους γονείς. Και για να είμαστε “ετοιμοπόλεμοι” χαρτάκι με τα βιβλία παραγγελία στο βιβλιοπωλείο του Στόικου στο Κάτω Νεστόριο, το κυπελλάκι για το πρωινό ρόφημα και ειδική παραγγελία στον ζωηρότερο-η του σχολείου η” αγία” βέργα και μάλιστα από κρανιά…

” Καλή σχολική χρονιά Ελληνόπουλα.