Το φθινόπωρο το γλυκό μου φθινόπωρο ….Σαν νέα αγάπη ,που έρχεται ύστερα από καιρό και σε παρασέρνει …σε ταξίδια του νου,και εσύ , το μόνο που έχεις να κάνεις ,είναι να αφεθείς ….Σαν εραστής ,που με τα καυτά φιλιά του καλοκαιριού που φεύγει, αφού σου έχει αφήσει στο στόμα μια πίκρα,μια γλυκιά πίκρα ,όπως ακριβώς το φιλί στα χείλη που τελείωσε πρόωρα ,έρχεται να σε παρασύρει σε νέο χορό

.Μια μελαγχολία ,όμοια με αυτήν των γενεθλίων σου ..μια κρυφή,βουβή μελαγχολία σε μια ημέρα γιορτής .Φθινόπωρο ,το τόσο προσγειωμένο να και το τόσο τρυφερό .

Τα φύλλα των δέντρων που αδειάζουν …Τα χρώματα της φύσης που αλλάζουν

.Το κίτρινο και το χρυσό, βγαλμένα λες,σαν από πίνακα ζωγραφικής

.Ο ουρανός βαμμένος στα χρώματα του γκρίζου ,σύννεφα πιο μεγάλα, πιο σοβαρά.Η εποχή των ρομαντικών .

Η εποχής της γλυκιάς μελαγχολίας στη φύση, στην ψυχή,μιας και λένε πως φέρνει μαζί του χωρισμό,ακόμη και για τους μεγαλύτερους έρωτες…