δΗ ιστορία της απο-λιγνιτοποίησης δεν είναι μια νέα ιστορία και κανείς δεν μπορεί βασίμως να ισχυριστεί πως επεβλήθη εξαπίνης στους κατεξοχήν ενεργοπαραγωγούς νομούς της χώρας, την Κοζάνη και την Φλώρινα.

Εδώ και μια δεκαετία –τουλάχιστον- τα μηνύματα είχαν καταστεί απολύτως σαφή: Ο πλανήτης ολόκληρος, προκειμένου να αποφύγει μια κλιματική καταστροφή, όφειλε να βρει τρόπο να απεξαρτοποιηθεί από την εξ’ ορυκτών καυσίμων παραγωγή ενέργειας και να μεταπηδήσει σε πιο καθαρές μορφές με μικρότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Αυτό για τα ενεργειακά πεδία Πτολεμαΐδας/Φλώρινας μεταφραζόταν σε ένα και μοναδικό πράγμα

Σταδιακό κλείσιμο ΟΛΩΝ των ΑΗΣ. Οι επικεφαλής των τοπικών κοινοτήτων ήταν ενήμεροι αυτής της υποχρεωτικής αλλαγής. Ηξεραν ότι, αργά ή γρήγορα, επρόκειτο να μπουν σε ένα στάδιο μετάβασης. Το θέμα είναι πως, παρ’ όλο που είχαν άπλετο χρόνο εμπρός τους να σκεφθούν και να σχεδιάσουν έναν οδικό χάρτη προς μια νέα παραγωγική κατάσταση δεν κάνανε απολύτως τίποτε. Μα απολύτως τίποτε.

Με αποτέλεσμα να έχουν φτάσει σήμερα στο παραπέντε και να έχουν αφήσει σύμπασα την κοινωνία τους να περιέλθει σε μια κατάσταση πρωτοφανούς πανικού! Στην Κοζάνη και στην Φλώρινα σήμερα -και κάθε μέρα- απαξάπαντες, λαός, προύχοντες, δημοσιογράφοι και ΜΜΕ δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να ασχολούνται με αυτό το ζήτημα. Τι θα γίνει με την ΔΕΗ, τι θα γίνει με τους ΑΗΣ, τι θα γίνει με τα ορυχεία, με την τηλεθέρμανση, πως θα ζήσουν όλοι αυτοί που απασχολούνταν μέχρι χθες στον τομέα παραγωγής ενέργειας ποιος θα τους βρει νέες δουλειές κλπ. Αν παρακολουθήσει κάποιος τα δελτία ειδήσεων των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών τους σταθμών, τις εφημερίδες και τα ειδησεογραφικά τους sites, θα διαπιστώσει ότι σε ποσοστό άνω του 70% είναι μονοθεματικά κι αφορούν ένα και μόνον πράγμα: Την ΑΠΟΛΙΓΝΙΤΟΠΟΙΗΣΗ!

Επί δύο εβδομάδες τώρα συζητούν επί της επικείμενης επίσκεψης του Κ. Μητσοτάκη στην περιοχή. Πότε θα έρθει, πού θα περιοδεύσει, με ποιούς θα συναντηθεί, τί θα τους πει, τί θα τους υποσχεθεί με τί θα δεσμευτεί, πόσα επιδόματα θα τους δώσει, πως θα τον ψήσουν να τους αφήσει ανοιχτά ένα-δυο εργοστασιάκια, έτσι για να ψευτο-απασχολούνται…. τέτοια πράματα. Κανείς στις περιοχές αυτές δεν δείχνει να το ‘χει πάρει οριστική απόφαση πως το ενεργειακό βρίσκεται πια πίσω τους.

Κανείς δεν τεντώνει το χέρι και να τους υποδείξει μια νέα παραγωγική κατεύθυνση -πέρα από την τετριμμένη λύση του τουρισμού. Οι τοπικοί βουλευτές , οι δήμαρχοι , οι αντιπεριφερειάρχες, όλο το πολιτικό προσωπικό της περιοχής έχει περιέλθει σε μια πρωτοφανή και έκδηλη αμηχανία. Φτιάχνουν πάνελ, κάθονται και συζητούν με τις ώρες, δίχως ωστόσο να λένε κάτι καινοφανές , να προτείνουν μια νέα ελπιδοφόρο κατεύθυνση.

Απλά τσακώνονται για το μοίρασμα των χρημάτων της ‘δικαίας μετάβασης’ ενώ παράλληλα επιδίδονται και σε μια διαρκή κόντρα με την πραγματικότητα.

Αμφισβητούν τα δεδομένα των κλιματικών επιπτώσεων μιας τυχόν συνέχισης ηλεκτροπαραγωγής από τον λιγνίτη, συγκρίνουν την Ελλάδα με τα Σκόπια και την Γερμανία που έχουν μεταθέσει για αργότερα το κλείσιμο, δαιμονοποιούν φωτοβολταϊκά κι ανεμογεννήτριες (βλ. τι έγινε το καλοκαίρι στο Νυμφαίο) και γενικά δείχνουν κολλημένοι σε ένα σκάφος το οποίο σταδιακά βυθίζεται. Δεν ξέρω τι θα τους πει ο Πρωθυπουργός την Παρασκευή.

Ο,τι και αν τους πει πάντως, δεν πιστεύω ότι θα αρκέσει για να τους καθησυχάσει και να γαληνέψει τις ανησυχίες τους

Αυτό που ζητά η περιοχή δεν είναι έναν πολλά υποσχόμενο ΠΘ. Τα θυμικά των ανθρώπων εκειπέρα έχουν πια ξεφύγει πολύ πιο πέρα από αυτό. Αναζητούνε έναν Μεσσία ο οποίος θα χτυπά με την μαγική του ράβδο τα βράχια της περιοχής και θα τα μετατρέπει σε ευρώ. Σε πολλά ευρώ, ικανά να θρέψουνε τους πάντες….

Σε αναζήτηση ενός Μεσσία Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου –