Συνήθως πρόκειται για μια μικρή ενόχληση, αλλά ο παρατεταμένος λόξυγγας μπορεί να υποδηλώνει ένα σοβαρό ιατρικό πρόβλημα.

Ο λόξυγγας συμβαίνει όταν η πρόσληψη αέρα από ένα άτομο μπλοκάρεται στιγμιαία. Μπορεί να συμβεί χωρίς προφανή λόγο. Συνήθως πρόκειται για μια μικρή ενόχληση, αλλά ο παρατεταμένος λόξυγγας μπορεί να υποδηλώνει ένα σοβαρό ιατρικό πρόβλημα.

Όταν προκαλείται λόξυγγας, οφείλεται σε μια ξαφνική, ακούσια σύσπαση του διαφράγματος ταυτόχρονα με τη σύσπαση των φωνητικών χορδών ή του λάρυγγα και το ολικό κλείσιμο της γλωττίδας, όπου βρίσκονται οι φωνητικές χορδές. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει μια ξαφνική ορμή αέρα στους πνεύμονες, συνοδευόμενη από τον γνωστό ήχο “χουκ”.

Ο λόξυγγας είναι ιατρικά γνωστός ως σύγχρονος διαφραγματικός πτερυγισμός. Μπορεί να εμφανιστεί μεμονωμένα ή ανά περιόδους. Συχνά είναι ρυθμικοί, που σημαίνει ότι το διάστημα μεταξύ κάθε λόξυγγα είναι σχετικά σταθερό.

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν λόξυγγα από καιρό σε καιρό και συνήθως υποχωρούν χωρίς θεραπεία μέσα σε λίγα λεπτά. Σπάνια, ενδέχεται να υπάρξει παρατεταμένος ή χρόνιος λόξυγγας, ο οποίος μπορεί να διαρκέσει για ένα μήνα ή και περισσότερο. Ο λόξυγγας που διαρκεί περισσότερο από 2 μήνες είναι γνωστός ως δυσίατος λόξυγγας.

Εάν μια κρίση λόξυγγα διαρκεί για περισσότερο από 48 ώρες, αυτό θεωρείται επίμονο και το άτομο πρέπει να επικοινωνήσει με γιατρό. Αυτό τείνει να είναι πιο συχνό στους άνδρες από ό,τι στις γυναίκες και θα μπορούσε να υποδηλώνει μια πιο σοβαρή ιατρική κατάσταση.

Μερικά σύντομα στοιχεία για τον λόξυγγα

Η ακριβής αιτία του λόξυγγα παραμένει ασαφής, αλλά οι ειδικοί έχουν συνδέσει τον χρόνιο λόξυγγα με ένα ευρύ φάσμα παθήσεων, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφαλικού επεισοδίου και των γαστρεντερικών προβλημάτων.

Οι περισσότερες περιπτώσεις υποχωρούν χωρίς θεραπεία, αλλά ο παρατεταμένος λόξυγγας μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές όπως η αϋπνία και η κατάθλιψη.

Εάν ο λόξυγγας διαρκεί περισσότερο από 48 ώρες, το άτομο πρέπει να επικοινωνήσει με γιατρό, ο οποίος μπορεί να συνταγογραφήσει μυοχαλαρωτικά.

Η αποφυγή του αλκοόλ και η αργή κατανάλωση φαγητού μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εμφάνισης λόξυγγα.

Αιτίες

Ένα ευρύ φάσμα υποκείμενων παθήσεων μπορεί να προκαλέσει χρόνιο ή επίμονο λόξυγγα.

Το πώς ακριβώς ή γιατί συμβαίνουν οι σύντομες κρίσεις λόξυγγα παραμένει ασαφές, αλλά οι ειδικοί έχουν συνδέσει ορισμένους παράγοντες με μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισής του. Οι παρακάτω ενότητες εξετάζουν μερικούς από αυτούς τους παράγοντες με περισσότερες λεπτομέρειες.

Τα ακόλουθα μπορεί να προκαλέσουν λόξυγγα:

• Παράγοντες του τρόπου ζωής
• Κατανάλωση καυτών ή πικάντικων τροφών που ερεθίζουν το φρενικό νεύρο, το οποίο βρίσκεται κοντά στον οισοφάγο
• Ύπαρξη αερίων στο στομάχι που πιέζουν το διάφραγμα
• Υπερβολικά μεγάλη κατανάλωση τροφής
• Κατανάλωση αναψυκτικών, ζεστών υγρών ή αλκοολούχων ποτών, ιδίως ανθρακούχων ποτών
• Ύπαρξη στρες ή άλλων έντονων συναισθημάτων
• Ορισμένα φάρμακα – όπως τα οπιούχα, οι βενζοδιαζεπίνες, τα κορτικοστεροειδή, τα βαρβιτουρικά και η μεθυλντόπα – μπορούν επίσης να προκαλέσουν λόξυγγα.

Ιατρικές παθήσεις

Συχνά, ο λόξυγγας εμφανίζεται απροσδόκητα και ούτε το άτομο ούτε ο γιατρός μπορούν να εντοπίσουν την πιθανή αιτία του.

Ωστόσο, οι γιατροί έχουν συνδέσει τον χρόνιο λόξυγγα με διάφορες παθήσεις. Σε αυτές περιλαμβάνονται:

• Γαστρεντερικές παθήσεις, όπως φλεγμονώδης νόσος του εντέρου, απόφραξη του λεπτού εντέρου ή γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠΝ)
• Αναπνευστικές παθήσεις, όπως πλευρίτιδα του διαφράγματος, πνευμονία ή άσθμα
• Υπερβολική και συνήθης κατανάλωση αλκοόλ
• Παθήσεις που επηρεάζουν το κεντρικό νευρικό σύστημα, όπως τραυματική εγκεφαλική βλάβη, εγκεφαλίτιδα, όγκος στον εγκέφαλο ή εγκεφαλικό επεισόδιο
• Καταστάσεις που ερεθίζουν το πνευμονογαστρικό νεύρο, όπως μηνιγγίτιδα, φαρυγγίτιδα ή βρογχοκήλη
• Ψυχολογικές αντιδράσεις, συμπεριλαμβανομένης της θλίψης, του ενθουσιασμού, του άγχους, του στρες και του σοκ
• Καταστάσεις που επηρεάζουν τον μεταβολισμό, συμπεριλαμβανομένης της υπεργλυκαιμίας, της υπογλυκαιμίας και του διαβήτη
• Προβλήματα του ήπατος και των νεφρών
• Καρκίνος, είτε ως αποτέλεσμα βλάβης που προκλήθηκε από την πάθηση είτε ως παρενέργεια της θεραπείας, όπως η χημειοθεραπεία
• Παθήσεις του αυτόνομου νευρικού συστήματος, οι οποίες επηρεάζουν επίσης την αναπνοή, την εφίδρωση, τον καρδιακό παλμό, τον λόξυγγα και τον βήχα

Άλλες καταστάσεις που μπορεί να σχετίζονται με τον λόξυγγα περιλαμβάνουν ερεθισμό της ουροδόχου κύστης, καρκίνο του ήπατος, παγκρεατίτιδα, εγκυμοσύνη και ηπατίτιδα. Οι χειρουργικές επεμβάσεις και οι βλάβες μπορεί επίσης να αποτελούν παράγοντες κινδύνου.

Στα βρέφη

Τα βρέφη μπορεί να εμφανίζουν λόξυγγα συχνότερα κατά τη διάρκεια ή μετά το τάισμα, καθώς μπορεί να καταπίνουν την τροφή πολύ γρήγορα ή να υπερσιτίζονται. Ο λόξυγγας μπορεί επίσης να αποτελεί ένδειξη ότι το βρέφος έχει χορτάσει. Ως εκ τούτου, οι παιδίατροι συνιστούν συνήθως σύντομους θηλασμούς με διαλείμματα για ρέψιμο.

Ο λόξυγγας μπορεί επίσης να εμφανιστεί λόγω του ότι η αναπνοή και η κατάποση του βρέφους δεν έχουν ακόμη συγχρονιστεί. Ο λόξυγγας στα βρέφη μπορεί επίσης να προκύψει από αλλαγές στη θερμοκρασία του στομάχου. Για παράδειγμα, αυτό μπορεί να συμβαίνει αν καταναλώσουν ένα κρύο ποτό και στη συνέχεια φάνε κάτι ζεστό.

Γενικά, ο λόξυγγας τείνει να αποτελεί ένδειξη υγιούς ανάπτυξης και εξέλιξης. Ωστόσο, ο συχνός λόξυγγας μπορεί επίσης να είναι αποτέλεσμα της ΓΟΠΝ (Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση), η οποία είναι μια συχνή και εύκολα αντιμετωπίσιμη πάθηση στα βρέφη.

Ο λόξυγγας από μόνος του δεν αποτελεί ένδειξη παλινδρόμησης. Ορισμένα άλλα πιθανά συμπτώματα σε βρέφη με υποψία παλινδρόμησης περιλαμβάνουν:

• Συχνότερο κλάμα
• Υπερβολική κύρτωση της πλάτης κατά τη διάρκεια ή μετά το τάισμα
• Φτύσιμο πιο συχνά από το συνηθισμένο

Οι γονείς και οι φροντιστές θα πρέπει να συμβουλεύονται έναν παιδίατρο εάν παρατηρήσουν ότι το βρέφος τους παρουσιάζει διάφορα συμπτώματα και υποψιάζονται ότι η παλινδρόμηση μπορεί να τα προκαλεί.

Πώς να απαλλαγεί κάποιος από τον λόξυγγα

Οι περισσότερες περιπτώσεις λόξυγγα υποχωρούν μετά από λίγα λεπτά ή ώρες χωρίς ιατρική θεραπεία. Εάν, ωστόσο, επιμένουν, ένα άτομο θα πρέπει να επικοινωνήσει με έναν γιατρό. Οι παρακάτω συμβουλές μπορεί να το βοηθήσουν, αλλά η αποτελεσματικότητά τους παραμένει ασαφής:

• Να πιει αργά παγωμένο νερό ή να κάνει γαργάρες με πολύ κρύο νερό.
• Να κρατήσει την αναπνοή του για λίγο και, στη συνέχεια, να εκπνεύσει για τρεις ή τέσσερις φορές κάθε 20 λεπτά.
• Κατά την κατάποση, να ασκεί απαλή πίεση στη μύτη.
• Να ασκεί ήπια πίεση στο διάφραγμα.
• Να δαγκώσει ένα λεμόνι.
• Να καταπιεί λίγη κρυσταλλική ζάχαρη.
• Να καταπιεί μια μικρή ποσότητα ξιδιού
• Να καθίσει κάτω και να αγκαλιάσει τα γόνατά του όσο το δυνατόν πιο κοντά στο στήθος για σύντομο χρονικό διάστημα.
• Να σκύψει προς τα εμπρός για να συμπιέσει ελαφρά το στήθος.
• Να δοκιμάσει μια εναλλακτική θεραπεία, όπως ο βελονισμός ή η ύπνωση.
• Να τρίψει τα μάτια.
• Να βάλει απαλά ένα δάχτυλο στον λαιμό για να προσπαθήσει να προκαλέσει το αντανακλαστικό του πνιγμού.

Πολλές από αυτές τις συμβουλές έχουν περάσει από γενιά σε γενιά. Μπορεί να είναι αποτελεσματικές για ορισμένους ανθρώπους, αλλά δεν έχουν γίνει πολλές έρευνες που να υποστηρίζουν τη χρήση τους.

Φάρμακα

Εάν ένα άτομο έχει κάποια υποκείμενη πάθηση, η διαχείρισή της πιθανώς θα επιλύσει τον λόξυγγα.

Εάν ο παρατεταμένος λόξυγγας επηρεάζει την ποιότητα ζωής του ατόμου, ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει ένα φάρμακο. Η χλωροπρομαζίνη είναι η θεραπεία πρώτης γραμμής, καθώς είναι το μόνο φάρμακο με έγκριση του Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) για τη θεραπεία του λόξυγγα.

Ένας γιατρός μπορεί να συστήσει τα ακόλουθα φάρμακα για τον λόξυγγα, εάν δεν φαίνεται να υπάρχει υποκείμενη πάθηση:

• Μετοκλοπραμίδη, η οποία είναι ένα φάρμακο κατά της ναυτίας που μπορεί να βοηθήσει ορισμένα άτομα με λόξυγγα
• Βακλοφένη, η οποία είναι ένα μυοχαλαρωτικό
• Γκαμπαπεντίνη, η οποία είναι ένα αντιεπιληπτικό φάρμακο που οι γιατροί συνήθως συνταγογραφούν για τον νευροπαθητικό πόνο και μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων του λόξυγγα
• Εφεδρίνη ή κεταμίνη, που μπορούν να αντιμετωπίσουν τον λόξυγγα που σχετίζεται με την αναισθησία ή τη χειρουργική επέμβαση.

Για τον λόξυγγα, οι γιατροί συνήθως συνταγογραφούν μια χαμηλή δόση φαρμάκου, διάρκειας 2 εβδομάδων. Μπορεί να αυξήσουν σταδιακά την ποσότητα μέχρι να εξαφανιστεί ο λόξυγγας. Η πορεία και η δοσολογία εξαρτώνται από τη σοβαρότητα του λόξυγγα, τη γενική υγεία του ατόμου και την ηλικία.

Χειρουργική επέμβαση

Σε σοβαρές περιπτώσεις που δεν ανταποκρίνονται σε άλλες θεραπείες, ένας χειρουργός μπορεί να χορηγήσει φάρμακα στο φρενικό νεύρο για να μπλοκάρει προσωρινά τη δράση του νεύρου ή να αποκόψει το φρενικό νεύρο στον λαιμό.

Επιπλοκές

Ο παρατεταμένος λόξυγγας μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές όπως:

• Απώλεια βάρους και αφυδάτωση: Εάν ο λόξυγγας είναι μακροχρόνιος και εμφανίζεται σε μικρά χρονικά διαστήματα, μπορεί να δυσκολέψει την πρόσληψη τροφής.
• Αϋπνία: Εάν ο παρατεταμένος λόξυγγας επιμένει κατά τη διάρκεια του ύπνου, μπορεί να είναι δυσκολέψει τον ύπνο.
• Κόπωση: Ο παρατεταμένος λόξυγγας μπορεί να είναι εξαντλητικός, ειδικά αν δυσκολεύει τον ύπνο ή το φαγητό.
• Προβλήματα επικοινωνίας: Μπορεί να είναι δύσκολο για το άτομο να μιλήσει εάν έχει λόξυγγα.
• Κατάθλιψη: Ο μακροχρόνιος λόξυγγας μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης κλινικής κατάθλιψης.
• Καθυστερημένη επούλωση πληγών: Ο επίμονος λόξυγγας μπορεί να δυσχεράνει την επούλωση των μετεγχειρητικών τραυμάτων, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο λοιμώξεων ή αιμορραγίας μετά τη χειρουργική επέμβαση.

Άλλες πιθανές επιπλοκές περιλαμβάνουν ακανόνιστο καρδιακό παλμό και ΓΟΠΝ.

Διάγνωση

Ο λόξυγγας που διαρκεί λιγότερο από 48 ώρες δεν χρειάζεται συνήθως ιατρική φροντίδα, επειδή υποχωρεί από μόνος του. Εάν επιμένει για περισσότερο από αυτό το διάστημα, το άτομο πρέπει να συμβουλευτεί γιατρό.

Ο γιατρός μπορεί να ρωτήσει:

• Πότε άρχισε ο λόξυγγας
• Πόσο συχνά εμφανίζονται
• Αν συμβαίνει συνέχεια
• Τι έκανε το άτομο πριν αρχίσει ο λόξυγγας

Πιθανόν να πραγματοποιήσει μια γενική φυσική εξέταση και μια νευρολογική εξέταση για να ελέγξει στο άτομο τα ακόλουθα:

• Αντανακλαστικά
• Ισορροπία
• Συντονισμό
• Όραση
• Αίσθηση της αφής
• Μυϊκή δύναμη
• Μυϊκό τόνος

Εάν η αιτία ίσως είναι μια υποκείμενη πάθηση, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει τις ακόλουθες εξετάσεις:

• Εξετάσεις αίματος για τον έλεγχο λοιμώξεων, νεφροπάθειας ή διαβήτη
• Απεικονιστικές εξετάσεις – όπως ακτινογραφία, αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία – για την αξιολόγηση τυχόν ανατομικών ανωμαλιών που μπορεί να επηρεάζουν τα φρενικά ή πνευμονογαστρικά νεύρα ή το διάφραγμα
• Ενδοσκοπική εξέταση, κατά την οποία ένας επαγγελματίας υγείας περνάει ένα ενδοσκόπιο – που είναι ένας εύκαμπτος σωλήνας με μια μικρή κάμερα στο άκρο του – στον λαιμό του ατόμου για να ελέγξει την τραχεία ή τον οισοφάγο
• Ηλεκτροκαρδιογράφημα για τον έλεγχο καρδιακών παθήσεων με τη μέτρηση της ηλεκτρικής δραστηριότητας της καρδιάς

Πρόληψη

Ορισμένες αιτίες του λόξυγγα μπορούν να προληφθούν. Μερικοί τρόποι για να μειωθεί η πιθανότητα εμφάνισης λόξυγγα περιλαμβάνουν:

• Την αποφυγή απότομων αλλαγών στη θερμοκρασία
• Μη κατανάλωση αλκοόλ ή αναψυκτικών
• Κατανάλωση τροφής με μέτρο και όχι πολύ γρήγορα

Οι περισσότεροι λόξυγκες είναι σύντομοι και υποχωρούν μετά από λίγο. Ωστόσο, εάν επιμένει ή προκαλεί ανησυχητικά συμπτώματα, το άτομο θα πρέπει να επικοινωνήσει με έναν γιατρό.

www.newsitamea.gr