– • Φίλος, που δουλεύει σε μια πολύ γνωστή εταιρία ταχυμεταφορών, μου εξομολογήθηκε προχθές ότι κατά μέσο όρο τα παιδιά εκεί διαχειρίζονται, προς παράδοση, γύρω στα 1500 δέματα –μικρά και μεγάλα- την ημέρα.

• Εμεινα να τον κοιτώ άναυδος επί αρκετή ώρα….

• Αν υποθέσουμε ότι, το ένα τρίτο από αυτές τις διακομιδές είναι αστικές, μη εμπορευματικές ανταλλαγές, ότι στέλνει, ας πούμε, η μάννα κάποια πράγματα στον φοιτητή γιο της ο οποίος σπουδάζει σε μια άλλη πόλη, τότε μας απομένουν 2/3 να είναι προϊόντα που αγοράστηκαν μέσω του διαδικτύου.

• Δηλαδή κάπου 1000 αγορές ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ!!!

• Αν τώρα κάτσει κανείς να σκεφθεί ότι στην πόλη λειτουργούν 4 τέτοια γραφεία διανομής/courier, πέραν του κανονικού ταχυδρομείου, αυτό μεταφράζεται σε 4-6 χιλιάδες αγορές προϊόντων ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ!!! • Είναι απολύτως τρελό δηλαδή. • Ειδικά, αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι ζούμε πλέον σε μια πόλη η οποία, μέσα σε μια δεκαπενταετία, έχει χάσει τον μισό σχεδόν πληθυσμό της κι έχει απομείνει με 10 χιλιάδες κατοίκους πάνω- κάτω.

• Αυτό σημαίνει ότι ο ένας στους δύο καστοριανούς κάτι αγοράζει, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, από το internet.

• Και μόνον εμπορεύματα αξίας 2 ευρώ να παίρνει, αυτό μεταφράζεται σε μια εκροή τοπικού χρήματος της τάξης των 10.000 ευρώ ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ!!!

• Το διανοείσθε?

• Από κει και πέρα, για ποια τοπική αγορά μπορεί κανείς να μιλήσει και με ποιον τρόπο άραγε είναι δυνατόν να κρατηθούν τα τοπικά καταστήματα εμπρός σε έναν, τέτοιας φύσης, ανταγωνισμό?

• Για να στήσει μια βιτρίνα και για να δημιουργήσει μια στοιχειώδη παρακαταθήκη εμπορευμάτων μέσα στο φυσικό του μαγαζί ένας έμπορος, θα πρέπει να δεσμεύσει ένα σοβαρότατο κεφάλαιο. Και πάλι, ό,τι και να κάνει, στα ράφια του δεν θα καταφέρει παρά να έχει λίγο απ΄ όλα. Στα ιντερνετικά μαγαζιά ωστόσο υπάρχουν ΟΛΑ. Σε αυτά ο καταναλωτής μπορεί να βρει κυριολεκτικά τα πάντα! Οπότε δεν έχει κανέναν λόγο να βγει στην κανονική αγορά. Η αγορά είναι που πάει και τον βρίσκει στο σπίτι και στον καναπέ του!

• Υπάρχει ακόμη –είναι γεγονός- η ψυχολογία του ‘βγαίνω να ψωνίσω’, το ‘window shopping’ και η αγορο-θεραπεία με το σεργιάνι στα καταστήματα. Εχει αρχίσει όμως να αντισταθμίζεται και να περιορίζεται δραστικά.

• Από κάποιο σημείο και μετά, αν και εφόσον η κατάσταση αυτή διατηρηθεί -ή και επαυξηθεί- είναι σίγουρο ότι κανείς έμπορος δεν θα έχει κίνητρο –τι κίνητρο λέω? Δεν θα έχει ΛΟΓΟ να ανοίξει ένα φυσικό κατάστημα και να πουλά πραγματικά εμπορεύματα. Απλά θα στήνει μια αποθήκη στο σπίτι του, θα πληρώνει έναν γραφίστα να του φτιάχνει ένα ιντερνετικό e-shop και θα πουλά από κει μέσα αβέρτα.

• Η πάνω και η κάτω αγορά της πόλης, έτσι όπως τις ξέραμε έως σήμερα, οι βιτρίνες, τα καταστήματα που δεν έχουν σχέση με παροχή υπηρεσιών, ένα- ένα θα υποσκελιστούν από αυτόν τον virtual ανταγωνισμό και μοιραία θα κλείσουν

• Είναι πραγματικά μια τρομακτική προοπτική και μόνο να τη σκέφτεσαι!