-
Αρχική > Απόψεις > Λιγότεροι φοιτητές -περισσότερη γκρίνια! Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου 

Λιγότεροι φοιτητές -περισσότερη γκρίνια! Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου 

Ποιος είναι ο ιδανικός αριθμός φοιτητών σε ένα πανεπιστήμιο? Και ποιος τον καθορίζει? Πρόκειται για μια δύσκολη ερώτηση γιατί η απάντηση εξαρτάται από την οπτική γωνία που βλέπει κανείς το θέμα. Στο δικό μας πανεπιστήμιο λόχου χάριν, αυτό της δυτικής Μακεδονίας το 2021 εγγράφηκαν 5100 νέοι φοιτητές ενώ φέτος ο αριθμός τους θα είναι 4.100. Χίλιοι λιγότεροι.
Από κει και πέρα αρχίζουνε τα όργανα…
Οι τοπικές κοινωνίες ποντάρουνε πολύ στην προσέλευση φοιτητών για σπουδές στην περιοχή τους. Όχι επειδή ενδιαφέρονται για το γνωστικό τους αντικείμενο τον κύκλο σπουδών τους, την ισχύ των πτυχίων τους τις προοπτικές του επαγγέλματος τους και τα συναφή. Αυτά ενδιαφέρουν τους ίδιους τους φοιτητές. Τις τοπικές κοινωνίες τις ενδιαφέρουν άλλα πιο πρακτικά ζητήματα. Που θα μείνουν οι φοιτητές, που θα κάτσουνε να φάνε και θα πιούνε τον καφέ τους, με τι μέσα θα μετακινηθούν και που θα διασκεδάσουν…
Γιατί από ΑΥΤΕΣ τις απαντήσεις εξαρτάται εν πολλοίς η αύξηση ή η μείωση τους δικού τους βιοτικού επιπέδου.
Για τις τοπικές κοινωνίες τα πανεπιστήμια είναι ένα είδος παραγωγικών επενδύσεων. Κτίζονται σε μια περιοχή προκειμένου να έρχονται και να σπουδάζουν εντός τους άνθρωποι από άλλες περιοχές, άνθρωποι με πρακτικές, υλικές ανάγκες, για τις οποίες θα είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν προκειμένου να ικανοποιούν. Το ‘πληρώνουν’ είναι εν προκειμένω το ζουμερό ρήμα της πρότασης και όχι το ‘σπουδάζουν’.
Ας σπουδάζουν ό,τι θέλουν. Από πυρηνική φυσική έως αλχημεία και καφεμαντεία. Για τις τοπικές κοινωνίες αυτά είναι θέματα αδιάφορα. Το ζητούμενο είναι να νοικιάζουν διαμερίσματα, να παραγγέλνουν φαγητά delivery και να πίνουν τα φρεντοκαπουτσίνο τους στις τοπικές καφετέριες. Και επειδή η οπτική γωνία των τοπικών κοινωνιών είναι αυτή που είναι, επιστρατεύονται του λοιπού τα ΜΜΕ και οι αρχές του τόπου και αρχίζουν να πιέζουν οι ντόπιοι βουλευτές την κυβέρνηση, να αυξάνει -και όχι να μειώνει- κάθε χρόνο τον αριθμό των εισακτέων. Αλλιώς εμφανίζεται γκρίνια και η γκρίνια στην πολιτική –ως γνωστόν- δεν είναι διόλου καλό πράγμα. Φέρνει καταψηφίσεις και απώλεια εξουσίας.
Ολοι το γνωρίζουνε αυτό. Ετσι, τη φετινή μείωση στον αριθμό των εισακτέων, ήταν αναμενόμενο πως κανένας εδώ γύρω δεν θα την έβλεπε με καλό μάτι
. Ηταν αναμενόμενο πως θα έπαιζε σαν κύριο θέμα στα τοπικά ΜΜΕ και πως θα πυροδοτούσε αντιδράσεις. Κυρίως πολιτικές και λαϊκίστικες αντιδράσεις του στυλ ‘ψηφίστε εμάς που σας καταλαβαίνουμε καλύτερα και είμαστε διατεθειμένοι να πάμε περισσότερο με τα νερά σας. Ψηφίστε εμάς που και περισσότερους φοιτητές θα σας φέρουμε και άλλα τόσα πανεπιστήμια θα σας χτίσουμε και θα δίνουμε πτυχία αβέρτα-κουβέρτα σε όλους τους έλληνες, αδιαφόρως του αν το έθνος χρειάζεται και έχει την δυνατότητα να προσφέρει θέσεις εργασίας σε όλους αυτούς’.
Η άλλη άποψη, η ακαδημαϊκή, δεν έχει πέραση και ουδόλως ενδιαφέρει.
Για να μη πω ενοχλεί και εξάπτει. Γι αυτό και όταν ο πρύτανης του πανεπιστημίου Θεόδωρος Θεοδουλίδης τόλμησε να ψελλίσει ‘ναι αλλά εμείς ΩΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ζητήσαμε να περιοριστεί ο αριθμός έτι περαιτέρω, στους 3.300, διότι γνωρίζουμε πως μόνον ΤΟΣΟΥΣ μπορούμε πραγματικά να κουμαντάρουμε, τα ΜΜΕ μόνο που δεν ζήτησαν το κάψιμο του σε μια δημόσια πυρά…
Top
Enable Notifications OK No thanks