Γι αυτό και έρχεται η ώρα που η εστίαση/αναψυχή θα βρεθεί αντιμέτωπη με την ανάγκη ενός συμβιβασμού. Γι αυτό και έρχεται η στιγμή όπου μια υπέρβαση εκ των πραγμάτων θα κριθεί αναγκαία. Αμφότερες οι παρατάξεις, περίοικοι και επιχειρηματίες, οφείλουν σε κάποιο χρονικό σημείο να κάτσουνε στο ίδιο τραπέζι και να συζητήσουνε το πρόβλημα.

Όχι για να διατυπώσουν ανελαστικές θέσεις και για να τσακωθούνε. Να το συζητήσουν προκειμένου να τα βρούνε! Αυτό που απαιτείται είναι μια συμφωνία κυρίων. Κάτι σαν: Αν εσείς κάνετε αυτό υπέρ ημών τότε κι ημείς θα πράξουμε αυτό υπέρ σας. Να βάλουνε κάτω τα υπέρ και τα κατά, να δούνε τα όρια και τις αντοχές του καθενός και να συμφωνήσουν επάνω μια χρυσή τομή. Δεν πρόκειται εδώ να προτείνω καμία απολύτως λύση -αν και μου περνάνε μερικές ιδέες από το μυαλό…. Και δεν το κάνω επειδή έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους αυτής της πόλης.

Πιστεύω ότι όταν λογικοί και έξυπνοι άνθρωποι βαλθούν -με καλή πρόθεση και με συμπαγή θέληση- να επιλύσουν εξάπαντως ένα πρόβλημα και να συμβιβαστούνε μεταξύ τους, στο τέλος είναι βέβαιο πως θα τα καταφέρουν. Κι όταν θα συμβεί αυτό, ο νόμος πλέον θα υποπέσει σε αχρησία αφού κανείς δεν θα καταγγέλνει κανέναν και κανένας αστυνομικός δεν θα έρχεται νύχτα απολογούμενος «Συγγνώμη αλλά, όπως καταλαβαίνετε, είμαι εκ θέσεως υποχρεωμένος να κάνω την δουλειά μου…»

Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ