Τσιαρσί (Çarşı) στα τούρκικα σημαίνει ‘αγορά’. Το καστοριανό Τσιαρσί- η σημερινή οδός Μητροπόλεως- κάποτε αποτελούσε τον πλέον συμπαγή οικονομικά και κοινωνικά πυρήνα της πόλης, τον δρόμο που διέτρεχε κατά μήκος ολόκληρη την ραχοκοκαλιά της χερσονήσου και διαχώριζε την Βόρεια από την Νότια πλευρά της.

Το Τσιαρσί έσφυζε από ζωή μέχρι τα τέλη τουλάχιστον της δεκαετίας του 80. Μετά, με τις διευθετήσεις που συνέβησαν στον οικιστικό ιστό στις παραλίες αλλά και τις πολεοδομικές εξαπλώσεις της πόλης τόσο προς τα νότια, προς Δισπηλιό, όσο και προς τα βόρεια, προς Βίτσι, αυτό το πάλε ποτέ ιστορικό κέντρο άρχισε σιγά-σιγά να χάνει την δυναμική του και να αποκαθαίρεται από τον οικονομικό του ρόλο. Μία-μία οι επιχειρήσεις της περιοχής άρχισαν να μετακομίζουν, τα μαγαζιά κι οι βιτρίνες άρχισαν να αδειάζουν

Ακολούθησαν τα καφενεία, και στο τέλος οι ένοικοι του οικιστικού τομέα. Το Τσιαρσί, ήδη μέσα στην πρώτη δεκαετία του 21 αιώνα, είχε πια, σχεδόν στο σύνολο του, απογυμνωθεί, αποστεωθεί και μετατραπεί σε έναν παρία της πόλης, σε μια αδιάφορη αραιοκατοικημένη περιοχή με έναν υπερβολικά γερασμένο πληθυσμό. Το τελειωτικό χτύπημα σε αυτό ήταν το άδειασμα κι η κατάργηση του παλαιού Γυμνασίου, προκειμένου δήθεν αυτό να μετατραπεί σε αρχιτεκτονική σχολή.

Το σχέδιο, στις βασικές του τουλάχιστον συλλήψεις και προδιαγραφές, ήταν καταρχήν καλό, αλλά δυστυχώς ατύχησε στην όλη του διαχείριση και έκτοτε το Τσιαρσί -μαζί με ολόκληρη την άνω πόλη- έπεσε σε πλήρη απαξίωση και ανυποληψία. Ακόμη και η οδική κίνηση σε αυτό έχει δραματικά περιοριστεί, καθώς δεν υπάρχει προορισμός που να δικαιολογεί αυξημένο φόρτο κυκλοφορίας στην επικράτεια του.

Ολες οι δημοτικές αρχές συμπεριελάμβαναν την αναζωπύρωση του Τσιαρσιού στις προεκλογικές τους εξαγγελίες. Καμία δεν υλοποίησε τίποτε απολύτως, καμία δεν έτρεξε κάποιο σχέδιο, ούτε καν ξεκίνησε σε πρωτόλειο στάδιο κάποια μελέτη. Το Τσιαρσί στα πρακτικά όλων των δημοτικών συμβουλίων από το 2000 και εντεύθεν βρισκόταν τελευταίο στην ουρά όλων των θεμάτων. ΘΑ κάναμε κάτι για αυτό, ναι, φυσικά, ΟΤΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ θα παρουσιαζόταν η κατάλληλη ευκαιρία.

Επί δεκαετίες τώρα αυτή η ευκαιρία φαίνεται πως δεν εδέησε να παρουσιαστεί. Οπότε η απαξίωση της περιοχής ενδυναμώθηκε και παγιώθηκε. Αν θέλαμε τελείως κυνικά να δίναμε τις πραγματικές διαστάσεις του θέματος θα μπορούσαμε μέχρι και να υποθέσουμε πως, ΑΝ κάποια μέρα ολόκληρη η περιοχή εξανεμιζόταν κι εξαφανιζόταν από τον χάρτη, πρακτικά δεν θα έλειπε από κανέναν καστοριανό. Γιατί, πέρα από τις μνήμες, την ιστορία και το καθαρά συναισθηματικό μέρος της υπόθεσης, το Τσιαρσί έχει πια πολεοδομικά κοινωνικά και οικονομικά ουδετεροποιηθεί. Πράγμα που αποτυπώνεται ανάγλυφα ακόμα και στις αξίες γης οι οποίες έχουν θεαματικά μειωθεί εντός των ορίων του.

Το Τσιαρσί αντιπροσωπεύει ΜΕΓΑ θέμα πλέον για την Καστοριά. Κάποια στιγμή, κάποιο Δημοτικό Συμβούλιο και κάποιος Δήμαρχος θα πρέπει να αναλάβουν την αναδιάρθρωση και αναβίωση του σαν ένα ζήτημα τιμής.

Κάποιοι αυτοδιοικητικοί κάποτε θα πρέπει να το καταστήσουν κύρια προτεραιότητα της πολιτικής τους. Προτάσεις υπάρχουν και μάλιστα απολύτως πραγματιστικές. Κονδύλια επίσης είναι εφικτότατο να εξευρεθούν από ανάλογα ευρωπαικά και εθνικά προγράμματα.

Το Τσιαρσί μπορεί κάλλιστα να ξανα-μετατραπεί σε Κέντρο της πόλης. Αρκεί να υπάρξει η διάθεση. Αυτή η ανυπαρξία διάθεσης φαίνεται πως είναι τελικά το πραγματικό πρόβλημα.