Δεν είναι οι ιππότες της στρογγυλής τραπέζης. Δεν είναι ζωο-security. Δεν είναι υποχρεωμένα να προστατεύουν τους πολίτες από τις αρκούδες. Ακριβώς το αντίθετο: Έχουν συσταθεί προκειμένου να προστατεύουν τις αρκούδες από τις τυχόν επιθετικές ενέργειες των τυχόν κακών ανθρώπων.

Υπάρχουν φιλόζωοι και επιστήμονες μέσα σε αυτά που μελετούν αυτά τα ζώα, που τα τσιπάρουν και παρακολουθούν τις μετακινήσεις τους, που υλοποιούν προγράμματα καταμέτρησης και βελτιστοποίησης των συνθηκών διαβίωσης τους, (προγράμματα που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ και όχι από το ελληνικό κράτος όπως πιστεύουνε πολλοί) και που υποδεικνύουν, τέλος, και ένα σωρό μέσα προστασίας από τις ενέργειες τους.

Αν μια αρκούδα παρεισφρήσει μέσα στον αστικό ιστό ή αν μπει σε κάποια ιδιοκτησία και προκαλέσει καταστροφές, αν με οποιονδήποτε τρόπο πλησιάσει κατοικημένες ζώνες και σημεία όπου κινούνται άνθρωποι, τότε υπεύθυνα όργανα για την απομάκρυνση του ζώου είναι τα κρατικά.

Ο ρόλος των σωματείων είναι συμβουλευτικός και επικουρικός. Το ζώο φυσικά και δεν δολοφονείται, όπως πολύ θα το ήθελαν -και εμμέσως το υποστηρίζουν- μερικοί μνησίζωοι. Υπνωτίζεται με ειδικό φυσίγγιο και μεταφέρεται σε ένα απομακρυσμένο σημείο για να συνεχίσει εκεί την ζωή του.

Αν αποφασίσει να επανέλθει, αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιοι δεν έκαναν καλά την δουλειά τους. Σημαίνει απλά ότι θα χρειαστεί να την ξανακάνουν. Κάποια στιγμή λοιπόν θα πρέπει επιτέλους να παραδεχθούμε πως απρόοπτα και ατυχήματα συμβαίνουν και ότι κάθε φορά που αυτά θα συμβαίνουν θα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε εκ των ενόντων κι όχι να αγανακτούμε και να μεμψιμοιρούμε.

Κανένας δεν μας υπέγραψε συμβόλαιο πως αυτός εδώ ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι ένας κόσμος ασφαλής και σίγουρος, ότι είναι μια μεγάλη παιδική χαρά, αποκλειστικά φτιαγμένη για την ψυχαγωγία και την άνεση μας