Για τους περισσότερους ανθρώπους η Παρασκευή αποτελεί καθιερωμένη μέρα εξόδου. Αποτελεί την τελευταία εργάσιμη ημέρα του Δημόσιου τομέα και -σε μερικές περιπτώσεις- και του ιδιωτικού. Είναι η πρώτη μέρα μιας τριήμερης σχόλης και για αυτό τον λόγο η πλέον χαρούμενη και η πλέον πλούσια σε κίνητρα εξόδου.

Σε όλη την Ελλάδα οι άνθρωποι περιμένουν πως και πως την νυκτερινή εξόρμηση της Παρασκευής. Να βγούνε να συναντηθούν με την παρέα και τους φίλους τους να πάνε να καθίσουν κάπου να τα πούνε, να πιούνε ένα ποτό, να δειπνήσουν να πάνε κάπου να χορέψουν να παρακολουθήσουν μια θεατρική παράσταση, να δούνε μια ταινία σε μια αίθουσα προβολής. Παρασκευή βράδυ σε όλες τις μεγάλες και μικρές πόλεις της ηπειρωτικής και νησιωτικής χώρα στα καταστήματα διασκέδασης/αναψυχής παρατηρείται το αδιαχώρητο

. Πέρα από την Αθήνα τον Πειραιά, την Θεσσαλονίκη, τα Χανιά και την Πάτρα, παντού στην επαρχία μικροί και μεγάλοι γεμίζουν τους δημόσιους χώρους και τα καταστήματα αναψυχής. Παντού εκτός από την Καστοριά Εδώ αν βγεις Παρασκευή ανταριάζεσαι. Κοιτάς ολόγυρα και ξύνεις το κεφάλι σου. Μα που πήγαν όλοι? Το Κίεβο στην Ουκρανία με τους αλλεπάλληλους συναγερμούς, όσο να πεις, περισσότερο κόσμο θάχει έξω. Εμείς εδώ, μια κίνηση τελείως μα τελείως υποτυπώδη…

Πήγα με την παρέα μου σε ένα μαγαζί του Ντολτσού. Δεν χρειάζεται να προσδιορίσω σε ποιο. Αλλά όσο να πεις είναι μαγαζί με καθιερωμένο όνομα, τραβηχτικό, στο κέντρο της παλιάς πόλης κι όπως πηγαίναμε σκεφτόμασταν πως θα είχαμε πρόβλημα να βρούμε τραπέζι… Το βρήκαμε πρακτικά άδειο. Μια παρέα ακάπνιστων μέσα και μια παρέα καπνιστών έξω. Τι γίνεται ρε παιδιά ρώτησα τους ιδιοκτήτες. Πως πάει η κίνηση? Δεν βγαίνει ο κόσμος, φοβήθηκε την αρκούδα , αστειεύτηκε ο ένας.

.