• Από πολλά κομματικά επιτελεία βλέπω να προτάσσεται ένα υπονοούμενο.
• ΟΤΑΝ φυσικά το διατυπώνουν σαν ένα απλό υπονοούμενο και δεν το λένε και ξεκάθαρα
… • Ποιο είναι αυτό?
• Ότι σήμερα τάχα μου περνάμε άσχημα και φτωχικά αλλά, έτσι και πάμε και ψηφίσουμε ‘σωστά’ , έτσι και καταφέρουμε να φύγει ΑΥΤΟΣ και έρθει ΕΚΕΙΝΟΣ, τότε, ω της έκπληξης, με ένα μαγικό ραβδάκι θα αφανίσουμε την ανέχεια που μας δέρνει, θα χωρίσουμε τα νερά της Ερυθράς στα δύο και θα περάσουμε στην γη της Επαγγελίας όπου ρέει μέλι και γάλα…
• Το παραμύθι μπορεί να είναι αρχαίο, αλλά να που πουλάει ακόμα και σήμερα!
• Αυτοί που διατυπώνουν αυτό το αφήγημα απευθύνονται φυσικά στο θυμικό και όχι στην λογική των ανθρώπων. Τσιγκλάνε τα ανακλαστικά της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή αυτά που ο καθένας υποθάλπει εντός του.
• Το ότι βρίσκουν ανταπόκριση δεν είναι θέμα που αφορά την πολιτική και οικονομική πραγματικότητα. Είναι θέμα που αφορά την κοινωνική ψυχολογία.
• Ο κόσμος δείχνει να μη θέλει να αντιληφθεί ότι όταν όλες –ή σχεδόν όλες- οι μεταβλητές μιας εξίσωσης παραμένουν ίδιες, η αλλαγή μίας και μόνης μεταβλητής ελάχιστα τροποποιεί το αποτέλεσμα. Δεν του πολυαρέσει του κοσμάκη η στατικότητα οπότε προθυμοποιείται μια χαρούλα να ψωνίσει υποσχέσεις.
• Τα αντικειμενικά δεδομένα όμως, πριν και μετά τις εκλογές, παραμένουν σχεδόν τα ίδια.
• Όπως, ας πούμε, η οικονομική κατάσταση της χώρας. Η συνάθροιση των οικονομικών της δυνάμεων και δυνατοτήτων. Τα επιτόκια και τα spreads των ομολόγων. Τα διαθέσιμα αποθέματα του κρατικού ταμείου. Το διεθνές πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον. Το πλαίσιο ελευθεριών και ελευθεριοτήτων ενός της Ευρωπαϊκής ένωσης. Οι παίκτες της διεθνούς σκηνής και σκακιέρας. Οι τιμές του αργού. Τα προβλήματα παραγωγής και διακίνησης ενέργειας. Ο εισαγόμενος πληθωρισμός του πολέμου. Οι απειλές εναντίον των συνόρων, κοκ.
• Κατά συνέπεια η πιθανότητα που έχει η φόρμουλα εισροών- εκροών να ξαναδιατυπωθεί την επομένη των εκλογών με ένα άρθρο κι έναν νόμο υπέρ των πολιτών είναι σχεδόν μηδαμινή.
• Μπορεί όντως να υπάρχουν ορισμένες ανοχές για μια κάπως πιο γενναιόδωρη επιδοματική πολιτική, αλλά αυτές έχουν ήδη αξιοποιηθεί μέσα από τα διάφορα pass. Δεν κάνουν πάσα οι τωρινοί τέτοια πολιτικά δωράκια στους επόμενους. Μια χαρά ξέρουν να τα αξιοποιούν οι ίδιοι. Από εκεί κι έπειτα λοιπόν, όλες οι λοιπές υποσχετικές, διολισθαίνουν στον χώρο της μυθολογίας.
• ΘΑ, ΘΑ, ΘΑ . Θα σας σώσουμε. Θα σας δώσουμε 13η σύνταξη. Θα πάμε τον βασικό στα 20.000 ευρώ τον μήνα, θα μηδενίσουμε τους φόρους στα πρατήρια και στα τρόφιμα, θα σας δίνουμε τζάμπα φάρμακα θα σας χτενίζουμε δωρεάν…
. • Μωρ’ τι μας λέτε!!! Θα κάνουμε τότε και μεις ‘Ουάαουυυυ!’ κατά πως είχε πει και ο Βαρουφάκης στον Ντάϊσελμπλουμ το ‘15. …
• Όρεξη νάχουμε και μικρή νοημοσύνη νάχουμε να μπορούμε να σας πιστεύουμε. • Ζωή και εισοδήματα νάχουμε και εν ζωή να παραμείνουμε μέχρις ότου αποτιμήσουμε στην πράξη τις πραγματικές σας δυνατότητες…
• Μέχρι την ημέρα δηλαδή που θα βγείτε (γιατί σίγουρα θα βγείτε) στο θεωρείο της αρένας και θα πείτε:
• ‘Συγγνώμη λάθος τα υπολογίσαμε, άει τραβήξτε τώρα μετανάστες στα πέρατα της οικουμένης, σε χώρες πιο σοβαρές από την δική μας.’