• Η ιστορία με την καταβαράθρωση του ΣΥΡΙΖΑ παρ’ όλο που έλαβε ιδιαίτερα μεγάλες διαστάσεις δεν είναι η μοναδική ιστορία μιας προδιαγεγραμμένης πορείας προς την αποτυχία που έχει παρατηρηθεί ποτέ σε εθνικές –ή δημοτικές- εκλογές.
• Οι πολιτικοί παρ’ όλο που εκ προοιμίου λανσάρονται σαν οι άνθρωποι με τα γρήγορα ανακλαστικά, την υψηλή αντίληψη και ευφυία, σαν οι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται ταχύτατα τις εξελίξεις και εκμεταλλεύονται στο φτερό τις εκάστοτε αναφυόμενες ευκαιρίες, τις περισσότερες φορές αποδεικνύονται ιδιαιτέρως επιρρεπείς σε λαθεμένες εκτιμήσεις.
• Το μεγάλο πρόβλημα με τους πολιτικούς είναι το πολύ μικρό βάθος πεδίου που διαθέτουν.
• ΤΙ θα πει αυτό?
• Πάρτε για παράδειγμα την παλιά εκείνη αναλογία που λέει ότι κάλλιστα μπορεί κάποιος να χάσει την αίσθηση του δάσους εξαιτίας της γραμμής των πρώτων δέντρων. Τα πρώτα δέντρα ορθώνουν ένα προπέτασμα το οποίο εμποδίζει τον παρατηρητή να δει τι υπάρχει από πίσω. Του κρύβουν τις συστοιχίες των δεύτερων, των τρίτων και τέταρτων στίχων, του μπλοκάρουν την οπτική εποπτεία του συνολικού δάσους.
• Το ίδιο παθαίνουν και οι πολιτικοί.
• Εγκλωβίζονται μέσα σε μια θετική προς αυτούς ομήγυρη η οποία αποκρύπτει τα περαιτέρω. Ολοι οι πολιτικοί έχουν τους συνεργάτες, τους συμβούλους ,τους παρατρεχάμενους, την αυλή και τα στελέχη της ομάδας υποστήριξης τους. Εχουν ένα σωρό ανθρώπους ολόγυρα με τους οποίους καθημερινά συναναστρέφονται, ρωτούν και ακούν την γνώμη τους, τις απόψεις και τις θεωρήσεις τους.
• Οι άνθρωποι όμως αυτοί κάθε άλλο παρά χαζοί είναι. Προσπορίζονται τα προς το ζην από την θέση και την συναστροφή τους. Οπότε πασχίζουν με κάθε τρόπο να φανούν ευχάριστοι, θετικοί, αισιόδοξοι και καταπραυντικοί έναντι του αφεντικού τους.
• Ακόμη και αν υποπέσει κάτι το αρνητικό στην αντίληψη τους θα φροντίζουν άμεσα να το υποβαθμίσουν, να το υποσκελίσουν, να το θάψουν, να το αντικρούσουν, να το ανασκευάσουν κι αν δεν τα καταφέρουν όλα αυτά τότε απλά θα αδιαφορήσουνε για αυτό.
• Σε καμία περίπτωση -κι εφόσον κάτι τέτοιο περνάει από το χέρι τους -δεν πρόκειται να κοινοποιήσουν ένα κακό δεδομένο στον πολιτικό που τους πληρώνει.
• Οι αυλικοί κάνουν την δουλειά τους. Και την κάνουν τόσο καλά ώστε καταφέρνουν να στερούν τον πολιτικό από κάθε δυνατότητα να συλλέγει αληθινά στοιχεία να αναλύει προβληματικές -μη φτιασιδωμένες- καταστάσεις και να επινοεί πραγματικές λύσεις.
• Αλλά ακόμα και στην περίπτωση εκείνη που ο πολιτικός επιχειρήσει να παρακάμψει όλο αυτό το προβληματικό κύκλωμα των καιροσκόπων γύρω του και θελήσει να κατεβεί ο ίδιος στον λαό προκειμένου να αποκτήσει μια από πρώτο χέρι επαφή με ‘αληθινούς’ ανθρώπους γνώμες και καταστάσεις και πάλι –αναπόφευκτα- θα πέσει στην επόμενη παγίδα.
• Γιατί εκεί που πάει συναντά ΜΟΝΟΝ τους ψηφοφόρους του. Τους θαυμαστές του. Τους ανθρώπους που τον εμπιστεύονται, που ιδεολογικά πρόσκεινται σε αυτόν, που βλέπουν τον κόσμο με τα δικά του γυαλιά και –άρα-αναδιφούν, αναπαράγουν και του επιστρέφουν τις αλήθειες που αυτός σε μια πρωθύστερη φάση τους χάρισε. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η ανθρώπινη σκέψη δεν παρακολουθεί τους κανόνες της λογικής.
• Οι άνθρωποι ερανίζουν. Από το σύνολο των δεδομένων τριγύρω τους επιλέγουν προσεκτικά ΜΟΝΟΝ εκείνα που τους πάνε. Που τους αρέσουν. Που επαληθεύουν τις ήδη διαμορφωμένες σκέψεις και θεωρίες τους. Τα αντίθετα δεδομένα τα αποκρούουν αφού τους χαλούν την διάθεση και τους φέρνουν σε δύσκολη θέση. Με αυτόν τον τρόπο διαμορφώνουν ένα παραμορφωμένο δικό τους, προσωπικό χάρτη της πραγματικότητας, ένα cognitive map, το όποιο και συζητάνε με τους ομονοούντες και επιχαίρουν. Αυτόν τον χάρτη, αυτή την διάθλαση του πραγματικού κόσμου είναι που επικοινωνούν ως feed back πίσω στον αφέντη τους και έτσι του επιβάλλουν εικόνες που μπορεί να απέχουν παρασάγγες από τις γνήσιες.
• Οι πολιτικοί… άνθρωποι είναι και αυτοί!
• Τους ανησυχεί η καμπάνια, ο αγώνας, οι αναμετρήσεις, τα ποσοστά, οι δημοσκοπήσεις, οι εκλογές και τα αποτελέσματα τους. Ψάχνουν εναγωνίως για καλά νέα. Κι όταν οι παραθλάσεις φτάσουν στα αυτιά τους, είναι τόσο μελωδικός ο ήχος που βγάζουν ώστε να τους παρασύρει μακριά από κάθε πραγματικότητα.