Η απόφαση για τη διανομή του «κοινωνικού μερίσματος» που έλαβε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ , λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων, αναδεικνύει δυστυχώς το μέγεθος της μετατροπής της Ελλάδος μας σε χώρα Επιδομάτων και Συσσιτίων!
Πέρα από το επικοινωνιακό παιχνίδι της συγκυβέρνησης για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις των αναποτελεσματικών της επιλογών, η ουσία του κοινωνικού μερίσματος κρύβεται μέσα σε δυο έννοιες.
Η πρώτη έχει να κάνει με την κοροϊδία του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απέναντι σε όλους τους δικαιούχους , Έλληνες πολίτες και μη, μέσα από το ανορθολογικό σύστημα κριτηρίων που εφάρμοσε. Έτσι, ακόμα και το ελάχιστο ποσό που θα μπορούσε να διεκδικήσει μια οικογένεια φαίνεται να το χάνει μέσα από τις παράλογες αιτίες αποκλεισμού που αποφάσισε η συγκυβέρνηση, όπως για παράδειγμα η φιλοξενία σε πατρικό σπίτι! Η δεύτερη, και ίσως η πιο σημαντική έχει να κάνει με την αξιοπρέπεια των πολιτών, τόσο σαν μεμονωμένα άτομα, όσο και σαν συλλογικό κράτος.
Μια χώρα που κατάφερε σχετικά γρήγορα να ξεπεράσει καταστροφές, πολέμους και διχασμούς και να ορθοποδήσει με δουλειά και αξιοπρέπεια, κατάντησε να έχει μετατραπεί σε κυνηγούς μερισμάτων, επιδομάτων, διανομών τροφίμων και συσσιτίων. Με δόλωμα ευτελή ποσά που απλά παρατείνουν ένα δράμα επιβίωσης, οι ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ έχουν καταρρακώσει κάθε ιδέα αξιοπρέπειας και σεβασμού προς τους πολίτες της. Τα μεγάλα θύματα της πολιτικής που ακολουθεί η συγκυβέρνηση, τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο εδώ στην περιοχή μας που βάλλεται με τα υψηλοτέρα ποσοστά ανεργίας και βρίσκεται στην εσχατιά της πατρίδας μας, είναι η λεγόμενη μεσαία τάξη.
Μια πολυπληθή και σίγουρα η πιο δραστήρια ομάδα πολιτών την οποία κυριολεκτικά «γονάτισε, κυρίως με την υπερφορολόγηση τους, μετατρέποντας τους σε δυνητικούς αποδέκτες της «ελεημοσύνης» των σημερινών κυβερνώντων.
Η Συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, δέσμια των μνημονίων και των επιλογών της, φαίνεται ότι είναι ανήμπορη να δημιουργήσει συνθήκες ανάπτυξης που θα πρόσφερε θέσεις εργασίας και εισοδήματα σε όσο το δυνατόν περισσότερους έλληνες. Έτσι, αντί να τους απομακρύνει από τη φτώχεια που βιώνουν σήμερα , καταφεύγει σε χορήγηση επιδομάτων δίνοντας στην ουσία ένα πολύ μικρό διάλλειμα στην μιζέρια των Ελλήνων. Τα επιδόματα όμως δεν αρκούν για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της φτώχειας. Το φανερώνουν οι δεκάδες ταλαίπωροι συμπολίτες και εδώ στην Καστοριά που πηγαίνουν στους δήμους διεκδικώντας τρόφιμα ή έστω κάποια άλλα είδη από τα ευρωπαϊκά προγράμματα, θυμίζοντας έτσι την “ούντρα”, που παλιά βοηθήσουμε την Ελλάδα εν καιρό πολέμου . Πέρα όμως από αυτό, τραγική είναι η εικόνα που αναδεικνύεται κατά τον πλέον πειστικό τρόπο από τους εκατοντάδες πολίτες που καταφεύγουν στα συσσίτια της Εκκλησίας, ή και ακόμη τυγχάνουν ενίσχυσης μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων σε είδη διατροφής. Σήμερα για παράδειγμα, μόνο στην Ενορία της Ιεράς μητροπόλεως Καστοριάς οι συτιζόμμενοι κάθε ημέρα ξεπερνούν τα 300 άτομα, και ο αριθμός τους συνεχώς μεγαλώνει. Αυτό φαίνεται να είναι το αποτέλεσμα της ηθικής και υλικής γύμνιας των συνανθρώπων μας, μια γύμνια που οφείλεται φυσικά στις επιλογές των πολιτικών μας, που σε τελική ανάλυση όμως εμείς ψηφήσαμε για να μας κυβερνήσουν.
Ας ελπίσουμε το 2018 να ξημερώσει μια νέα ημέρα ελπίδας έτσι ώστε ο καθένας μας να ξαναβρεί την προσωπική του αξιοπρέπεια και το δικαίωμα να καθορίζει αυτός την μοίρα του, μέσα από ένα οργανωμένο πλαίσιο μιας πολιτείας που προσφέρει ισότητα και ευκαιρίες, και όχι ελεημοσύνες και χάρες.