Μια χρονιά έφτασε στο τέλος της και γω -για πρώτη φορά – μια που μέχρι τώρα κοιτούσα το αύριο ξεχνώντας το χθες, κάνω απολογισμό γυρνώντας πίσω, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στις μέρες της.
Όταν άρχισε, σε κείνους που με αγαπούσαν, είχα πει δυνατά : Θα είναι η χρονιά μου!!! Το ίδιο είπαν κι αυτοί που αγαπούσα για τις δικές τους μέρες… Μια μυστική συμφωνία μεταξύ μας, μια προσδοκία. Ένας κρυμμένος φόβος μήπως δεν ήταν.
Τελικά ήταν!!!
Μέσα σε 365 μέρες χώρεσαν καινούργια όνειρα, καινούργια αισθήματα, το βιβλίο μου.
Ήρθαν άνθρωποι, έφυγαν. Έδωσαν, πήραν. Χάρηκα, λυπήθηκα, έκλαψα, γέλασα. Μια χρονιά με τα όλα της.
Σήμερα κατάλαβα πως κάθε μέρα είναι η μέρα μας. Επειδή είναι μοναδική, κάθε λεπτό της.
Η μετάβαση στη νέα χρονιά θα αρχίσει με την ίδια πρόταση, με τον ίδιο φόβο. Φέτος θα είναι η χρονιά μου, η κάθε μέρα της. Και θα εύχομαι, θα ελπίζω, θα προσπαθώ αυτές οι κάθε μέρες να είναι της προκοπής, ν’ αξίζουν για να τις θυμάμαι όταν τελειώσουν, να με θυμούνται κι αυτές.
Κάντε το ίδιο φίλοι. Υποσχεθείτε στον εαυτό σας να ζήσετε κάθε χαρά, κάθε λύπη όπως αξίζει. Με όλα σας τα όπλα, με όλες τις δυνάμεις σας, με τον αληθινό σας εαυτό.
Ό,τι δεν μπορεί να σταθεί δίπλα σας αφήστε το εκεί που μπορεί να υπάρξει. Ό,τι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς εσάς κλείστε το στη ζεστή σας παλάμη. Κερδίστε να σας χρειάζονται επειδή σας αγαπάνε και να μη σας αγαπάνε επειδή σας χρειάζονται.

Εύχομαι σε όλους μια χρονιά υπέροχη. Ας οπλιστούμε με θάρρος, όνειρα, πίστη και ακριβώς τα μεσάνυχτα το ταξίδι προς το άγνωστο ξεκινά.