ο πρωθυπουργός, το κόμμα του, αλλά και γενικότερα η αριστερά.

Δε θα επεκταθώ στην γενικότερη ιστορία της αριστεράς και στην σχέση της με την ηθική, αλλά θα περιοριστώ στην περίοδο πριν την άνοδο στην εξουσία και στην τριετή διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δυο περίοδοι που έχουν να επιδείξουν μονάχα την ανηθικότητα και σπάνια την ηθική. Μην ξεχνάμε τον τρόπο με τον οποίο ανήλθε στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμοποιώντας τον άκρατο λαϊκισμό (κίνημα δεν πληρώνω με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να πρωτοστατεί στους σταθμούς των διοδίων και να δηλώνει ότι δε θα καταβάλει τον ΕΝΦΙΑ, γερμανοτσολίαδες, μερκελιστές κ.α), εκμεταλλευόμενος τη λαϊκή οργή (αγανακτισμένοι, συμμετοχή σε λαϊκές συνελεύσεις στην Πλατεία Συντάγματος, υποστήριξη και υπόθαλψη ακραίων συμπεριφορών) και εξαπατώντας με ψεύδη τον Ελληνικό λαό (κατάργηση μνημονίου, ΕΝΦΙΑ, κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη, επαναφορά βασικού μισθού, 13ης σύνταξης κ.α).

Αλλά και όταν ήρθε στην εξουσία οι πολιτικές του και οι συμπεριφορές των υπουργών του και των στελεχών του κάθε άλλο και ηθικές ήταν, τι να πρωτοθυμηθεί κανείς, την διχαστική ρητορική (εμείς ή αυτοί, τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν), το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο, τον υπουργό που ηχογραφεί κρυφά συνεδριάσεις, το ΟΧΙ που γίνεται ΝΑΙ, το κλείσιμο των τραπεζών, τον υπουργό που ξεχνάει να δηλώσει ένα εκατομμύριο, τον αποκλεισμό του μεγάρου Μαξίμου επί 24ώρου βάσεως, την φύλαξη πρωτοκλασάτων υπουργών από ολόκληρες διμοιρίες της αστυνομίας, τη χρησιμοποίηση του πρωθυπουργικού αεροσκάφους για ασήμαντους λόγους, τις άσκοπες πτήσεις με τα εναέρια μέσα της πολεμικής αεροπορίας, τη χρησιμοποίηση από όλους ανεξαιρέτως τους βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ των βουλευτικών οχημάτων και προνομίων, την ενδυματολογική τους μεταμόρφωση, τον εναγκαλισμό με την γοητεία της μπουρζουαζίας, την καθεστωτική τους αλαζονεία, την έπαρση, την συκοφάντηση των πολιτικών αντιπάλων, την πολιτική χυδαιότητα, την καταστρατήγηση του Συντάγματος, τον έλεγχο της δικαστικής εξουσίας, τα επιδόματα ενοικίου από τους πιο ευκατάστατους εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς, το βόλεμα των ημετέρων, τους ατέρμονες διορισμούς, τόσο πολλά και ακόμη περισσότερα σε τρία μόνο χρόνια.
Για να καταλάβουμε την ηθικότητα του πρωθυπουργού μας, ας δούμε μόνο πως συμπεριφέρθηκε στον πολιτικό που τον ανέδειξε (Αλέκο Αλαβάνο) και στον πολιτικό που χρησιμοποίησε για να ανέλθει στην εξουσία (Φώτη Κουβέλη).
Η ηθικότητα του ΣΥΡΙΖΑ εδράζονταν στο γεγονός ότι δεν ξαναείχαν (ευτυχώς) κυβερνήσει, από τη στιγμή όμως που ανέλαβαν την εξουσία, οι συμπεριφορές τους είναι ανηθικότερες από τις πιο ανήθικες και οι ίδιοι δεν διαφέρουν σε τίποτα από το χειρότερο παρελθόν μας.
Το ηθικό πλεονέκτημα που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ χάθηκε γιατί πολύ απλά δεν υπήρξε ποτέ, ήταν ακόμη μια αυταπάτη.