Για να αναφερθώ,  καταρχήν γενικά για  την εθελοντική προσφορά αξίζει  να φέρουμε στο μυαλό μας  τις καθημερινές εικόνες που δεχόμαστε στην εποχή μας εικόνες βίας,εικόνες καταστροφών ή ανθρώπινης δυστυχίας και πόνου,συνεπώς  βρίσκω αυτονόητο  ότι αυτές οι εικόνες  θέλουν λίγες πινελιές  ανθρωπιάς και βοήθειας!

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε εμείς, ως άνθρωποι την διόγκωση των προβλημάτων της κοινωνίας να ενεργοποιηθούμε ,να δράσουμε και να μην τα περιμένουμε όλα από το κράτος, σαφώς σε κάποιες  περιπτώσεις  χρειάζεται η δραστηριοποίηση του   και άλλοτε  των διεθνών  οργανισμών αλλά ο κόσμος θα αλλάξει αν αλλάξουμε εμείς πρώτα, ο εθελοντισμός αποτελεί το συμπλήρωμα του κοινωνικού κράτους.

Να  κατανοήσουμε  ότι ο εθελοντισμός  εκτός ότι μας διδάσκει αξίες… της αλληλεγγύης και της  συμμετοχής , μπορούμε να πούμε ότι μας προτάσσει το γενικό καλό!

Ας το  δούμε ως μια εμπειρία … μια φυγή  από την ρηχότητα της ζωής και τους πεζούς ανθρώπους!

Η απογοήτευση από τον τρόπο ζωής της εποχής μας,  ίσως ενισχύσει  το αίσθημα ευθύνης απέναντι στον πόνο  των συνανθρώπων μας και της κοινωνίας και ίσως μας  ενισχύσει την ευαισθησία …ξυπνώντας την κρυμμένη  ανθρωπιά μας !

‘Ωρα λοιπόν  να καλλιεργήσουμε το πνεύμα συνεργασίας και να μην είμαστε παραιτημένες και παθητικές υπάρξεις …..σε αυτό τον κόσμο!

Για αυτά και αλλά πολλά…. για μένα… ο εθελοντισμός είναι το νόημα της ζωής, θεωρώ αυτονόητο ότι  θα κοιτάξεις δίπλα σου  και  θα  κάνεις ότι μπορείς για να  προσφέρεις σε αυτόν που ζει στην ίδια κοινωνία με σένα … είτε αυτό λέγεται  χρήμα, είτε φιλία, είτε μάθηση,είτε δημιουργία ή ακόμα και την καρδιά σου κι όλο αυτό να σε ολοκληρώνει  και να σου  προσφέρει  χαρά …τελικά ποιος  βοηθάει ποιον  ;;; εσύ τους άλλους  ή οι άλλοι εσένα όταν το αποτέλεσμα είναι η καταιγίδα συναισθημάτων που βιώνεις..αν δεν είναι αυτό το νόημα τότε ποιο είναι;;
Πραγματικά  ο κόσμος του εθελοντισμού  είναι μαγικός …γνωρίζεις νέο τρόπο  σκέψης , κάνεις  φιλίες
μαθαίνεις τι αντοχές σου και μαθαίνεις την σωστή διαχείριση του  χρόνου σου, αποκτάς ομαδικότητα και  δημιουργική σκέψη ,  γνώσεις.. που ίσως  αποκτώνται κατά την  διάρκεια εκπαίδευσης ….

Λοιπόν…  ας μου επιτραπεί να αναφερθώ  σε αυτή την φωτογραφία που είναι  ένα  κομμάτι  δικό μου εδώ και λίγα χρόνια   και πολλών συμπολιτών μου ….για μένα  αυτό το σπίτι ..γιατί έτσι το βλέπω, το παρομοιάζω σαν το σπίτι του  παραμυθιού που είναι  χτισμένο από γλυκό  ψωμί με σοκολατένια παράθυρα και σκεπή από ζαχαρωτά  αλλά μέσα δεν υπάρχει η κακιά μάγισσα που θέλει να σε  φάει  αλλά γλυκοί άνθρωποι που σου προσφέρουν  χαρά , πρότυπο ζωής και αξιοπρέπειας!

Αυτή η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή…και αν κάτι μου ταιριάζει  σε αυτήν είναι το  εξής.. ..Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί
κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.  
Γιώργης Παυλόπουλος…”Τα αντικλείδια ”