Αναβιώσε στην Κορησό το εθμο με τις Λαζαρίνες(ρεπορτάζ φωτογραφίες )

Φέρνοντας το χρώμα και το άρωμα της Άνοιξης

Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι πολιτιστικές αξίες του παρελθόντος που έδωσαν το ιδιαίτερο χρώμα και διαμόρφωσαν τα διακριτικά στοιχεία του ελληνικού λαού, αποτελούν την ελληνική παράδοση. Οι άξιες αυτές, εξακολουθούν και σήμερα να αρδεύουν τον πολιτιστικό μας χώρο και να προσθέτουν στο παρόν στοιχεία από τις εθνικές μας ρίζες. Ένα τέτοιο έθιμο με αγνά πολιτιστικά στοιχεία «οι νύφες του Λαζάρου», αναβίωσε και φέτος στο δημοτικό διαμέρισμα της Κορησού.

Οι όμορφες άσπρες νυφικές στολές, η γραφικότητα και η ποικιλία των τραγουδιών που αντιπροσωπεύουν τους πόθους, τους καημούς και τις ελπίδες των ανθρώπων, οι κυκλικοί χοροί, το πέρασμα από την εκκλησία και τα εδέσματα, φέρνουν το χρώμα και το άρωμα της άνοιξης αλλά και την ανάσταση του Κυρίου, δίνοντας έτσι την ευκαιρία όχι απλής αναβίωσης αλλά ουσιαστικής βίωσης του εθίμου.

Έθιμο που συμβολίζει την ανάσταση των νεκρών

Το έθιμο σχετίζεται άμεσα με την ανάσταση του Λαζάρου, ενώ παράλληλα, ταυτίζεται και με την αναγέννηση της φύσης. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι η συμμετοχή μόνο μικρών κοριτσιών, νηπίων μέχρι έκτης δημοτικού οι ονομαζόμενες Λαζαρίνες.

Αναφορικά με τις εκδηλώσεις, ξεκινούν από το αμφιθέατρο μπροστά από το πρώην δημαρχείο και κορυφώνονται στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που είναι και το κοιμητήριο του χωριού. Εκεί γυρίζουν όπως είναι το έθιμο τρεις φορές οι Λαζαρίνες γύρω από την εκκλησία τραγουδώντας τα κάλαντα του Λαζάρου και στην συνέχεια στην πλατεία του χωριού χορεύουν παραδοσιακούς χορούς, κρατώντας στα χέρια τους καλαθάκια με άσπρα λουλούδια . Αξίζει να σημειωθεί ότι φέτος συμμετείχαν στην εκδήλωση περίπου εβδομήντα κορίτσια ντυμένα όλα στα άσπρα, παράνυφες και δυο κοπέλες από την έκτη τάξη όπως θέλει το έθιμο, ντυμένες νυφούλες.

Οι Λαζαρίνες είναι ένα εθιμικό στοιχείο της Κορησού που πραγματοποιείται κάθε χρόνο την Κυριακή των Βαΐων. Αποτελεί ένα αμιγώς γυναικείο έθιμο μέσω του οποίου τα κορίτσια προσπαθούν να προβάλουν τον εαυτό τους με τον πιο αγνό, τον πιο γνήσιο και τον πιο παραδοσιακό τρόπο . Έθιμο που αναβιώνει κάθε χρόνο ο επιμορφωτικός σύλλογος Κορησού «ο Άγιος Διονύσιος, με σκοπό να φέρει τον κόσμο πιο κοντά του και παράλληλα να μεταλαμπαδεύσει τα ήθη και τα έθιμα και στις άλλες γενιές.

Ας μην ξεχνάμε η παράδοση είναι η αλυσίδα που συνδέει τις γενιές μεταξύ τους. Με την παράδοση χάσμα δεν υπάρχει. Η γενιά μας συνδέεται με τις προηγούμενες αλλά και με εκείνες που θα έρθουν. Συνάμα αποτελεί και προϋπόθεση για την ύπαρξη του πολιτισμού. Γιατί ποτέ ο πολιτισμός μιας γενιάς δε δημιουργείται από το μηδέν. Ριζώνεται στο πολιτισμό των γενιών που πέρασαν.