Το πρόσφατο κύμα φοιτητικών διαμαρτυριών σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ
παρείχε στο κοινό μια ενδελεχή ματιά στους νέους που αποτελούν τη Generation Z, που δεν φοβάται να διαμαρτυρηθεί, και εκπλήσσει πολλούς ενήλικες που έκαναν λόγο για μια γενιά που βρίσκεται σε λήθαργο. Κι αυτό καθώς η iGen ή Post-Millennials, όπως αποκαλείται η νέα γενιά, απέχει έτη φωτός από το στερεότυπο μιας αποσυνδεδεμένης από την κοινωνία, προνομιούχας και εθισμένης στα κοινωνικά δίκτυα γενιάς. Οι νέοι σήμερα είναι μορφωμένοι, εναντιώνονται στις διακρίσεις και έτοιμοι να διαδηλώσουν για τα δικαιώματά τους.
Η 18χρονη Emma González, με ξυρισμένο κεφάλι, παθιασμένες ομιλίες και σχισμένα τζιν, είναι το πρόσωπο του κινήματος #NeverAgain, το οποίο αναπτύχθηκε μετά από τη δολοφονία 17 μαθητών στο Marjory Stoneman Douglas High School στο Parkland της Φλόριντα. Αντίστοιχα, η Naomi Wadler, μόλις 11 ετών, έκανε αίσθηση μετά από εμφάνισή της στην τηλεόραση, όπου μίλησε για «τα κορίτσια αφρο-αμερικανικής καταγωγής των οποίων οι ιστορίες δεν φτάνουν ποτέ στα πρωτοσέλιδα καμιάς εθνικής εφημερίδας».
Σίγουρα, ορισμένοι πιστεύουν πως αυτά τα παιδιά ενδεχομένως να αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα. Αλλά πολλοί έφηβοι στις ΗΠΑ απαντούν πως δεν είναι. «Νομίζω ότι πρέπει να αντιληφθούμε ότι η τεχνολογία έχει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από ό, τι πιστεύαμε», δήλωσε η Julie Lythcott-Haims, πρώην κοσμήτορας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και συγγραφέας του βιβλίου «Πώς να μεγαλώσετε έναν ενήλικο». «Βλέπουμε τα αρνητικά στοιχεία της, όπου οι έφηβοι δεν βγαίνουν πολύ εκτός σπιτιού, δεν μπορούν να κοιτάξουν τους ανθρώπους στα μάτια, και δεν μπαίνουν στον κόπο του να κάνουν ένα τηλεφώνημα. Βλέπουμε τα προβλήματα που προκαλούν τα κοινωνικά δίκτυα, αλλά υπάρχουν προφανώς και θετικά στοιχεία και σημαντικά οφέλη από αυτά».
«Είμαι ενθουσιασμένος από το φαινόμενο που βλέπουμε να αναπτύσσεται μπροστά μας και δεν νομίζω ότι είναι μοναδική εξαίρεση αυτά τα έξι ή επτά παιδιά που ήταν τα πρόσωπα της εφηβικής διαμαρτυρίας για το Parkland», αναφέρει στους New York Times η Lisa Damour, εφηβική ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Untangled: Guiding Teenage Girls Through the Seven Transitions Into Adulthood». «Είναι τόσο άμεσα στην ανταλλαγή των μηνυμάτων τους. Είναι τόσο σαφή. Φαίνονται ανοιχτά». Η Damour, η οποία έχει περάσει την καριέρα της μιλώντας και ακούγοντας εφήβους, δήλωσε ότι πιστεύει ότι οι έφηβοι του Parkland έδειξαν στον κόσμο τις δυνατότητες της γενιάς τους. «Όσοι από εμάς ζούμε με έφηβους και βρισκόμαστε γύρω τους μπορούμε να δούμε κάτι διαφορετικό για αυτή τη γενιά», αναφέρει.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που έχουμε ακόμη να δούμε από τους Post-Millennials. Εξάλλου, οι κοινωνικοί επιστήμονες δεν έχουν συμφωνήσει ούτε καν για το πότε ξεκινά αυτή η γενιά, παρόλο που φαίνεται να συμφωνούν για το έτος 2000 κατά προσέγγιση. Ωστόσο, τα δεδομένα που έχουν προκύψει από διάφορες έρευνες δείχνουν ότι οι έφηβοι σήμερα είναι διαφορετικοί από τις προηγούμενες γενιές με πολλούς τρόπους. Πολλές επικίνδυνες συμπεριφορές του παρελθόντος, όπως το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ και η επικίνδυνη οδηγική συμπεριφορά, έχουν μειωθεί απότομα από τους σημερινούς εφήβους. Τ
Πολλοί επιστήμονες υγείας επισημαίνουν αυτές τις αλλαγές στην εφηβική συμπεριφορά, όμως άλλοι επισημαίνουν πως αυτή η αλλαγή συμβαίνει μόνο επειδή η εξάρτηση τους από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η χρήση των smartphones, έχει οδηγήσει σε λιγότερες εξόδους από το σπίτι. Τον Σεπτέμβριο, το περιοδικό Child Development δημοσίευσε μια μελέτη του Jean Twenge, καθηγητή ψυχολογίας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο, σημειώνοντας ότι υπάρχει μείωση των «ενήλικων» δραστηριοτήτων μεταξύ των σημερινών εφήβων. Σε επτά μεγάλες, εθνικές έρευνες μεταξύ οκτώ εκατομμυρίων Αμερικανών εφήβων από το 1976 έως το 2016, όλο και λιγότεροι έφηβοι τα τελευταία χρόνια κάνουν σεξ, βγαίνουν ραντεβού, καταναλώνουν αλκοόλ, οδηγούν, εργάζονται και βγαίνουν έξω χωρίς τους γονείς τους.
«Η εικόνα που έχουμε είναι ότι χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να μεγαλώσουν», δήλωσε ο Δρ Twenge, του οποίου το τελευταίο βιβλίο ονομάζεται «iGen: Γιατί τα σημερινά υπερσυνδεδεμένα παιδιά μεγαλώνουν λιγότερο επαναστατικά, πιο ανεκτικά, λιγότερο ευτυχισμένα – και εντελώς απροετοίμαστα για την ενηλικίωση». Σε άρθρο του Atlantic το περασμένο φθινόπωρο με τίτλο «Μήπως τα Smartphones έχουν καταστρέψει μια γενιά;» ο Δρ Twenge σημείωνε ότι οι έφηβοι νιώθουν πιο άνετοι στα υπνοδωμάτιά τους, στα smartphones ή στα social media παρά σε ένα πάρτι. Ενώ είναι φυσικά ασφαλέστερες από τις προηγούμενες γενιές, τα ποσοστά της εφηβικής κατάθλιψης και αυτοκτονίας βρίσκονται σε άνοδο. «Δεν είναι υπερβολικό να περιγράψουμε το iGen ως μια γενιά στο χείλος της χειρότερης κρίσης της ψυχικής υγείας εδώ και δεκαετίες», ανέφερε. «Μεγάλο μέρος αυτής της φθοράς μπορεί να εντοπιστεί στα κινητά τους».
Ωστόσο, ορισμένοι κοινωνικοί επιστήμονες και ερευνητές της εφηβικής υγείας διαφωνούν με αυτό το συμπέρασμα. Ενώ η εφηβική κατάθλιψη και τα ποσοστά αυτοκτονίας είναι ανησυχητικά, δεν υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος που να αποδεικνύει ότι αυτές οι τάσεις είναι αποτέλεσμα των smartphones και των κοινωνικών δικτύων. Στην πραγματικότητα, μια βιβλιογραφική ανασκόπηση από τους ερευνητές της Unicef τον Δεκέμβριο διαπίστωσε ότι η μέτρια χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας τείνει να είναι επωφελής για την ψυχική ευημερία των παιδιών, ενώ καμία χρήση ή υπερβολική χρήση δεν συνδέεται με «μικρές αρνητικές επιπτώσεις». Τα ζητήματα που επηρεάζουν την ευημερία ενός παιδιού έχουν να κάνουν με την οικογένεια, την κοινωνική δυναμική στο σχολείο και τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, κατέληγε η έκθεση.
Ο Don Tapscott, συγγραφέας του βιβλίου «Grown Up Digital», πιστεύει ότι οι σημερινοί έφηβοι είναι καλύτεροι στην επικοινωνία από οποιαδήποτε προηγούμενη γενιά. «Δεν μεγάλωσαν ως παθητικοί παραλήπτες κάποιου άλλου», αναφέρει. «Έχουν μεγαλώσει ως αλληλεπιδρώντες και επικοινωνούντες. Στη δεκαετία του 1960 είχαμε ένα χάσμα γενεών. Αυτό που έχουμε σήμερα είναι ένα άλμα γενιάς – ξεπερνούν τους γονείς τους στην ψηφιακή κοινότητα». Η κλινική ψυχολόγος, Wendy Mogel, έκανε συνεντεύξεις με ομάδες μαθητών γυμνασίου και λυκείου σε όλες τις ΗΠΑ το 2015 και το 2016 για το νέο βιβλίο της, «Φωνητικά μαθήματα για γονείς: Τι να πείτε, πώς να το πείτε και πότε να ακούσετε». Η Mogel μίλησε με πολλά παιδιά από διάφορες περιοχές και κοινωνικά στρώματα, αλλά εντυπωσιάστηκε από το στοχασμό τους, το πόσο τους άρεσαν οι γονείς τους και το πόσο νοιάζονταν για τον κόσμο γύρω τους.
«Ο τύπος και το ευρύ κοινό θέλουν να δουν τους έφηβους ως κακομαθημένους, που δεν χρειάζεται να δουλεύουν σκληρά για τίποτα», ανέφερε η Mogel και συνεχίζει: «Αλλά είναι θαρραλέοι, ενεργητικοί, αισιόδοξοι και πραγματικά έξυπνοι». Ο Neil Howe, ιστορικός, του οποίου τα βιβλία περιλαμβάνουν το «Millennials Rising», δήλωσε ότι σε αντίθεση με τις προηγούμενες γενιές, οι σημερινοί έφηβοι έχουν αποδεχθεί τις δομές της κοινωνίας και έχουν μάθει να εργάζονται μέσα στα όρια αυτά. «Είναι πολύ καλοί στη χρήση κανόνων για να μιλούν και είναι άριστοι στο να διαπραγματεύονται με τους γονείς τους με λογικό τρόπο για το πως θα παρακάμψουν τους κανόνες αυτούς με τρόπο που θα τους κάνει πιο αποτελεσματικούς και θα τους δώσει περισσότερο χώρο», ανέφερε. «Δουλεύουν πιο εποικοδομητικά, χέρι-χέρι με τους μεγαλύτερους που εμπιστεύονται, για να κάνουν τα πράγματα να δουλεύουν καλύτερα».
Όλοι οι ερευνητές συμφωνούν ότι πρέπει να μάθουμε ακόμα περισσότερα σχετικά με αυτήν τη γενιά, αλλά αυτά που γνωρίζουμε μέχρι τώρα είναι πολλά υποσχόμενα. «Βρισκόμαστε στη διαδικασία της συλλογής των δεδομένων και της διάκρισης του ποιος είναι τι, αλλά είμαι ενθουσιασμένη», δήλωσε η Lythcott-Haims. «Δεν ξέρουμε πως θα είναι στα 20 τους χρόνια, αλλά έχουν ήδη αυτογνωσία, αίσθηση της δικής τους ύπαρξης, δικαίωμα στη λήψη αποφάσεων και ευθύνη για τις συνέπειές τους.. Νομίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να αναδειχθούν όχι μόνο σε ηγέτες, αλλά να είναι μια γενιά στην οποία θα ανατρέχουμε και θα αναγνωρίζουμε ως μια από τις καλύτερες».
Απόδοση από τους New York Times